ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

 (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΑΝΕΚΔΟΤΗΣ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ)

       ΤΟ     ΔΕΛΦΙΝΙΟΝ     ΤΗΣ         ΧΙΟΥ

Αφήνοντας πίσω σου την κηπούπολη του Βροντάδου . Την θεία και μυστηριακή Δασκαλόπετρα . Τον τάφου του άλλου Δάσκαλου να βιγλίζει την θάλασσα και καρσί την αλησμόνητη , και  μαρτυρική Άγια  Μάνα Γη ….την σκλαβωμένη , Ιωνία μας .

Αφού προσπεράσεις την όαση ματιάς και ψυχής , το Μερσινίδι  , απότομα η καρδιά σου πλακώνει . Ξαφνιάζεσαι  .

Νοιώθεις πως περνάς σε άλλο κόσμο . Τόπο απόκοσμο . Άδενδρο . Τραχύ .Αφιλόξενο

Εναλλαγή κρεμών και αλίμενων ακτών .

Τόπος περίσσια άγριος . Περήφανος . Λεβέντικος  , σαν τους ανθρώπους που έθρεψε και θρέφει  . Τόπος σκληρός , άγονος , σπαρμένος  με τιτανόλιθους .

Μάνα Γη …… αντάρτισσα ……. !  Άνθρωποι ……. Απροσκύνητοι !

Γκρίζο το  χρώμα . Πέτρα παντού . Μοναδικό στολίδι , άγκαθοι και αστιφίδες ..

Τι άλλο ήταν δυνατό να φυτρώσει εδώ , χωρίς να εκμαυλίσει τον τόπο της γύμνιας ,

προσβάλλοντας και αθετώντας  τους νόμους , τις σκέψεις , και την θέληση του Πλάστη μας ;  Στην πραγματικότητα , εδώ είναι ο λεγόμενος  ,΄΄ Κρανίου Τόπος ΄΄ !

‘’Γριάς πήδημα’’ . ‘’Μιλιγκάς’’  . ‘’Θόλος’’ . Ένας ξεχασμένος  παμπάλαιος δρόμος  η ‘’Ελληνόστρατα’’, σε  προτρέπει να μην ξεχνάς πως αυτή την γη στο πέρασμα των αιώνων, οι άνθρωποι την δάμασαν , την πότισαν με δάκρυο και αίμα . 

Την περπάτησαν άνθρωποι ξωμάχοι και στρατοί .

Άλλοι φιλήσυχοι οδοιπόροι και άλλοι σπέρνοντας όλεθρο και συμφορά .

Τι και αν τους ονόμαζαν  Πέρσες , Σπαρτιάτες ή Τούρκους  .

Τι και αν τους χωρίζουν μεταξύ των ,  πολλών αιώνων , χρονική διαφορά .   

Πάνω που σε πιάνει απελπισιά και δέος , ξεπροβάλει μπροστά σου η πρώτη έκπληξη . Το ‘’Παντουκιός’’. Τα λιγοστά σπίτια του, καθρεπτίζουν στην καταγάλανη θάλασσα  

Ώσπου να συνέλθεις , χαρά των ομματιών σου , ξεπροβάλει μπροστά σου , ο ζηλευτός κόλπος της ναυτομάνας Λαγκάδας. Το πανέμορφο χωριό των θαλασσινών . Αμέσως μετά , σε αδιάσπαστη ενότητα , του τόπου και του χώρου , οι δίδυμοι όρμοι Ο μικρός , το Γιβάρι. Ο μεγάλος , το Δελφίνι . Οι άριστοι λιμένες του νησιού μας .

Τα στολίδια της Χίου .

Εδώ σταματάμε .

Σημερινός , σταθμός μας και τόπος ιστορικής έρευνας , το Δελφίνι . ‘’Δερφίνι’’ , όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι .......................................