'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Ο ΠΡΙΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΥΔΙΑΝΤΑΣ - ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ....... !












Η γραφική ακτή του Καρυδά, έναντι και συνέχεια του χωριού της Λαγκάδας, από το μακρινό παρελθόν έως τα πρόσφατα χρόνια, μαζί με το  Γιβάρι χρησίμευσαν σαν νεκροταφεία καραβιών. Σ’ αυτά έγειραν και σάπισαν τα κάποτε περίφημα  Λαγκαδούσικα καΐκια. Τα αβαθή νερά της απόβας, δέχτηκαν μακάβρια το μεγαλύτερο ιστιοφόρο. Το περίφημο μπρίκι του Δανιά (Τάβλα) «ΑΓΓΕΛΙΚΗ» 250 τόνων. Η καμπάνα του, για πολλά χρόνια καλούσε τους μαθητές του σχολείου της Λαγκάδας. Σήμερα είναι σήμαντρο-κειμήλιο και ανάμνηση, στον Ιερό Ναό της Άγιας Αναστασιάς στην Κυδιάντα. Πλαγιασμένο, έβλεπαν το γέρικο σκαρί, και σιγά-σιγά, όπως συνηθίζεται, αφαιρούσαν ότι πολύτιμο υπήρχε επάνω του. Φυσικά, άρχιζαν από τον πολύτιμο κερεστέ. Δηλαδή τη ξυλεία του. Ακόμα και σήμερα, μπορούμε να δούμε, στα παλιά σπίτια της Λαγκάδας και στα χαλάσματα της Κυδιάντας, δοκάρια, μαδέρια και άλμπουρα να αποτελούν δομικό υλικό. Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά έως ότου την 21 Δεκεμβρίου 1912,ανέτειλε η ευλογημένη λευτεριά. Ώσπου να το πιστέψουν, πέρασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και του καινούριου χρόνου. Οι ταπεινοί άνθρωποι περίμεναν το Πάσχα για να γιορτάσουν μαζί την Ανάσταση Θεού και Έθνους. 




Κάποιος χεροδύναμος χωριανός μας, ονόματι Ασπρούλης, μετά από πολύμηνη προσπάθεια, κατάφερε να ανελκύσει από το ξεχαρβαλωμένο μπρίκι ένα κανόνι που είχε στην πλώρη του και αλυσίδες. Όλα αυτά, σιγά-σιγά τα κουβάλησε με τα χέρια και τους ώμους του στο χωριό. Τα απόθεσε κάτω από τον τεράστιο γέρο πρίνο στο αυλόγυρο της εκκλησιάς του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας. Καθάρισε όσο μπορούσε το κανόνι και μετά από πολύ κόπο και αγώνα, το ανέβασε και το έδεσε με τις αλυσίδες σε μια χοντρή  διχάλα του κορμού.  Τη βραδιά της Ανάστασης, το γέμισε με μπαρούτι και περίμενε να ακούσει το «Χριστός Ανέστη», για να το πυροδοτήσει. Όλο το χωριό στο πόδι. Με αγωνία πρόσμενε την πολυπόθητη στιγμή. Το άγγελμα της Ανάστασης, ταρακούνησε συθέμελα όχι μόνο την εκκλησιά, μα ολόκληρο το χωριό. Ο αντίλαλος του λαγκαδιού πολλαπλασίαζε τον κρότο της έκρηξης. Το παμπάλαιο κανόνι διαλύθηκε και αναρίθμητα θραύσματα  εκτοξεύτηκαν παντού.  Φωνές τρόμου και αλαλαγμοί πανικού, σκέπασαν τη βοή της έκρηξης.


Ο εφιαλτικός γδούπος δέντρου που σπάει και σωριάζεται τους υποχρέωσε να το βάλουν στα πόδια χωρίς να γνωρίζουν που τρέχουν και που πάνε. Μετά από τέτοια καταστροφή, θεώρησαν θαύμα το ότι δεν θρήνησαν θύματα.  Από τότε ο Περήφανος Μεράφυλλας Πρίνος, παραμένει στητός μα λαβωμένος κι η οικογένεια Ασπρούλη κόλλησε το παρωνύμιο «Κανάρης». Η ανάγκη υποστήριξης και γενικά στήριξης για να μη σωριαστεί ο γέρικος τραυματισμένος κορμός  του, είναι άμεση. Δεν αρμόζουν δάκρυα αν καταρρεύσει. Αν συμβεί, ας μη τρέξουν κροκοδείλια δάκρυα για ακόμα ένα χαμένο πολύτιμο στολίδι. Προ αρκετών ετών, έτυχα μάρτυρας επίσκεψης Γάλλων φυσιοδιφών. Ερευνώντας τους «στοιχειωμένους» πρίνους στον Άγιο Γιώργη στο Φλώρι, πληροφορίες οδήγησαν τα βήματα τους κι εδώ. Έλαμπαν από χαρά. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Η ηλικία του φυτικού Μαθουσάλα που ανέφεραν, με τρόμαξε. Δεν γνωρίζω πόσα  χρόνια ζουν τα είδη των δέντρων και φοβάμαι να πω αυτό που άκουσα. Ήταν το αρχαιότερο δέντρο της Χίου από όσα είχαν δει . Άλλοι είναι αρμόδιοι να αποφασίσουν και να αναφέρουν την ηλικία του αλλά κυρίως να φροντίσουν για την προστασία του.


 Από τότε, δεν χάνω ευκαιρία προβολής του. Πριν λίγους μήνες, φιλοξενήθηκα στα ραδιόφωνα της ΕΡΑ ΑΙΓΑΙΟΥ και της ΕΡΤ3 με θέμα, τι άλλο; Τα δέντρα που πληγώνουμε με την αδιαφορία μας. Στη σελίδα 48 του βιβλίου «Η Λαγκάδα της Χίου» υπάρχει σχετική αναφορά. Η  τοπική τηλεόραση «Αλήθεια TV» πολλάκις έχει ασχοληθεί με το θέμα. Η εφημερίδα «Πολίτης» στις 10-8-2005 δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Το αρχαιότερο δέντρο της Χίου;». Το αυτό και όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα του νησιού μας. Στο 7ο τεύχος το περιοδικό «Πεληνναίο» φιλοξενεί άρθρο μου «Ο Ερωτόκριτος στην Κυδιάντα», σχετικό με μία παράσταση του Δη.Πε.Θε. Β. Αιγαίου κάτω απ’ τον πρίνο και δεν ήταν η μόνη. Ακολούθησαν: «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» και «Ύμνος» από τον Άρχοντα πρωτοψάλτη Δημήτριο Νερατζή. Το νησί μας έχει την καλή τύχη, πέρα από τον ακρωτηριασμένο πρίνο του Αγίου Ιωάννη της Κυδιάντας, (περίμετρος 5,85μ), να είναι ζωοδότης της ελιάς «Λιβεράνι» στην Καλλιμασιά  (περίμετρος 12,5 μ) και του «Δρυ του Ορφανίδη» στα Σκλαβιά (περίμετρος 8,20μ).  Αυτή την Ιερή Δωρεά της Φύσης προς την Μυροβόλο μας Γη, σε αγαστή συνεργασία με τον καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη και τον Εκδότη του Περιοδικού «Δάφνη» Βαγγέλη Ρουφάκη, που από τις σελίδες της πολλάκις έχει ασχοληθεί (ειδικά στα τεύχη 14 και 19), εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούμε να την προστατεύσουμε χαρακτηρίζοντάς την «Μνημεία της Φύσης»


