'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΔΙΑΝΤΑΣ 2014







Ο Ιερός Ναός του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας στην πλαγιά του '' Ροδινού'' 


ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ  ΤΗΣ ΚΥΔΙΑΝΤΑΣ


Δεν ήταν μια συνηθισμένη ημέρα. Ήταν, Αγία και Μεγάλη Παρασκευή.  «ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ » των  ΔΡΩΜΕΝΩΝ της «ΑΓΙΑΣ ΚΥΔΙΑΝΤΑΣ». Κόντρα στα ανεπίτρεπτα ψέματα των ανθρώπων και στα τερτίπια των καιρικών φαινομένων για μια ακόμα φορά, τα πιστά παιδιά της πρωί – πρωί, ξεκινήσαμε για την πραγμάτωση του σκοπού και του όρκου μας. Τα βήματα μας έφεραν για μια ακόμα φορά στον λατρευτό ερειπιώνα της αξέχαστης Μάνας μας. Όχι.....! Δεν είχα ξαναδεί τέτοια εικόνα του «χωριού». Έβρεχε ακατάπαυστα επί ένα τριήμερο. Ο Άγριος Ποταμός, επιβεβαίωσε την ονομασία του. Η Βουή του νερού και των παρασυρόμενων κροκάλων ανακατεμένες με το τιτίβισμα των στρουθίων και τα βελάσματα των αμνοεριφίων, μετέφεραν τον καθένα μας σε άλλη διάσταση. Βαριά συννεφιά και ψιχάλες συντρόφευαν την ανάβαση στο αραξοβόλι της σκέψης μας.  


Στις τελευταίες στροφές του δρόμου, η βαριά μουντάδα υποχώρησε για λίγο και είδαμε την ευρύτερη περιοχή της Κυδιάντας και των «Ροδινών». Έλαμπε πεντακάθαρη και λαμπερή. Ο ήλιος τόνιζε την πανσπερμία χρωμάτων. Το φως του αντανακλούσε και έκανε τις κρεμασμένες  στις φυλλωσιές σταγόνες της βροχής να φαντάζουν σαν απαστράπτοντα διαμάντια. Και μόνο για αυτή την εικόνα θα ευλογώ τον ύψιστο για όλη μου τη ζωή. Όλοι μαζί, προετοιμάσαμε την εκκλησιά μας υποδεχόμενοι συνάμα και τους πιστούς προσκυνητές απ’  όλα τα μέρη του Μυροβόλου νησιού μας. 




Αγριοπούλουδα της Άγιας Γης, για στόλισμα, στον ταπεινό μα Ιερό Επιτάφιο. Υπερτερούσε  περίσσιος σεβασμός και μεράκι. Το αγιολίβανο, αναμίχτηκε με την ανοιξιάτικη μοσκοβολιά και τη μυρουδιά της βρεγμένης γης. Η καμπάνα, εις μάτην προσπαθούσε να τονίσει, εκείνες τις στιγμές, το πένθιμο της ημέρας. Οι θερμοί χαιρετισμοί και τα επιφωνήματα αγάπης για την αντάμωση φίλων, γνωστών και συγγενών υπερτερούσαν των πάντων. 



Με μιας, απόλυτη σιγή. Σταυροκοπήματα και γονυκλισίες. Οι πένθιμοι   ήχοι των ύμνων υπενθύμισαν τον σκοπό της αθρόας προσέλευσης μας.  Στο κλίμα των ωρών,  ανταποκρινόμενος στην ψυχική μας διάθεση, ο ουρανός συννέφιασε. Η φλογίτσες  στα αναμμένα αγιοκέρια, δήλωσαν την τρεμάμενη ύπαρξη τους, φωτίζοντας τα θλιμμένα από κατάνυξη πρόσωπα. Άθελα τους, έκαναν να λάμψουν τα δάκρυα κάποιων κυριών που έτρεχαν δειλά  από την Θεία πρωτόγνωρη συγκίνηση. Για μια ακόμα φορά, ακούστηκε στον έρημο τόπο ο Επιτάφιος Θρήνος  και το σπαρακτικό «Μοιρολόγι της Παναγιάς», όπως το έλεγαν οι αξέχαστες γυναικείες υπάρξεις της Κυδιάντας.
Το είχαν ξεχάσει. Τον αγνοούσαν οι νέες γενιές. 


Το κατέγραψα από τα χείλη της Αξέχαστης Μάνας μου Ανθής Καριάμη το γένος Μπουσσέ . Της Αδερφής της  Δροσιάς Φερεντίνου και με τη συνδρομή και βοήθεια της συζύγου μου, Φωτεινής το γένος Ζουμίδη ώστε και πάλι μετά το πέρασμα δεκαετιών να ακούγετε στους ιερούς ναούς του Άγιου Γιαννιού, Κυδιάντας και Λαγκάδας. Ήταν το καλύτερο Μνημόσυνο και το αιώνιο ευχαριστώ μου. Έβρεχε σαν βγήκαμε για την καθιερωμένη τριπλή περιφορά γύρω από την Θεία Κιβωτό της ύπαρξης μας.


Ο πρώτος γύρος στη μνήμη αυτών που έφυγαν για πάντα 

Ο καιρός, σεβάστηκε τα ιερά κειμήλια που φέραμε στα αμαρτωλά χέρια μας και μονομιάς σταμάτησε να βρέχει. Έτρεχαν τα μάτια μου .... Γνώριζα καλά ότι στη πρώτη γύρα,  στην αόρατη κουστωδία, συμμετείχε πλέον και η Μάνα μου. Αντάμα πια  με τους υπόλοιπους δικούς μας που έφυγαν για πάντα. 


Από τα χέρια μου στον καπετάν Μιχάλη Ζ. Φωτεινό

Στο ύψος του Ιερού, έστρεψα στην Ανατολή.....κατά Ιωνίας μεριά .....ύψωσα  το Τίμιο  Σύμβολο στα ουράνια και ψέλλισα   συγκινημένος «Για της Αλησμόνητες Πατρίδες και τις ψυχές που έμειναν εκεί »...... Δεν Ξεχνώ ποτέ  τον συνονόματο προπάτορα μου που με τη θυσία και τη μνήμη του με κρατά δεμένο με άλυτα δεσμά  με την κοιτίδα του Ελληνισμού και των Ιώνων. Στην δεύτερη περιφορά, την αφιερωμένη σε αυτούς που ζουν και συμμετέχουν, παρέδωσα τον σταυρό,  στα χέρια του  καπετάν Μιχάλη Ζ. Φωτεινού.


Ο τρίτος γύρος της ελπίδας. Για τους ανθρώπους του αύριο...!

Ζει τις στιγμές, προσφέροντας αγάπη και βοήθεια στα Δρώμενα. Ακλουθώντας την παράδοση για τη συνέχεια στις επερχόμενες γενιές,  βαδίσαμε την τελευταία βόλτα, με το Σταυρό του Μαρτυρίου, ανάμεσα σε δυο παιδάκια. Το ελπιδοφόρο αύριο ! 


Πέρασμα κάτω από την Θεία Ουράνια Σκέπη

Έξω από την Θύρα του  Ιερού Ναού, στιβαρά χέρια πιστών, ύψωσαν τον Επιτάφιο - Θεία Σκέπη και κάτω πέρασε όλο το εκκλησίασμα. Το τέλος κάλυψαν ευχές υπέρ υγείας και υπόσχεση αδιάκοπης συνέχειας. Μέρες Μαρτυρίου, παθών, αυταπάρνησης και αγάπης..... παραθέτω τα λόγια του Θεανθρώπου για τους σταυρωτές του " Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Ο νοών νοείτω. Περαστικοί είμαστε από τη ζωή. Ας τιθασεύσουμε τα πάθη μας. Ο Κύριος  μας δίδαξε Μετάνοια. Συγχώρηση. Αγάπη. Αντ' αυτών εμείς τον σταυρώσαμε. Η προσδοκώμενη Ανάσταση του, ας λειτουργήσει παράλληλα ώστε να αναστήσει τις συνειδήσεις και την χαμένη ανθρωπιά μας. 
Ας καταφέρουμε να κοιτάμε τον συνάνθρωπο μας κατάματα, χωρίς να κατεβάζουμε την κεφαλή από ντροπή για όσα άδικα έχουμε κάνει η πει εις βάρος του......... !         
                     


Καλή Αντάμωση Αδέρφια μου του χρόνου τέτοια μέρα στην Άγια μας Κυδιάντα  

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν












Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

"Η ΠΙΣΤΗ ΑΝΕΥ ΕΡΓΩΝ ΝΕΚΡΑ ΕΣΤΙ"

                      




                         
Όχι, η εκδήλωση αυτή, δεν είχε τίποτα το κοινό με καμιά άλλη. Τις χαλεπές μέρες που περνάμε, ήταν κάτι το ξεχωριστό. Το καταθέτω μετά γνώσεως λόγου, ότι ήταν μακράν από κάθε άλλη, η καλύτερη των τελευταίων ετών. Όσα έλαβαν χώρα στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου, Νέου Φαλήρου την 15 Ιανουαρίου 2014, θα   αποτελούν θέμα σεμιναρίων για ασφαλή επιτυχία. Ως γνωστόν, στον συγκεκριμένο ναό επί σειρά ετών ιερουργούσε ο σημερινός Μητροπολίτης Χίου –Ψαρών και Οινουσσών και θρησκευτικός πατέρας μας κκ. Μάρκος. Αυτός ο τόσο οικείος  χώρος, επιλέχθηκε για την απόδοσης τιμής σε ένα από τα ποιο εκλεκτά και συνάμα ταπεινά άτομα που γεννήθηκαν στο Μυροβόλο νησί μας. Παναγιώτης Βαρλάς το βαρύ όνομα του. Ο σκοπός της εκδήλωσης ιερός. Έκρυβε ξεχασμένες έννοιες  σεβασμού και αλληλεγγύης. Ίσως  οι δραματικές καταστάσεις που βιώνει ο λαός μας, βοήθησαν ορισμένους από εμάς, να ξαναβρούμε τη χαμένη ανθρωπιά και το  μεγαλείο ψυχής που κρύβει η ψυχή του ανθρώπου. Φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, η περίπτωση του τιμηθέντος κ. Βαρλά. Μακάρι την έμπρακτη αλληλεγγύη του προς τους αναξιοπαθούντος, να την ακολουθούσαν και οι σύγχρονοι μεγιστάνες και πάμπλουτοι συμπατριώτες μας. 
Ο πάντα ταπεινός πανεπιστημιακός δάσκαλος, παραχώρησε ένα ακίνητο, για να χρησιμεύσει σαν οίκος Χίων Φοιτητών(απόρων). Επίσης σεβαστό χρηματικό ποσό  από το οποίο θα προσφέρουν ετήσια υποτροφία.  Αιτιολογώντας την πράξη του είπε «Πρέπει να σας εξομολογηθώ δημόσια ότι δεν έκανα τίποτα παραπάνω από ότι μπορούσα και από αυτό που η Χριστιανική μου πίστη και ο Απόστολος Ιάκωβος συνιστά σε όλους μας : δηλαδή να βοηθήσω με τις μικρές  και ταπεινές μου δυνάμεις κάποια παιδιά, πατριωτάκια από τα Καμπόχωρα πρωτίστως και ακόμη από όλη την Χίο». Εδώ πρέπει να διευκρινίσω ότι δίνει προτεραιότητα στα παιδιά της ιδιαιτέρας πατρίδας του, του Ζυφιά αλλά και του Δαφνώνα. Το χωριό της γιαγιάς του Μαρίας Ντίλη. Αυτή η λεπτομέρεια, δείχνει το άθραυστο δεσμό του, με τις ρίζες του.  Οι άρρητοι δεσμοί, αποτυπώνονται στα λόγια του «Τη Χριστιανική πίστη μου, ενέπνευσε η οικογένεια κου και ιδιαιτέρως η μητέρα μου». Ελπίζω τα λόγια αυτά να βοηθήσουν στο ξύπνημα των συνειδήσεων. Η ξεχασμένη λέξη αλληλεγγύη ας ξαναβρεί το νόημα της και να κάνει θαύματα. Ο Σεμνός  φίλος, μας δείχνει έμπρακτα το σωστό δρόμο, την κατάλληλη στιγμή. Όσοι ακούσουν το κάλεσμα ας τρέξουν αυτοστιγμής να προσφέρουν τη βοήθεια τους. Κάθε λεπτό που περνά, τα προβλήματα οξύνονται και γίνονται επιτακτικότερα. Λέγει με το κεφάλι πάντα σκυμμένο από σεμνότητα « Το δικό μου κληροδότημα είναι ένα πάρα πολύ μικρό σταγονίδιο, περίσσευμα αγάπης προς τον συνάνθρωπο και ιδιαίτερα προς την χειμαζόμενη σπουδάζουσα Χιακή Νεολαία» Σεβαστέ μου κύριε Βαρλά, τέτοιες μικρές πράξεις, στηρίζουν και κρατούν ζωντανό ένα τεράστιο έργο ανθρωπισμού. «Κυρίες και κύριοι : Η πίστη άνευ έργων νεκρά εστί». «Η χάρις του Χριστού και η βοήθεια του Θεού, με αξίωσαν να σπουδάσω εργαζόμενος ....να καθοδηγήσω και να βοηθήσω πολλούς νέους όσο μπορούσα, χάρις στις ειδικές σπουδές μου και να κάνω πραγματικότητα το ¨ Μακάριον εστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν¨» . «Να αισθανθώ και εγώ την χαρά της ιδιαίτερης προσφοράς και βοήθειας στην χειμάζουσα και επιθυμούσα να σπουδάσει νεολαία και να κάνω πράξη το ‘’Ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός ‘’» Η απόφαση του Σεβασμιότατου Ποιμενάρχη μας να τιμήσει τον δωρητή το «Οφίκιο του Αγίου Ισιδώρου» της Ιεράς Μητρόπολης Χίου, έτυχε καθολικής αποδοχής. Ευμενέστατων σχολίων έλαχε και ο τρόπος διεξαγωγής της όλης εκδήλωσης, η οποία παρά το πλήθος των χαιρετισμών και την ομιλία του κ. Τάκη Φαφαλιού, ενός από τα καλύτερα τέκνα του Μυροβόλου νησιού μας, δεν κούρασε κανέναν. Το πολυπληθές ακροατήριο, αποτελούσαν άνθρωποι από κάθε χωριό του νησιού μας μα και από κάθε γωνιά της Αττικής. Πανεπιστημιακοί και Ακαδημαϊκοί Δάσκαλοι. Άνθρωποι του Πνεύματος και των Γραμμάτων. Επιστήμονες. Καθηγητές. Πρόεδροι Συλλόγων και Ιδρυμάτων.
Οικείοι και μέλη της οικογένειας του. Υπουργός της κυβέρνησης και Βουλευτής του νησιού μας. Ο πάλε ποτέ Νομάρχης Χίου  κ. Κώστας-  Αγαπητίδης  (1965 - 1967 ). Αδερφές του «Λύρειου Ιδρύματος» καθώς και ο σημερινός ιερέας του Ζυφιά.        
Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να έχω την τύχη να παρακολουθήσω και άλλες τέτοιες παρόμοιες εκδηλώσεις   
                           
Μιχάλης Γ. Καριάμης
Πλοίαρχος Ε. Ν.





Το άρθρο αυτό γράφτηκε για το Περιοδικό '' ΔΑΦΝΗ ''. Δημοσιεύτικε δε στο τεύχος 30. με σκοπό να τιμήσει έναν ταπεινό και απλό άνθρωπο τον κ. Παναγιώτη Βαρλά