'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΔΙΑΝΤΑΣ 2014







Ο Ιερός Ναός του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας στην πλαγιά του '' Ροδινού'' 


ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ  ΤΗΣ ΚΥΔΙΑΝΤΑΣ


Δεν ήταν μια συνηθισμένη ημέρα. Ήταν, Αγία και Μεγάλη Παρασκευή.  «ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ » των  ΔΡΩΜΕΝΩΝ της «ΑΓΙΑΣ ΚΥΔΙΑΝΤΑΣ». Κόντρα στα ανεπίτρεπτα ψέματα των ανθρώπων και στα τερτίπια των καιρικών φαινομένων για μια ακόμα φορά, τα πιστά παιδιά της πρωί – πρωί, ξεκινήσαμε για την πραγμάτωση του σκοπού και του όρκου μας. Τα βήματα μας έφεραν για μια ακόμα φορά στον λατρευτό ερειπιώνα της αξέχαστης Μάνας μας. Όχι.....! Δεν είχα ξαναδεί τέτοια εικόνα του «χωριού». Έβρεχε ακατάπαυστα επί ένα τριήμερο. Ο Άγριος Ποταμός, επιβεβαίωσε την ονομασία του. Η Βουή του νερού και των παρασυρόμενων κροκάλων ανακατεμένες με το τιτίβισμα των στρουθίων και τα βελάσματα των αμνοεριφίων, μετέφεραν τον καθένα μας σε άλλη διάσταση. Βαριά συννεφιά και ψιχάλες συντρόφευαν την ανάβαση στο αραξοβόλι της σκέψης μας.  


Στις τελευταίες στροφές του δρόμου, η βαριά μουντάδα υποχώρησε για λίγο και είδαμε την ευρύτερη περιοχή της Κυδιάντας και των «Ροδινών». Έλαμπε πεντακάθαρη και λαμπερή. Ο ήλιος τόνιζε την πανσπερμία χρωμάτων. Το φως του αντανακλούσε και έκανε τις κρεμασμένες  στις φυλλωσιές σταγόνες της βροχής να φαντάζουν σαν απαστράπτοντα διαμάντια. Και μόνο για αυτή την εικόνα θα ευλογώ τον ύψιστο για όλη μου τη ζωή. Όλοι μαζί, προετοιμάσαμε την εκκλησιά μας υποδεχόμενοι συνάμα και τους πιστούς προσκυνητές απ’  όλα τα μέρη του Μυροβόλου νησιού μας. 




Αγριοπούλουδα της Άγιας Γης, για στόλισμα, στον ταπεινό μα Ιερό Επιτάφιο. Υπερτερούσε  περίσσιος σεβασμός και μεράκι. Το αγιολίβανο, αναμίχτηκε με την ανοιξιάτικη μοσκοβολιά και τη μυρουδιά της βρεγμένης γης. Η καμπάνα, εις μάτην προσπαθούσε να τονίσει, εκείνες τις στιγμές, το πένθιμο της ημέρας. Οι θερμοί χαιρετισμοί και τα επιφωνήματα αγάπης για την αντάμωση φίλων, γνωστών και συγγενών υπερτερούσαν των πάντων. 



Με μιας, απόλυτη σιγή. Σταυροκοπήματα και γονυκλισίες. Οι πένθιμοι   ήχοι των ύμνων υπενθύμισαν τον σκοπό της αθρόας προσέλευσης μας.  Στο κλίμα των ωρών,  ανταποκρινόμενος στην ψυχική μας διάθεση, ο ουρανός συννέφιασε. Η φλογίτσες  στα αναμμένα αγιοκέρια, δήλωσαν την τρεμάμενη ύπαρξη τους, φωτίζοντας τα θλιμμένα από κατάνυξη πρόσωπα. Άθελα τους, έκαναν να λάμψουν τα δάκρυα κάποιων κυριών που έτρεχαν δειλά  από την Θεία πρωτόγνωρη συγκίνηση. Για μια ακόμα φορά, ακούστηκε στον έρημο τόπο ο Επιτάφιος Θρήνος  και το σπαρακτικό «Μοιρολόγι της Παναγιάς», όπως το έλεγαν οι αξέχαστες γυναικείες υπάρξεις της Κυδιάντας.
Το είχαν ξεχάσει. Τον αγνοούσαν οι νέες γενιές. 


Το κατέγραψα από τα χείλη της Αξέχαστης Μάνας μου Ανθής Καριάμη το γένος Μπουσσέ . Της Αδερφής της  Δροσιάς Φερεντίνου και με τη συνδρομή και βοήθεια της συζύγου μου, Φωτεινής το γένος Ζουμίδη ώστε και πάλι μετά το πέρασμα δεκαετιών να ακούγετε στους ιερούς ναούς του Άγιου Γιαννιού, Κυδιάντας και Λαγκάδας. Ήταν το καλύτερο Μνημόσυνο και το αιώνιο ευχαριστώ μου. Έβρεχε σαν βγήκαμε για την καθιερωμένη τριπλή περιφορά γύρω από την Θεία Κιβωτό της ύπαρξης μας.


Ο πρώτος γύρος στη μνήμη αυτών που έφυγαν για πάντα 

Ο καιρός, σεβάστηκε τα ιερά κειμήλια που φέραμε στα αμαρτωλά χέρια μας και μονομιάς σταμάτησε να βρέχει. Έτρεχαν τα μάτια μου .... Γνώριζα καλά ότι στη πρώτη γύρα,  στην αόρατη κουστωδία, συμμετείχε πλέον και η Μάνα μου. Αντάμα πια  με τους υπόλοιπους δικούς μας που έφυγαν για πάντα. 


Από τα χέρια μου στον καπετάν Μιχάλη Ζ. Φωτεινό

Στο ύψος του Ιερού, έστρεψα στην Ανατολή.....κατά Ιωνίας μεριά .....ύψωσα  το Τίμιο  Σύμβολο στα ουράνια και ψέλλισα   συγκινημένος «Για της Αλησμόνητες Πατρίδες και τις ψυχές που έμειναν εκεί »...... Δεν Ξεχνώ ποτέ  τον συνονόματο προπάτορα μου που με τη θυσία και τη μνήμη του με κρατά δεμένο με άλυτα δεσμά  με την κοιτίδα του Ελληνισμού και των Ιώνων. Στην δεύτερη περιφορά, την αφιερωμένη σε αυτούς που ζουν και συμμετέχουν, παρέδωσα τον σταυρό,  στα χέρια του  καπετάν Μιχάλη Ζ. Φωτεινού.


Ο τρίτος γύρος της ελπίδας. Για τους ανθρώπους του αύριο...!

Ζει τις στιγμές, προσφέροντας αγάπη και βοήθεια στα Δρώμενα. Ακλουθώντας την παράδοση για τη συνέχεια στις επερχόμενες γενιές,  βαδίσαμε την τελευταία βόλτα, με το Σταυρό του Μαρτυρίου, ανάμεσα σε δυο παιδάκια. Το ελπιδοφόρο αύριο ! 


Πέρασμα κάτω από την Θεία Ουράνια Σκέπη

Έξω από την Θύρα του  Ιερού Ναού, στιβαρά χέρια πιστών, ύψωσαν τον Επιτάφιο - Θεία Σκέπη και κάτω πέρασε όλο το εκκλησίασμα. Το τέλος κάλυψαν ευχές υπέρ υγείας και υπόσχεση αδιάκοπης συνέχειας. Μέρες Μαρτυρίου, παθών, αυταπάρνησης και αγάπης..... παραθέτω τα λόγια του Θεανθρώπου για τους σταυρωτές του " Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Ο νοών νοείτω. Περαστικοί είμαστε από τη ζωή. Ας τιθασεύσουμε τα πάθη μας. Ο Κύριος  μας δίδαξε Μετάνοια. Συγχώρηση. Αγάπη. Αντ' αυτών εμείς τον σταυρώσαμε. Η προσδοκώμενη Ανάσταση του, ας λειτουργήσει παράλληλα ώστε να αναστήσει τις συνειδήσεις και την χαμένη ανθρωπιά μας. 
Ας καταφέρουμε να κοιτάμε τον συνάνθρωπο μας κατάματα, χωρίς να κατεβάζουμε την κεφαλή από ντροπή για όσα άδικα έχουμε κάνει η πει εις βάρος του......... !         
                     


Καλή Αντάμωση Αδέρφια μου του χρόνου τέτοια μέρα στην Άγια μας Κυδιάντα  

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν












5 σχόλια:

  1. Βαγγέλης Ρουφάκης


    Κάτω τα χέρια βέβηλοι από το ωραιότερο, ανθρώπινο, θρησκευτικό έθιμο του νησιού μας. Η "Άγια Κυδιάντα" θα συνεχίσει να ζει όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στο χθες, το σήμερα και το αύριο του τόπου μας. Χριστός Ανέστη και του χρόνου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βαγγέλης Ρουφάκης


    Κάτω τα χέρια βέβηλοι από το ωραιότερο, ανθρώπινο, θρησκευτικό έθιμο του νησιού μας. Η "Άγια Κυδιάντα" θα συνεχίσει να ζει όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στο χθες, το σήμερα και το αύριο του τόπου μας. Χριστός Ανέστη και του χρόνου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βαγγέλης Ρουφάκης

    (Από τον αδερφικό φίλο και εκδότη του περιοδικού '' ΔΑΦΝΗ '' κ. Βαγγέλη Ρουφάκη έλαβα το κάτωθι μήνυμα ως σχόλιο στο facebook)

    Κάτω τα χέρια βέβηλοι από το ωραιότερο, ανθρώπινο, θρησκευτικό έθιμο του νησιού μας. Η "Άγια Κυδιάντα" θα συνεχίσει να ζει όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στο χθες, το σήμερα και το αύριο του τόπου μας. Χριστός Ανέστη και του χρόνου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το θέμα με τον Επιτάφιο το ε πρωτοείδα στο βιβλίο του Λευτέρη. Μεγάλο γεγονός -σημαντικό και αξιέπαινο η ετήσια πράξη σας.
    Σας εύχομαι κάθε καλό.

    Τασσώ Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  5. Εκπληκτικό θρησκευτικό οδηπορικο συγχαρητήρια κ. Μιχάλη!

    Koula Lyra Lignou

    ΑπάντησηΔιαγραφή