Θα ήταν μεγάλη προσφορά στον αγώνα μας και στη Χίο, εάν οι λειτουργοί της πρωτοβάθμιας  και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συνδύαζαν εκδρομές και επισκέψεις στα συγκεκριμένα δέντρα, ώστε, τα νεαρά βλαστάρια του νησιού μας να  γνωρίσουν τις ομορφιές που κρύβει ο τόπος. Δυστυχώς, πολλά χρόνια προσπαθειών, ώστε  να αναγνωρισθούν σαν «Μνημεία της Φύσης», έχουν πέσει στο κενό, για να μην πω στην αδιαφορία των κατά νόμο αρμοδίων. Με την απαράδεκτη στάση τους, εξακολουθούν προκλητικά να αγνοούν αυτά τα υπέρ-χιλιόχρονα δέντρα. Σύμφωνα με πληροφορίες του σεβαστού μου φίλου Δημήτρη Μελαχροινούδη, η Κύπρος έχει χαρακτηρίσει «Μνημεία της Φύσης» 210 δέντρα, σε αντίθεση με τη χώρα μας που μετά βίας χαρακτήρισε μόνο 60! Ας δούμε και ας παραδειγματιστούμε με το τι συμβαίνει στην Κρήτη. Στην μνημειακή ελιά των «Βουβών» Χανίων κατά την τελετουργική κοπή των Κότινων με τους οποίους στεφανώνουν τους  σύγχρονους Ολυμπιονίκες.  Δεν κυνηγούμε την ουτοπία. Το καλό του τόπου μας ζητούμε. Κινούμαστε μόνο από αγνή και άδολη αγάπη για τον τόπο μας και τίποτα άλλο. Η ανακήρυξη των δέντρων ως «Μνημεία της Φύσης», πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα δώσει στο νησί μας τεράστια τουριστικά οφέλη.                                                                                    Αφού ευχαριστήσω το αγαπημένο μου περιοδικό «Δάφνη» και τον εκδότη του και αδερφικό μου φίλο Βαγγέλη Ρουφάκη, για την μεγάλη συμβολή και στήριξη των προσπαθειών μας, κλείνω με λίγα λόγια του καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη γεμάτα ουσία:  «Οι θησαυροί είναι μπρος στα μάτια μας κι εμείς  ψάχνουμε να τους βρούμε στα άστρα…». Ας πράξουν οι αρμόδιοι τα δέοντα...




Μιχάλης Γ.  Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε. Ν. 





Το ανωτέρω κείμενο γράφτηκε για το Περιοδικό «ΔΑΦΝΗ»                                                                                Συμπεριλήφθηκε στο τεύχος  Νο 28, στις σελίδες 17 & 18 















5 σχόλια:

  1. Σχόλια μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

    Από : Γιώργος Χαλάτσης
    Προς : Μιχάλης ΚΑΡΙΑΜΗΣ
    Σήμερα 15 - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 , στις 7:31 μ.μ.


    Έχω γράψει παλαιότερα ότι έχουμε την ίδια ερωμένη : την Χίο !!!!!
    Παραιτούμαι όμως από την διεκδίκηση ........
    Μπροστά σε τόσο πάθος μου λυγίζουν τα γόνατα..........
    Δεν έχω καμιά τύχη μπροστά σε έναν " αντίπαλο " που με κάνει να .... κλαίω !!!!!!!

    Σ ευχαριστώ !!!!!

    Χαλάτσης Β. Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είδα για τον πρίνο. Πόσων ετών να είναι;

    Τασσώ Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλημέρα σας,

    Μεγάλη χαρά , να μαθαίνω από σπουδαίους δάσκαλους όπως ο Θείος Δημητρός και εσείς.
    Να είστε καλά!

    Με ευχαριστίες
    Μελαχροινούδη Ευαγγελία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εχει ο τοπος μας θησαυρους
    Αρίστους τσι ελληνικούς
    Που λάμπουν σαν άστρα
    είναι η ζωή μας δίπλα τους
    Περήφανοι να δούμε
    Ότι σαν τον ακριβό τον τόπο μας
    Ολούθε δεν θα βρουμε!....
    Την καλημερα μου καπετάνιο

    Xiotis Xiou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευάγγελος Μέλης - - Ήμουν νιος και γέρασα. Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή