'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

ΧΙΟΣ - ΧΙΩΤΕΣ ΣΤΑ «90 ΧΡΟΝΙΑ ..... ΚΚΕ»









ΑΛΗΘΕΙΑ / ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ:




06/11/2008


Χίος και Χιώτες στην έκθεση φωτογραφίας «90 χρόνια ΚΚΕ»






Στον πολιτιστικό πολυχώρο του Δήμου Νίκαιας «Μάνος Λοΐζος » (Θηβών 245) η κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ έχει διοργανώσει από την 1/10, έκθεση φωτογραφίας και ντοκουμέντων αφιερωμένη στα 90 χρόνια του ΚΚΕ.
Το θαυμάσιο χώρο επισκέπτονται επί καθημερινής βάσεως πάρα πολλοί άνθρωποι.
Τόση ήταν η απήχηση στο ευρύ κοινό του λεκανοπεδίου και όχι μόνο, ασχέτως πολιτικής τοποθετήσεως, ώστε μετά από σχετική παράταση, η έκθεση θα διαρκέσει έως και την 9η/11.
Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει πάνω από 1400 φωτογραφίες – ντοκουμέντα, ιδεοπολιτικά κείμενα, ποιήματα, και άλλα σπάνια και πολύτιμα αντικείμενα τα οποία φωτίζουν και μαρτυρούν την πορεία του ΚΚΕ έως την σήμερον και τη συμβολή του στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Όλα αυτά σε 92 ωραιότατα ταμπλό και σε προθήκες.
Οι ώρες λειτουργίας είναι από τις δέκα το πρωί έως τη μία το μεσημέρι και από τις πέντε το απόγευμα έως τις οχτώ το βράδυ. 



Η καλοστημένη έκθεση είναι χωρισμένη σε επτά ενότητες.
Σκοπός της περιγραφής μου, η έντονη παρουσία του νησιού μας ως χώρου ή μέσω των παιδιών του, γνωστών ή άγνωστων στο ευρύ κοινό.
Ακολουθώντας τη σειρά, στο ταμπλό «Για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση της γυναίκας» βλέπουμε την πρώτη εικόνα με τον τίτλο «Στρατόπεδο εξόριστων στη Χίο μετά από πλημμύρα». Στη συνέχεια στο ταμπλό «Τεράστια η προσφορά στις τέχνες και στα γράμματα – Διαρκής αγώνας για μόρφωση, φιγουράρει πρώτη - πρώτη η φωτογραφία του μεγάλου Βολισσιανού Παιδαγωγού (ίσως του κορυφαίου των Ελλήνων) Μιχάλη Παπαμαύρου, που στείρα άρνηση άλλων εποχών δεν έδινε στο Γυμνάσιο της Βολισσού το τόσο βαρύ όνομά του.
Το μεγάλο χιώτη παιδαγωγό συνοδεύουν τιμητικά, γιγαντιαία ονόματα του πνεύματος για τα οποία σεμνύνεται σήμερα το Έθνος των Ελλήνων. Αναφέρω μερικά από αυτά: Δημ. Γληνός – Παιδαγωγός, Δημοσθ. Βουτυράς – Πεζογράφος, Γιάννης Κορδάτος – Ιστορικός, Νίκος Καβαδίας – Ποιητής, Χαρ. Θεοδωρίδης – Καθ. Φιλοσοφ. Πανεπιστ. Θεσ/κης, Βασ. Ρώτας –Λογοτέχνης, Δημ. Χατζής, Αιμ. Βεάκης, Αγγ. Σικελιανός, Αλ. Ξένος- Μουσουργός, Μέμ. Μακρής, Χρ. Λεοντής, Ρόζα Ιμβριώτη- Παιδαγωγός, Μάν. Λοΐζο, Νικ. Βρετάκος, Τίτ. Βανδής, Μενέλαος Λουντέμης, Μάν. Κατράκης, Έλλη Αλεξίου, Γεώργ. Σεβαστίκογλου, Πέτρ. Κόκκαλης Βάρναλης, Ρίτσος, Θεοδωράκης, Κορνάρος, Γαλάτ. Καζαντζάκη και τόσοι άλλοι.
Φυσικά από αυτή την παρέα των πολύ Μεγάλων δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Χιώτης (από γιαγιά) Στρατής Τσίρκας.
Σε μια άκρως τιμητική θέση, στη αρχή μιας πτέρυγας υπάρχει - θα έλεγα «κυριαρχεί» - ένα ξεχωριστό ταμπλώ με αναφορά στον μεγάλο ποιητή της αριστεράς και των «συρμάτων» Τον άσβεστο Φωτοδότη «Πανανθρώπινων» μηνυμάτων, τον ταπεινό μας Φώτη Αγγουλέ! ( Χονδρουδάκης το επώνυμο του πατέρα του).
Αυτό το ατίμητο διαμάντι, τον άνθρωπο που πιθανά δε τέλειωσε ούτε τη Δευτέρα τάξη δημοτικού. Αλύγιστο αγωνιστή των ιδεών του . Τον πάμπτωχο ψαρά και τυπογράφο που η μαρτυρική ζωή του έσβησε στο στερνό ταξίδι με το πλοίο της γραμμής (Κολοκοτρώνης) από τη Μυροβόλο για τον Πειραιά, στις 26 προς 27 Μαρτίου 1964. Στις τσέπες του υπήρχε όλο το βιος του... λίγες δραχμές μόνο και ένα χαρτί... κάτι σαν διαθήκη... με το παράπονο του ότι τον ένιωθαν οι πλούσιοι μα δεν τον καταλάβαιναν οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι!
Στο ταμπλό «ΕΑΜ Αντάρτης , Κλέφτης, Παλικάρι, δεσπόζει η φωτογραφία της «Δικής» μας Ηλέκτρας Αποστόλου της υπερήφανης «Ελληνίδας».
Την χαρακτηρίζω «Δική μας» γιατί ήταν σύζυγος του λαγκαδούση αγωνιστή, Γιάννη Σιδερίδη. Η κόρη της μεγάλης ηρωίδας, Αγνή, επισκέπτεται την Λαγκάδα θέλοντας να γνωρίσει τις ρίζες της αποτίνοντας δε φόρο τιμής στον ιδεολόγο πατέρα της. Σήμερα αρκετές γυναίκες της Λαγκάδας φέρουν το βαρύ όνομά της σαν ένδειξη τιμής προς την οικογένεια Αποστόλου – Σιδερίδη.
Στην ενότητα «Μακρονήσια» και πάλι μια φωτογραφία από στρατόπεδο γυναικών στη Χίο. Για την ιστορία και μόνο αλλά και για όσους δεν το γνωρίζουν το ‘’Στρατόπεδο Γυναικών Χίου’’, άνοιξε τις πύλες του αρχές Μαρτίου 1948. Τότε εκτοπίστηκαν 94 γυναίκες και 17 παιδάκια. Τον Ιούνιο του 1948 «φιλοξενούσε», 910 γυναίκες και 44 παιδιά. Το Δεκέμβρη οι εξόριστες είχαν ανέλθει σε 1316 και τα παιδιά 52. Στις αρχές Απριλίου 1949 μεταφέρθηκαν στο Τρίκερι και το κολαστήριο της Χίου έπαψε να υπάρχει !

Του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΡΙΑΜΗ






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου