'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

ΛΑΓΚΑΔΟΥΣΙΚΑ ΚΆΛΑΝΤΑ

























Εις αυτό το νέο έτος
εις την πρώτη του μηνός
ήλθα να σας χαιρετίσω
δούλος σας παντοτινός


Ο Βασίλειος ο Μέγας
Ιεράρχης Θαυμαστός
και στην οικογένεια σας
να’ ναι πάντα βοηθός.

Και για τους Ξενιτεμένους
έχω να ειπώ πολλά
όπου είναι κι όπου στέκουν
να χουν την καλή βραδιά .

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε
να φάμε και να πιούμε
μόνο  σας  αγαπούσαμε
κ  ήρθαμε να σας δούμε

Εσένα αφέντη πρέπει σου
καρέκλα καρυδένια
για ν’ ακουμπάς τη μέση σου
τη μαργαριταρένια

Πολλά  ‘παμε τα’  αφέντη μας
να πούμε της κυράς μας.
κυρά ψηλή, κυρά λιγνή
κυρά γαϊτανοφρύδα

Π΄ όταν σειστείς και λυγιστείς
και βάλεις τα καλά σου
η στράτα ρόδα γέμισε
απ’  τα διαμαντικά σου.



















                                                                                                                                                                               

Έχεις και γιο μοναχογιό
και γιο και παλληκάρι
να τον αξιώσει ο Θεός
το δίπλωμα να πάρει .

Έχεις και κόρη όμορφη
γραμματικός τη θέλει
κι  αν είναι και γραμματικός
πολλά προικιά  γυρεύει

Σ’  αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε
τα ράφια είναι ξυλένια
του χρόνου σαν ξανάρθουμε
Να ’ναι μαλαματένια

Εφάγαμε τον  πετεινό
φάγαμε και την κότα
δώστε μας το μπαξίσι μας
να πάμε σ  άλλη πόρτα.

Αφήνω σας καλή νυχτιά
επέρασεν κι ώρα ...... 
Και του χρόνου με τα φώτα
και ο παπάς με την καπότα .

          *          *          *





















Θέα της Λαγκάδας από το σπίτι μου 

Για την Μεταφορά από τα παλιά
από την ‘’Ναυτομάνα’’ Λαγκάδα
και  την ‘’Κυδιάντα’’ της Χίου.













Μιχάλης Γ. Καριάμης
Πλοίαρχος Ε. Ν

Λαγκαδούσης 


 Πρόεδρος ΝΑΥ.ΣΥ.ΚΟ
ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
 



Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ



           

                ΠΑΡΑΘΥΡΟ  ΕΛΠΙΔΑΣ 


Βρέχει ασταμάτητα εδώ και πολλές ώρες. Κάπου – κάπου ο ήχος της βροντής, πιστός ακόλουθος της αστραπής, κάνει έντονη την παρουσία του σκεπάζοντας κάθε θόρυβο, στο πνιγμένο από αιθαλομίχλη λεκανοπέδιο. Τα πάντα σκοτεινά και θλιβερά. Ούτε οι γιορτές των Χριστουγέννων δεν μπόρεσαν να τονίσουν με μια χαρμόσυνη πινελιά τις άσχημες μέρες που ζούμε. Αυτά που ζεις. Αυτά που ακούς και βλέπεις τριγύρω σου, σε προϊδεάζουν απελπιστικά για το αύριο, κυρίως των παιδιών και των εγγονιών σου, που έχουν την ατυχία να ζουν σε μια πατρίδα χωρίς ελπίδα  και αύριο. Στέκομαι ορθός, πίσω από το τζάμι που το δέρνει αλύπητα η βροχή. Το βλέμμα μου προσπαθεί, χωρίς να το καταφέρει, να διακρίνει στο βάθος του ορίζοντα τον Υμηττό. Αδύνατον. Τα πάντα μαύρα και θολά σαν την καρδιά μου. Τα μάτια θολώνουν .... λίγα καυτά δάκρυα κυλούν στις παλιές θύμησες. Τέτοιες μέρες ήταν και τότες . Δυο τρεις μέρες μετά τη σκόλη των Χριστουγέννων. Έβρεχε ακατάπαυστα και κείνη τη μέρα σαν κτύπησε το τηλέφωνο. Με καλούσαν από το γραφείο για να μου πουν πως τα Φώτα ή του Άγιου Γιαννιού, θα έφευγα για την Κορέα να πάω να παραλάβω ένα νεότευκτο πλοίο για το παρθενικό του ταξίδι. 



                                           Το m/v  '' ANANGEL  SPLEDOUR ''

Ένα δάγκωμα στη καρδιά. Κάτι σαν χαστούκι στο μάγουλο η πρώτη αντίδραση. Άντε πάλι ....μάζεψε όλο σου το βιός σε μια βαλίτσα. 
Πάρε και την οικογένεια σου σε δυο τρεις φωτογραφίες και πες αντίο σε όλους για καιρό σκέφτηκα και συννέφιασα. Τα μάτια των δικών μου με μιας θόλωσαν . Μας χάλασαν τις γιορτές ξεστόμισα. Στο σπιτικό μου όλες μαυροφορεμένες. Προ λίγων μηνών, είχε σαλπάρει για το στερνό του ταξίδι, αναπάντεχα ο κύρης μου. Τα παιδιά μου, φοιτητές τότε, είχαν έρθει προ λίγων ημερών για να περάσουμε μαζί τις Άγιες μέρες. Για να δώσω μια διέξοδο στη στεναχώρια είπα «Πάω στο γραφείο να κανονίσω για να  περάσω από γιατρούς». Κάπως έτσι ξέκοψα από το σπίτι για να μη με δουν δακρυσμένο αλλά να μη δω και εγώ τους δικούς μου να σκουπίζουν κρυφά το δάκρυ τους. 


Φωτογραφία αυτής της εποχής με την Φωτεινή μου

Την άλλη μέρα, στις 28/12, πρωί – πρωί άρχισα και πάλι τη γνώριμη διαδικασία των ναυτικών προ της ναυτολόγησης τους στο καράβι. Τον ιατρικό έλεγχο. Τα πάντα βρέθηκαν εντάξει. Την επόμενη ξεκίνησα να υποβληθώ σε έλεγχο ακτίνων. Άξαφνα, ο ιατρός  της ασφάλειας, άρχισε να ωρύεται και να φωνάζει απρεπέστατα σε κάποιον ο οποίος ενώ γνώριζε την κατάσταση του, προσπαθούσε να ναυτολογηθεί για τους ευνόητους λόγους. Τον κακομοίρη σκέφθηκα, θυσιάζει τη ζωή του για την οικογένεια του. Από τις σκέψεις μου με απέσπασε η οργισμένη φωνή του ακτινολόγου. Έκπληκτος τότε κατάλαβα ότι όλος αυτός ο σάλος στόχευε εμένα. Η Αγωνία και η ταραχή απέτρεψαν την δική μου οργή. Απλά παρακλητικά του ζήτησα να μάθω τι έβλεπε. Ρώτησε αν είχα πυρετό ή αιμοπτύσεις. Ζήτησε να βγάλω τις κάλτσες μου και να δει αν ήταν πρησμένα τα πόδια μου. Με ρώτησε αν είχα βήχα ή κάτι άλλο. Τα πάντα αρνητικά. 



Άσπρισε η κεφαλή της μέσα σε λίγες ώρες

Με όμορφο πλέον τρόπο, ζήτησε να ξαναπάω στο μηχάνημα. Παράλληλα φώναξε άλλους τρεις ακτινολόγους. Έντρομος τους είδα να γίνονται σκυθρωποί και να σιγοψιθυρίζουν συνωμοτικά. Μετά από κάμποση ώρα αγωνίας, ο επικεφαλής της ομάδας με φώναξε στο γραφείο του και με κατεβασμένο κεφάλι μου είπε «Έχεις μεγάλο αγώνα μπροστά σου».  «Ο Θεός μαζί σου , αλλά Ψάξε να βρεις καλό γιατρό μα πρώτα από όλα καλό άνθρωπο». Έφυγα από το ιατρείο τρεκλίζοντας. Περπατούσα μες τη βροχή ελπίζοντας πως κάποιος απρόσεκτος, βιαστικός οδηγός δε θα με δει. Συντετριμμένος παραπαίοντας έφθασα στο γραφείο. Τους είπα να ψάξουν να βρουν καπετάνιο. Δεν πίστευαν αυτά που άκουγαν. Δεν το χωρούσε ο λογισμός τους πως το καραβόσκυλο που ήταν μπροστά τους, μετρούσε λίγους μήνες ζωής. Ο καπτά Νίκος των πληρωμάτων έβριζε τους γιατρούς στο τηλέφωνο. Δεν ήθελε να παραδεχθεί την φοβερή αλήθεια... Ζήτησε να με συνοδεύσει σπίτι μου. Αρνήθηκα. Ήθελα να κερδίσω χρόνο. Να σκεφθώ πως θα το φέρω πιο απλά πιο ανώδυνα στην οικογένεια μου. Περιπλανιόμουν ώρες στους δρόμους του μεγάλου λιμανιού. Με προσπερνούσαν άνδρες και γυναίκες φορτωμένοι τσάντες με δώρα. Χαρούμενα παιδιά κρατούσαν πάσης φύσεως παιχνίδια. Λύγισα. Εγώ αυτές τις χαρές δε θα τις ένοιωθα ποτέ πια. Ήμουν σαν λαθρεπιβάτης, ανάμεσα στους ζωντανούς. Σαν απόκαμα και κατάλαβα πως ήταν ανώφελο αυτό που έκανα, πήρα απελπισμένος, σκυμμένος, τη στράτα της επώδυνης επιστροφής. Παρακαλούσα σαν αντίκριζα το σπιτικό μου, να ήταν άνθρωποι πολλοί απ’ έξω . Κάποιος να ερχόταν για να με παρηγορήσει για τον θάνατο της Μάνας μου. 



Με τη Μητέρα μου και τη Φωτεινή μου

Τίποτα από όλα αυτά. Πήρα ανάσες. Κτύπησα το κουδούνι και άρχισα να ανεβαίνω τη σκάλα. Χωρίς να το θέλω σκέφθηκα ... άραγε, πόσες φορές θα έχω πια αυτή τη χαρά; Χαμογελαστός και ευδιάθετος, τους ζήτησα να φάμε όλοι μαζί, όλο γέλια και χαρές. Όταν αποχώρησαν από το τραπέζι οι  αγαπημένοι μου, πείρα τα χέρια της καλής μου και τα φίλησα. Έγειρα την κεφαλή στο στήθος και ξέσπασα σε λυγμούς. Η Φωτεινή μου, δεν περίμενε τέτοια αντίδραση. «Έλα καλέ μου». «Πως κάνεις έτσι σαν πρωτόμπαρκος». «Κουράγιο για τα παιδιά και τη Μάνα σου». «Σκέψου τη χαρά της επιστροφής». Την κοίταξα κατάματα. Της είπα ότι για μένα οι δρόμοι της θάλασσας, στέρεψαν οριστικά και απρόσμενα.Τις θάλασσες και τους ωκεανούς που λάτρεψα και όργωσα και τα καράβια, θα τα ξεχάσω παντοτινά. Για μας τώρα αρχίζει ο ανήφορος του χωρίς επιστροφή μαρτυρίου. Έμεινε άλαλη. Απορημένη. Αγκαλιαστήκαμε και ενώσαμε τα καυτά δάκρυα μας για ώρες. Κάποτε αποδομένοι σηκωθήκαμε. 



                 Λίγα χρόνια μετά την περιπέτεια μου 
                 Ο Γιώργης μας- Η Φωτεινή μου - Εγώ - και η Ανθή μας


Την επομένη, σαν πρωτοερωτευμένοι, πιασμένοι χέρι – χέρι   γυρίσαμε όλο το σπίτι. Ήθελα να το δω για στερνή φορά. Μπήκαμε στα υπνοδωμάτια του γιου και της κόρης μου. Κατεβήκανε στο πατρικό και ασπάστηκα τη γερόντισσα  μάνα μου και ξεκινήσαμε για τον Γολγοθά και τα πάθη μας, παρά του ότι το ημερολόγιο έδειχνε 29 Δεκεμβρίου.
Το βράδυ της 31ης από το παράθυρο ενός νοσοκομείου της παγωμένης Αθήνας, σφιχταγκαλιασμένοι,  βιώναμε τις  δικές    μας  τραγικές στιγμές. Ζούσαμε το εορταστικό της αλλαγής του χρόνου, με αναστεναγμούς  καυτά δάκρυα με ένα πικρό αγκάθι να τρυπά την καρδιά μας . Για εμάς πλέον είχαν τελειώσει τα πάντα και η κάθε μας χαρά.


με ένα πικρό αγκάθι να τρυπά την καρδιά μας .

Απορούσαμε πως ο Μεγαλοδύναμος διάλεξε να χωρίσει ένα αγαπημένο ζευγάρι και μια ευτυχισμένη οικογένεια. Εκείνες τις στιγμές πάτησα για πρώτη φορά στη γη. Ένοιωσα πως δεν ήμουν στο απυρόβλητο ή ο μόνος εκλεκτός του Θεού. Η κεφαλή της '' Συντρόφου κουράγιο '', άσπρισε μέσα σε λίγες ώρες. Απίστευτο ! Ο κυματοθραύστης και στυλοβάτης μου,  είχε δεχθεί ωμά , απροκάλυπτα τη φιλική, ιατρική ευχή : «Παρακάλα, σαν επιστρέψεις στο δωμάτιο του, να έχει φουντάρει από το παράθυρο». «Θα είσαστε τυχεροί και οι δυο σας». «Ούτε εκείνος θα βασανιστεί, ούτε εσύ θα βιώσεις και θα πονέσεις για όσα θα δεις να υποφέρει και στο τέλος θα τον χάσεις».  
Τα βεγγαλικά φώτιζαν το νεφοσκεπή και βροχερό ουρανό και τον έκαμναν φαντασμαγορικά απόκοσμο. Μακριά, από Πειραιά μεριά, οι γνώριμοι ήχοι συριγμών, από  χαιρετισμούς καραβιών με έδεναν με το παρελθόν. Άκουσα τη Φωτεινή μου να με παρακαλεί σιγανά. «Θέλω μια Χάρη»  «Έχεις πολλές» τις είπα. «Δε θέλω ποτέ να δω τα μάτια σου κλαμένα». «Σε παρακαλώ». «Μαζί θα παλέψουμε». «Στήριξε με να σε στηρίξω». «Πρέπει και θέλω να ζήσεις». «Μιχάλη μου μη το βάλεις κάτω.» «Πίστεψε το. Ο Θεός είναι Μεγάλος». Δεν είχα άλλη επιλογή, έπρεπε να ζήσω για εμάς, για να θρέψω και να μορφώσω τα παιδιά μου. Έπρεπε να ζήσω για τη Μάνα μου. 
Έπρεπε να ζήσω για να χαρίσω απλόχερα στον κόσμο τη γνώση που είχα συλλέξει. Να εκφράσω την αγάπη στην πατρίδα μου. Έπρεπε πιασμένοι χέρι – χέρι να συνοδεύσουμε με τη Φωτεινή μου τα παιδιά μας γαμπρό και νύφη στην εκκλησία. Να ζήσουμε τις χαρές της ζωής μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας. 
Όμως έπρεπε να ζήσω για να βιώσω την απελπιστική, σημερινή τραγωδία του λαού μας και την κατάντια της αγαπημένης πατρίδας μας ;
Το ημερολόγιο εκείνη τη μέρα έδειχνε 31 Δεκεμβρίου 1995. Είπα «Πρέπει να ζήσω»  και έζησα. 
Σας καταθέτω τα βιώματα μου για να ανοίξω ένα παράθυρο στην ελπίδα.   
Σήμερα είναι πάλι, τέλη Δεκέμβρη του 2017 και «Ζω», κόντρα σε όλες τις προβλέψεις  ....... !







Μιχάλης Γ. Καριάμης
Πλοίαρχος Ε.Ν


                     *                   *                    *                

Υστερόγραφο : 


Χαρισμένο σε εσάς που σήμερα, είσαστε στο κρεβάτι του πόνου απελπισμένοι. Στις οικογένειες σας που ζουν το δικό τους δράμα. Πάρτε κουράγιο από την περιπέτεια μου.  Ζω και σας δίνω ως παράδειγμα ελπίδας την περίπτωση μου. Ακολούθησε πνευμονεκτομή.  Μακρόχρονη χημειοθεραπεία. Πόνοι. Ταλαιπωρίες, φτώχεια, απελπισία. Αμέτρητες  και άσχημες μέρες πτώσης. Όμως  ΖΩ  και όλα πια  είναι ξεχασμένα!



Το μόνο που τέτοιες ημέρες,  άθελα,  βουρκώνουν τα μάτια μου στη σκέψη και μόνο. Αμέσως όμως ένα πλατύ χαμόγελο χαράς και ελπίδας ξεδιαλύνει με μιας τις κακές αναμνήσεις.Τα πάντα και ένα καυτό δάκρυ  ευγνωμοσύνης κυλά στο μάγουλο μου.

Τίποτα άλλο. 
Ο Θεός βοηθός.
Καλό κουράγιο και δύναμη.

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ 









Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

ΟΙΝΟΠΙΩΝ - ΩΡΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΠΕΛΙΝΝΑΙΟΥ




Στον Αδερφικό μου Φίλο καπετάν Αλέκο Εμμ. Καραμούζο τον '' Μεγαλέξανδρο'' της παρέας.

Η λατρεία  και οι τοπικοί μύθοι του Οινοπίωνα στην Χίο , φανερώνουν  και έχουν σχέση με την λατρεία Χθονίων θεοτήτων  ή λατρεία των ονομαζόμενων Μεγάλων Θεών , των οποίων η φήμη ήταν πολύ διαδεδομένη στο νησί μας . Οι  προπάτορες μας είχαν κωδικοποιήσει τις ονομασίες Γαία και Χθονία. Για αυτούς , η Γη δήλωνε τον ορατό κόσμο που ένοιωθαν . Εκεί που ζούσαν , και βίωναν . Εκεί που ήταν το σπίτι τους , τα χωράφια τους , οι πηγές τους , γενικά ο ζωτικός τους χώρος .
Η  Χθων ήταν ο φοβερός , σκοτεινός , αόρατος , άγνωστος  και  μυστηριώδης τόπος των σκιών και των γογγυσμών . Ο  κάτω κόσμος   Δεν πρέπει να ξεχνάμε , ότι σύμφωνα  με  μία  από τις πολλές  τοπικές  παραδόσεις  ο Οινοπίων ήταν γιος  του  Διονύσου , ο οποίος  την  νύκτα της δωδέκατης   Ανθεστηρίωνος  , εκάστου  έτους , μετέβαινε  εις  το Βουκόλιον , για να συναντήσει την  Βασίλισσα . Τον  υπόλοιπο δε χρόνο ήταν νεκρός . Οι φερόμενοι σαν γονείς  του  Μίνωας  και  Ραδάμανθης , ήταν  βασιλείς  και κριτές  του Άδη , μαζί με τον Αιακό .   


                        Διόνυσος και Οινοπίων 

Ένα από τα μεγάλα ευεργετήματα του οικιστή Βασιλιά , ήταν το ότι με την βοήθεια του Ωρίωνα , καθάρισε το νησί από τα φίδια και τα άγρια θηρία .
Ο  Οινοπίων φυσικά συμβολίζει το  καλό . Τον συνετό ηγέτη , ο οποίος για την κοινή ωφέλεια , και το συνολικό συμφέρον αντί πολέμου , ξεγελά με τέχνασμα τον  Ωρίωνα  , ο οποίος σαν Γίγαντας αντιπροσωπεύει  το κακό . Την ανεξέλεγκτη βίαιη δύναμη . Την φθοροποιό  και καταστροφική οντότητα , ενάντια σε κάθε  είδους  και  μορφής  ζωή , αλλά και ενάντια στην  ίδια  την δημιουργό φύση . Τον μύθο του Οινοπίωνα και του Ωρίωνα , αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς Αθήναιος -  Αιλιανός - Απολλόδωρος  - Απολλώνιος ο Ρόδιος - Άρατος  - Διόδωρος ο Σικελιώτης - Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς - Ερατοσθένης -  Θεόπομπος  -  Νόννος  - Οράτιος  - Παρθένιος  -  Παυσανίας - Πλούταρχος  - Υγίνος . Από  τον Μεσαίωνα  και  μετά οι Ιερώνυμος Ιουστινιάνης , Τζέτζης , Αδ. Κοραής  , Γ. Ζολώτας  , Νικ .  Κοντολέων, Ε. Γιαλούρης , και η Δρ. Αθηνά Ζαχάρου – Λουτράρη



  
ΩΡΙΩΝ - astromonos.blogspot.com  

Τον μυθικό κυνηγό,  τον θεωρούσαν σαν δώρο των Θεών Δία και Ποσειδώνα στον «επώνυμο ήρωα», Υριέα ή του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του  βασιλιά Μίνωα. Από τον Θεό - Πατέρα είχε πάρει το χάρισμα να περπατά πάνω στην θάλασσα!
Μία από τις πολλές παραλλαγές του μύθου , θέλει  τον γίγαντα  Ωρίωνα γεννημένο στην Χίο ( Πίνδαρος – Υγίνου Αστρονομία ), πανέμορφο άνδρα και περίφημο κυνηγό , ο οποίος κατόπιν διαταγής του Οινοπίωνα , καθάρισε την Χίο από τα άγρια θηρία και τα αμέτρητα φίδια που είχε . Για τον λόγο δε αυτό μία από τις ονομασίες του νησιού μας ήταν Οφιούσα. Όταν σκότωσε όλα τα άγρια ζώα της Χίου και ενώ κυνηγούσαν στο Πελινναίο μαζί με την θεά Άρτεμη  , η οποία τον αγαπούσε , αυτός θέλοντας  να την βιάσει , άπλωσε βέβηλο χέρι στην προσπάθεια του ώστε να αποσπάσει και να αποβάλει από το κορμί της  το  πέπλο με το οποίο ήταν καλυμμένη   Οργισμένη η θεά , πάνω στον θυμό της για τιμωρία του ,  έσκισε το βουνό σε δύο κολώνες  .


                             ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΗΣ

Μέσα από το τεράστιο χάσμα του ρήγματος  που προξένησε , ξεπρόβαλε ένας τεράστιος σκορπιός  “ Ο Μέγας  Δράκος ” ,  ο οποίος δάγκωσε  τον  Ωρίωνα με  αποτέλεσμα τον θάνατο του . Οι Χιώτες των πόλεων και της υπαίθρου ήταν τρομαγμένοι από το φοβερό τέρας που ζούσε στον αυλώνα μέσα σε πυκνό δάσος και ο τσιριγμός του ακουγόταν σε όλη την Χίο. Δεν τολμούσαν ούτε να το πλησιάσουν , ούτε να το αντικρίσουν. Ο φόβος τους έγινε ακόμα μεγαλύτερος όταν έφθασε κάποτε στην παραλία και ναυμάχησε με ένα  πολεμικό πλοίο «το περί τον δράκοντα τον προς τη τριήρει ναυμαχούντα » . (ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ )


Πηγή : Αστικά Μυστικά

Το τρομερό θηρίο κάηκε από φωτιά που έκαψε το δάσος. Όταν έσβησε η φωτιά οι Χιώτες είδαν με  τρόμο , τα τεράστια  οστά του υπερφυσικού σκορπιού και  μόνο τότε κατάλαβαν , το απίστευτο  μέγεθος  του. Μύθους  για Δράκοντες στην  Χίο, διηγούνται   έως και σήμερα . Σχεδόν σε όλα τα Ανατολικά παράλια του νησιού μας  , ακούγεται η ιστορία για ένα τεράστιο φίδι ( Του Ζέπου ) , το οποίο έρχεται από την Τουρκία μέσω θαλάσσης και κάνει καταστροφές στο ζωντανά . Η παράδοση θέλει το νησάκι Βενέτικο , να είναι ένας στοιχειωμένος θαλασσόβραχος . Είναι ο τόπος όπου ο Διακοπολέμαρχος  , στην άνιση πάλη του με τον φοβερό Δράκο , έριξε πάνω στο θεριό αυτόν τον βράχο , θάβοντας τον παντοτινά.


                       ΧΙΟΣ - Το '' ΒΕΝΕΤΙΚΟ ''

Ο Μύθος αυτός ομοιάζει με αυτόν της Γιγαντομαχίας , όπου ο Δίας σύμφωνα με τον Ευριπίδη ή ο Άρης , σύμφωνα με τον  Απολλώνιο, εκσφενδόνισε  ένα ψηλό και δασώδες όρος  , κάτω από το οποίο ετάφη ο Χιώτης  Γίγαντας  « Μίμας  » . Από τότε το βουνό φέρει  την ονομασία Μίμαντας και είναι στα απέναντι παράλια της Ερυθραίας , στην άκρη του κόλπου της Σμύρνης . Δεν πρέπει να ξεχνάμε , ότι την Χίο την θεωρούσαν σαν τον τόπο διεξαγωγής της Γιγαντομαχίας , μαζί με την Αίτνα  την Μαγνησία , την Παλλήνη , τον Βεζούβιο , την Σικελία και την Νίσυρο , μέρη με ενεργά  ηφαίστεια και  συχνά ταραζόμενα από σεισμούς. Ο  μύθος  του Γίγαντα  Ωρίωνα , σώζεται στα Κουρούνια ,  λέγεται δε σαν παραμύθι στα παιδιά  έως  σήμερα:

Μια φορά κι ένα καιρό , πάνω στο Πελιναίο ζούσε ένα θηρίο τεράστιο και φοβερό  που  σκότωνε  τους  ανθρώπους  , έτρωγε  τα  ζώα  ,  κατέστρεφε  τις καλλιέργειες .Έστειλε τότε ο βασιλιάς ντελάλη σε όλο το νησί και είπε ότι όποιος σκοτώσει το θηρίο θα πάρει το βασίλειο του και την κόρη του για γυναίκα του . Ένα παλικάρι ανταποκρίθηκε στο βασιλικό κάλεσμα , πάλεψε με το θηρίο – δράκο , το πλήγωσε κι εκείνο έπεσε στη θάλασσα για να ξεφύγει . Ήταν τόσο μεγάλο που η θάλασσα φούσκωσε , κόντεψε να πνίξει τα χωριά . Και η κραυγή που έβγαλε ήταν τόσο δυνατή που ακούστηκε μέχρι τη Χώρα . Και το παλικάρι ;  Ο  βασιλιάς δεν κράτησε την υπόσχεση του . Αντί να του δώσει την κόρη και το βασίλειο του , του έβγαλε τα μάτια . Μια καλή γριά μάγισσα όμως του είπε ότι αν περπατά κοιτάζοντας τον ήλιο , θα ξαναδεί το φώς του .

  -  Και τι έγινε ;  Το  ξανάδε  ;  
  -  Που να ξέρω γιε μου ; Ούτε η γιαγιά μου ήξερε
  -  Και το παλικάρι τι απέγινε ;
  -  Επερπάτιεν , επερπάτιεν , πρέπει να πέρασε               καρτσί  στην Τουρκία που τότε ήταν Ελλάδα .     
[΄΄Αυλόγυρος ΄΄τεύχος 1/1995 Γιάννης Γ. Μιχαλάκης]. 


Τονίζουμε ότι η βαθιά χαράδρα μεταξύ Πελινναίου και Αμανής ( Τσόμπος ) ονομάζεται  έως  σήμερα  “ Χαός ” και ΄΄ Χάος ΄΄  . Η θέση του είναι στα σύνορα Σπαρτούντας,   Κεράμου  και Καμπιών.  Μέχρι πρόσφατα  ήταν σκεπασμένη  με δάση από αιωνόβια πεύκα . Δυστυχώς την δεκαετία του ογδόντα , πυρκαγιά εξαφάνισε τα πάντα .  

Ψηλότερα  από το Χαός ,  ένας  βράχος  που μοιάζει με κεφαλή  γυναίκας ονομάζεται “ΑΡΤΑ” από την ΑΡΤΕΜΗ  που δημιούργησε  το χάος .   Οι δύο κολώνες του μύθου είναι τα δύο βουνά  της Χίου το Πελινναίο  και  η  Αμανή.  Η  Άρτεμη , για την υπηρεσία που της πρόσφερε ο Σκορπιός  , τον μεταμόρφωσε σε Αστερισμό . Το  αυτό έκανε και για τον Αγαπημένο της  Ωρίωνα τον οποίο σκότωσε σε στιγμή θυμού . Αυτός είναι και  ο  λόγος για τον οποίο ερευνώντας τον έναστρο ουρανό , βλέπουμε το αέναο κυνηγητό , των δύο αστερισμών αποτυπωμένο παραστατικά , στο ουράνιο στερέωμα  


Μιχάλης Γ. Καριάμης
(Απόσπασμα από το ανέκδοτο έργο μου

Το  «ΠΕΛΙΝΝΑΙΟ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΚΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ »)






Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Στο Παλατάκι, ήχησαν «ΤΑ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ»







Ο Ήχος του σήμαντρου της γερόντισσας Νεκταρίας, σήμανε την έναρξή  του οδοιπορικού της όμορφης εκδήλωσης του Συλλόγου Πυργούσων Αττικής «ΠΥΡΓΙ». Η φιλόξενη αίθουσα στο πραγματικό ΄΄ Παλατάκι΄΄  του Χαϊδαρίου, αποδείχθηκε πολύ μικρή για το εύρος μιας τέτοιας εκδήλωσης. Η ακούραστη πρόεδρος κ. Μαρία  Μπρη – Παπαμακάριου, είχε φροντίσει τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια και δικαιώθηκε.  Καθ ομολογία του υπευθύνου των πολιτιστικών του Δήμου  από βήματος ήταν μια από τις δύο εκδηλώσεις που είχαν τέτοια συμμετοχή και άφησαν εποχή. Η αίθουσα ήταν καλυμμένη  από γιγαντοαφίσες με εικόνες από περίτεχνα καμπαναριά του Μυροβόλου νησιού μας. Όλες παρμένες από το βιβλίο της ομιλήτριας, «Τα καμπαναριά της Χίου». 


Το κοινό από κάθε σημείο της Αττικής και από κάθε χωριό της Χίου. Για μια ακόμα φορά η ταπεινή Δέσποινα των γραμμάτων, χάρισε δείγματα της αξίας της.  Οικείο το θέμα της «Οι καμπάνες τα καμπαναριά και το ιστορικό τους». Κυριολεκτικά καθήλωσε το κοινό της η κυρία Πόπη Χαλκιά- Στεφάνου.  Προικισμένη με αρμονία λόγου και σκέψης η ακούραστη ιστορική ερευνήτρια και λογοτέχνης για άλλη μια φορά μας δίδαξε . Χάρισε γνώση περιφέροντας τη σκέψη στην προσφιλή μας πατρίδα, τη Χίο  με τα θαυμαστά μνημειώδη καμπαναριά της. Έργα συνήθως απλών τεχνητών του λαού μας. Συντομότατη και γλαφυρή με τα άψογα Ελληνικά της, έκρουσε τις ευαίσθητες χορδές και μας έκανε να δυσφορήσουμε σαν τέλειωσε την ομιλία μας. Θέλαμε να ζήσουμε ακόμα περισσότερο το ταξίδι μας στη γνώση και την πάντα γοητευτική περιπλάνηση στην γενέθλια γη. 



Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους Χιώτες επιστήμονες  όπως ο πρώην πρόεδρος της Αγγειολογικής Εταιρείας κ. Αν. Τριπολίτης .  κ. Παλαιός τ. Αντ/δρος του ‘’ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ’’ . Μιχ. Κούτελος Ιατρός. Άνθρωποι των γραμμάτων. και της παιδείας όπως οι κ.κ. Ν.Τσικής και Ισ. Πρώιος., πρώην και νυν πρόεδροι του ‘’ ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟΥ Ψ.Ν.Α ‘’ Τοπικοί Δημοτικοί άρχοντες, προεξάρχοντος του πρώην Δημάρχου Χαϊδαρίου κ Κυρ. Ντινιακού.  Πρόεδροι  κοινωφελών ιδρυμάτων , Χιακών και τοπικών Συλλόγων . Στρατιωτικοί και από τα ΜΜΕ το ζεύγος Θεοδ. Βαλαμβάνου και Μαρκέλλα Κουτσοδόντη από το ΄΄amanivoice-Chios.gr ΄΄  Η όλη εκδήλωση τελούσε υπό την αιγίδα της ‘’ Περιφερειακής Ενώτητας Χίου’’ και του Αντιπ. Κ. Κων/νου Γανιάρη. Ας σημειωθεί για μια ακόμα φορά η απλόχερη αρωγή του Δήμου Χαϊδαρίου σε ότι έχει σχέση με τα Χιώτικα Πολιτιστικά δρώμενα στην περιοχή του. Ευχάριστη νότα τα μουσικά ακούσματα από την κ. Θεοδώρα Κουνή – Θεοτοκά και τον κ. Στέφανο Θεοτοκά.  Ένα μεγάλο ευχαριστώ τους συντελεστές της πραγματικά όμορφης εκδήλωσης . Τέτοιες εκδηλώσεις που αναδεικνύουν τον πολιτισμό μας έχουμε όλοι μας ανάγκη

Μιχάλης Γ. Καριάμης
  





Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ







ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ  ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ                                                       ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟΥ 

Όλα προμήνυαν μια λαμπρή εκδήλωση για να τιμηθούν οι ευεργέτες και οι δωρητές του  Δρομοκαΐτειου  Ψ.Ν.Α , το οποίο μετρά ζωή άνω των 126 ετών. Η διοίκηση, είχε φροντίσει μέσω προσκλήσεων αλλά και μέσω τηλεφώνου να κάνει όσο το δυνατόν γνωστή την εκδήλωση  στο ευρύ κοινό της υπεράριθμης Χιακής παροικίας της Αττικής. Πέραν αυτών, στην πετυχημένη εκδήλωση των Πυργούσων στο Παλατάκι Χαϊδάριου, η ακούραστη πρόεδρος του συλλόγου «ΠΥΡΓΙ», κ. Μαρία Μπρη – Παπαμακάριου,  είχε υπενθυμίσει  το γεγονός σε όσους τους τιμούσαν με την παρουσία τους . Ο καλός καιρός της χθεσινής ημέρας, συνηγορούσε σαν καλός οιωνός. 




Η συγκέντρωση σύμφωνα με το πρόγραμμα, είχε αφετηρία τον ιερό ναό των Αγίων Αναργύρων  εντός του ιδρύματος . Γίναμε κοινωνοί μιας κατανυκτικής θείας μυσταγωγίας. Ακολούθως  έλαβε χώρα ξενάγηση στο υπέροχο Μουσείο και στο μουσειακό τυπογραφείο της εποχής του Όθωνα .   Στο αμφιθέατρο, ο σεβαστός πρόεδρος του ιδρύματος και εκλεκτός συμπατριώτης μας κ. Ισίδωρος  Πρώϊος, καλωσόρισε και παρουσίασε τους παρευρισκόμενους, τον ομιλητή και το πρόγραμμα. Ακολούθησε ομιλία του πρώην προέδρου   Αγγειολογικής Εταιρείας και όχι μόνον κ. Αναστασίου Τριπολίτη. Θέμα του, τι άλλο, λόγω της ημέρας από το  : «Η συμβολή των Χίων εις την πρόοδο της Ελλάδος και των Ελλήνων». 



Το ότι ο γιατρός είναι χαρισματικός ομιλητής, το γνωρίζουμε όλοι μας εδώ και αρκετά χρόνια. Ποτέ μα ποτέ δεν κούρασε το ακροατήριο του. Πάντα είχε τον τρόπο να κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού του. Χθες όμως μας έδειξε άλλη μια ανθρώπινη πλευρά του. Αυτή του υπέρ ευαίσθητου ανθρώπου. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που λύγισε, δάκρυσε και η φωνή του βγήκε σπασμένη και τσαλακωμένη. Θερμό χειροκρότημα, του έδινε κουράγιο, κάθε φορά που το είχε ανάγκη. Το τέλος της ομιλίας του επικεντρώθηκε στις δύσκολες ημέρες και τα προβλήματα που πέρασε και περνά το Χιώτικο Κληροδότημα. Τον διαδέχτηκε στο βήμα η αγαπητή Δέσποινα, πρόεδρος του Σωματείου  «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΥ » - Φίλη ψυχής  κ. Νίκη  Σκαρβέλη, η οποία με όμορφο και συγκροτημένο , άψογο λόγο, εστίασε τους αμέτρητους  προβληματισμού της στα γεγονότα που μας διακατέχουν καθημερινά. Προέτρεψε όλους μας να αγωνιστούμε για έναν κόσμο καλύτερο, για έναν κόσμο αγάπης που είναι και η μεγαλύτερη αλήθεια στους αιώνες. Σταράτος και «αντρίκιος» ο λόγος του π. Προέδρου του Κληροδοτήματος και εκλεκτού συμπατριώτης μας κ. Νίκου Τσική. 



               ο τ. Πρόεδρος κ. Νικ. Τσικής με τον γράφοντα 

Αναφέρθηκε στους διαρκείς αγώνες του Διοικητικού Συμβουλίου και τις έως σήμερα νικηφόρες εκβάσεις τους. Ζήτησε για μια ακόμα φορά, συσπείρωση όλων των Χιακών δυνάμεων και κατέθεσε προτάσεις, ώστε να διαβούμε για μια ακόμα φορά τον επικίνδυνο σκόπελο. Γεμάτος λογική ο λόγος του σεβαστού μας κ. Παναγιώτη Βαρλά. Γεμάτος θέρμη , ζωντάνια και επιθυμίας προσφοράς, ο λόγος του Στρατηγού Δημητρίου Σκαρβέλη. Έδωσε ελπίδες σε όλους τους παρευρισκόμενους για καλή και συνετή δράση. Ακολούθως, μίλησε ο πρόεδρος των εργαζομένων του Δρομοκαΐτειου, ο οποίος με παρακλητικό τόνο ζήτησε την άμεση και έντονη παρεμβολή όλων των Χίων και δη των επιφανών και ισχυρών για την υπόθεση της ύπαρξης και του ρόλου δια τον οποίο συνεστήθη το ίδρυμα.  Μίλησαν ιατροί καθώς και πολιτική  αυτοδιοικητική κίνηση, προσκείμενη στον Συνασπισμό. Σε παρέμβαση μου , υπενθύμισα στο ακροατήριο ότι έχουμε να κάνουμε με μια πατρίδα «Κακιά μητριά».  



Κων. Νοντόκωστας Ιατρός - Αναστ. Τριπολίτης, ιατρός - Μιχ. Καριάμης, Πλοίαρχος Ε.Ν 

Για ένα κράτος χωρίς συνέχεια και συνέπεια. Τόνισα δηκτικά ότι σαν ναυτικός έχω κακιά πείρα από όσα ανάλγητα και χωρίς αιδώ, στέρησαν από το μόχθο μας. Θύμισα την ατυχία ενός άλλου Χιακού κληροδοτήματος,  της Ραλλείου παιδαγωγικής Ακαδημίας Πειραιώς. Την απώλεια εδαφικών εκτάσεων του Δρομοκαιτείου. Δήλωσα με παρρησία την υπόνοια και τον φόβο μου, ότι όλες αυτές οι μεθοδεύσεις έχουν στόχο το εκλεκτό «φιλέτο»  των 403, περίπου στρεμμάτων ( αν δεν κάνω λάθος) ιδιοκτησίας του Χιώτικου αυτού κληροδοτήματος. Για μια ακόμα φορά με τις ισχνές μου δυνάμεις, στρεφόμενος σε αυτούς που μας κυβερνούν τονίζω να μην δέχονται κοινωνική πολιτική ή δωρεές από ιδιώτες . Από την στιγμή όμως που τις κάνουν αποδεκτές, είναι υποχρεωμένοι να τις σεβαστούν. 



Στο βήμα ο Πρόεδρος του Ιδρύματος κ. Ισ. Πρώιος - Νικ. Τσικής - Στρατηγός Δημ. Σκαρβέλης - Νικ. Ψαρρός , Αντιπρόεδρος - Αντ. Χλωρός , Δικηγόρος και Γεωρ. Λιβανός Νομικός Σύμβουλος του ιδρύματος

Παρά την κούραση, εκλεκτοί Χιώτες νομικοί, οι κκ. Αντώνης Χλωρός. Γεώργιος Λιβανός και ο κ. Νικόλαος Ψαρρός, αντιπρόεδρος του ιδρύματος, κατάθεσαν σκέψεις και προτάσεις για τον σχεδιασμό των επόμενων κινήσεων για τη σωτηρία του Δρομοκαΐτειου. Η εκδήλωση, έκλεισε με κέρασμα στο φουαγιέ του αμφιθέατρου.   Δυστυχώς,  πολλοί λίγοι μα εκλεκτοί Χιώτες δήλωσαν την παρουσία. Επιστήμονες, κυρίως ιατροί και Νομικοί. Άνθρωποι των γραμμάτων. Ο Προαναφερθείς Στρατηγός , εκπρόσωποι των Μητροπόλεων Χίου και Νικαίας και του βουλευτή Χίου κ. Κ. Τριαντάφυλλου. Ο πρώην Δήμαρχος Χαϊδαρίου κ. Τηνιακός και όπως πάντα, αριθμός πλοιάρχων.  Πέρα από τον πρόεδρο της ΟΧΣΑ, την πρόεδρο του Συλλόγου «ΠΥΡΓΙ» και τον «ΝΑΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ» τον οποίο εκπροσώπησα ο  πρόεδρος του και τα όλα Χιακής καταγωγής μέλη του Δ.Σ ,ουδείς άλλος εκπρόσωπος Χιώτικου Συλλόγου, έγινε αντιληπτός από τον γράφοντα. Έλαμψαν με την απουσία τους.  Πικρία και μόνο εκφράζω, τίποτα παραπέρα. Αν δεν έλαβαν γνώση ή αν δεν υπήρξε συντονισμός, ας προσέξουν για την επόμενη φορά να ανταποκριθούν σε κάθε     
΄΄ Πανχιακό κάλεσμα ΄΄. 



                        Μιχ. Κούτελος - Μιχ Καριάμης . Μαρ. Μπρή - Παπαμακάριου - 
                             Νικ. Τσικής -   κ. Κούτελος - Πόπη Στεφάνου - Χαλκιά 

Οι μέρες είναι δύσκολες  για όλους μας. Αν δεν αντιλήφτηκα κάποιον, ζητώ ταπεινά συγνώμη.  Θα ήθελα να τονίσω, το ανούσιο των χαιρετισμών μέσω μηνυμάτων. Την παρουσία και την ανάληψη συντονισμένης δράσης έχουμε ανάγκη και όχι το να ακουσθούν τα ονόματα κάποιων.  Θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά. Σύμφωνα με τον σοφό μου φίλο κ. Νίκο Χαλκιά,  Προ αρκετών ετών, υπήρχε  στην Αττική η των «Χίων Επιτροπή» αποτελούμενη από τους τρεις βουλευτές του νησιού μας. Τους ακαδημαϊκούς μας. Τον πρόεδρο του «ΚΟΡΑΗ». Επιχειρηματίες και κοινωνικούς παράγοντες. Συντόνιζαν και έφερναν εις πέρας τα όποια προβλήματα ενέκυπταν. 



                                   Οι ελάχιστοι της Μεγάλης Χιακής Παροικίας 

Κατ εξαίρεση, τονίζω την σεμνή και συνεχή παρουσία των σεβαστών κκ Τάκη Φαφαλιού. Σταμάτη Μανέ. Καπετάν Κώστα Φράγκου, Κων. Ντούλη και σύσσωμης της οικογένειας της κυρίας των Γραμμάτων μας  Πόπης Στεφάνιου – Χαλκιά θα κλείσω με την έκκληση προς αποτροπή της ανίερης πράξης του θανάτου του Δρομοκαΐτειου μετά από 126 χρόνια προσφοράς στον άνθρωπο.  Το μέλλον, η δύναμη και η ευτυχία ανθρώπων και κράτους, έχει ως  θεμέλιο την  υγεία ατόμου και συνόλου. Ας συνεχίσουμε με το χαμόγελο στα χείλη τον αγώνα μας κόντρα στα κελεύσματα των κοράκων της συμφοράς και της εξαθλίωσης.  Τα εγγόνια, τα παιδιά μας και εμείς οι ίδιοι απαιτούμε και δικαιούμαστε ένα καλύτερο αύριο. Μην ξεχνάμε όμως ότι χωρίς αγώνες, αυτό, κανείς δεν μας το χαρίζει. Αδέρφια μου, Ψηλά το κεφάλι.

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν