23/04/2008
Επιτάφιος στην αγιασμένη Κυδιάντα
Δυστυχώς, για όλα τα θνητά και τα επίγεια, τα πάντα αλλάζουν και μεταβάλλονται. Στο πέρασμα του πανδαμάτορα χρόνου τίποτε δεν μένει σταθερό. Αλλάζουν ακόμα και οι ιδέες, οι αξίες και τα πιστεύω. Αυτά όμως δεν αφορούν εμάς.
Αυτά είναι για άλλους. Για άλλους ανθρώπους, για άλλους τόπους.
Εμείς παραμένουμε σταθεροί στις αξίες, στα πιστεύω και στην αγάπη μας για το χωριό μας. Υπακούοντας στο κάλεσμα της ψυχής μας, τα βήματά μας θα μας φέρουν για μια ακόμα χρονιά, στον τόπο των ονείρων και της καθημερινής μας σκέψης.
Στην ονειρική μας «Άγια Κυδιάντα», ώστε να βρουν δικαίωση οι προσδοκίες και οι λογισμοί μας.
Εδώ και χρόνια, ο ερειπιώνας της «Άγιας Κυδιάντας», κάθε πρωινό της Μεγάλης Παρασκευής, παίρνει ζωή. Κυδιαντούσοι από όλα τα μέρη της γης. Απόγονοι και αναρίθμητοι φίλοι του μαρτυρικού χωριού, ανταμώνουν σε αυτό το σημείο της Μυροβόλου γης. Ταπεινοί προσκυνητές, περίσσια ευλαβικοί θα δηλώσουν την παρουσία τους τιμώντας τη μνήμη της εγκαταλελειμμένης πατρίδας. Της κάθε πατρίδας και του κάθε τόπου, που χάνεται από προσώπου γης.
Άνθρωποι δεν υπάρχουν πλέον στην ύπαιθρο χώρα του νησιού μας ή της μεγάλης μας πατρίδας. Μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης παρουσίας, στις ημέρες μας, έσπασε η αλυσίδα. Έπαψε να υπάρχει συνέχεια ζωής.
Σε πείσμα των καιρών λίγοι τοίχοι και μερικά καντούνια εξακολουθούν να αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου και των στοιχείων της φύσης.
Έως πότε όμως θα στέκουν και αυτά;
Κάθε χρόνο, όλο και λιγότερα στόματα περιγράφουν ή μαρτυρούν ιστορία.
Αντίθετα, πληθαίνουν αυτοί που έρχονται στον Άγιο Τόπο. Άλλοι συνειδητά, ταπεινοί προσκυνητές.
Άλλοι σαν αργόσχολοι περιηγητές ή περίεργοι, που απλά ζητούν να περάσουν κάπως διαφορετικά το βαρετό τους χρόνο!
Εμείς όμως οι ταπεινοί, με γνώμονα την πίστη και την αγάπη, με συντροφιά τις αναμνήσεις θα ακολουθήσουμε τον ανήφορο που φέρνει στην Αγιασμένη Κυδιάντα. Την Άγια Μάνα Γη, των γονιών και προπατόρων μας. Θα καταθέσουμε φόρο τιμής και μνήμης, στη λατρευτή μας έρημη πατρίδα. Θα ακουσθεί, συμβολικά, ο επιτάφιος θρήνος στην εκκλησιά του Άγιου Γιάννη, που κάποτε έσφυζε από κόσμο.... μα σήμερα κατάντησε να είναι ένα ξωκκλήσι στο πουθενά.
Με εφόδιό μας την αγάπη, ξαναζωντανέψαμε το ξεχασμένο όνομα του χωριού μας.
Στην σφαλισμένη εκκλησιά, να ανάβουνε και πάλι αμέτρητα κεριά!
Ο χώρος να γεμίζει ασφυκτικά, από εμάς τους ζωντανούς, και την αόρατη κουστωδία όλων αυτών που κάποτε έζησαν εδώ, μα τα ονόματά τους, έχουν σβήσει κι από τη θύμηση ακόμα.
Μετά, όλοι μαζί, ψυχές και ζωντανοί, κάνουμε τρεις βόλτες γύρω από την εκκλησιά. Συμβολικά. Η πρώτη, για τα περασμένα. Για αυτούς που έφυγαν. Η δεύτερη για το σήμερα, για όλους, εμάς, που ζούμε και αναπνέουμε. Η τρίτη και στερνή, στην προσδοκία. Σε αυτούς που θα ‘ρθουν να μας διαδεχθούν. Στην ελπίδα για συνέχεια!
Τρεις βόλτες γύρω από την εκκλησιά, συμβολικά, όσες οι ημέρες της θανής του Θεανθρώπου, Κύριου και Θεού μας. Η ζωή εν τάφω Και μετά Ανάσταση!
Ανάσταση Θεού, προσδοκώντας Ανάσταση Πατρίδας
Αδέλφια, ακούτε; Αντάμωση και φέτος Μεγάλη Παρασκευή πρωί, στην Άγια μας Κυδιάντα.
Για να δείξουμε ότι δεν ξεχνάμε. Για να κρατήσουμε ζωντανή την Ελπίδα και να ζήσουμε το όνειρο των ονείρων μας. Για να μη χάσουμε την ταυτότητά μας.
Του ΜΙΧΑΛΗ Γ. ΚΑΡΙΑΜΗ
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου