'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

ΖΩΝΤΑΝΕΨΑΜΕ ΤΗΝ ΚΥΔΙΑΝΤΑ


            ΚΥΔΙΑΝΤΑ 
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ  2015



ο Πρώτος Γύρος , για τους Προπάτορες μας και την Αόρατη κουστωδία  και τις αξέχαστες πατρίδες της Μικράς Ασίας 


Ακόμα και τα καιρικά φαινόμενα μας απειλούσαν και στρέφονταν εναντίον μας.  Έβρεχε αδιάκοπα.  Προ ολίγων ημερών η ορμή των υδάτων είχε καταστρέψει ένα μεγάλο τμήμα του δρόμου και έκανε απροσπέλαστη την ανάβαση στην «Άγια Μάνα Γη» της Κυδιάντας μας. Δεν έφτανε η βροχή. Από την Μεγάλη Πέμπτη,  σφοδρός αέρας, δυσκόλευε ακόμα και το βάδισμα στον ίσιο δρόμο. Χαιρέκακα χείλη, διέδιδαν ότι φέτος δεν θα μπορέσει να πάει κανένας στο αραξοβόλι της ψυχής μας. Πόσο γελάστηκαν ! Όσοι με ρωτούσαν αν θα ανέβω στο χωριό, τους έδινα την απάντηση , μήνυμα, πως τίποτα δεν με σταματά. Πρωί της ποιο «Μεγάλης ημέρας της ζωής μου», της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής, με τον αγέρα να λυσσομανά, ξεκινήσαμε την πορεία μας. Όλων η σκέψη ήταν εκεί πάνω. Στα κακοτράχαλα  βουνά . 




Οι Πρωτεργάτιδες (Πρώτες εξαδέλφες)των σημερινών '' Δρώμενων της Κυδιάντας κκ Άννα Πετρίδη (Πάσσα)και Φωτεινή Καριάμη (Ζουμίδη)

Στην «Αετοφωλιά» της Αντάρτισσας  και απροσκύνητης Κυδιάντας.  Το σήμαντρο χτύπησε πένθιμα, συμβολικά, για να στείλει μήνυμα στα παιδιά και τα εγγόνια της, πως τα πρόσμενε να τα δει. Να τ’ ακούσει. Να τα σφίξει  στην αγκαλιά της. Δεν την απογοητεύσαμε ! Μικροί, Μεγάλοι, ακόμα και Νήπια πατήσαμε τα Άγια Χώματα της. Όσοι δεν πιστεύουν στα θαύματα, ας χασκογελάσουν. Εκεί πάνω, μέσα στο γενικό χαλασμό του Αιγαίου μας, επικρατούσε 
νηνεμία. Παρά το τσουχτερό κρύο σε όλο το Μυροβόλο νησί, εκεί πάνω ο καιρός ήταν καλοκαιρινός. Κάθε λεπτό που περνούσε, πληθαίναμε. Η εκκλησιά μας γέμισε.  Με συγκίνηση, είδαμε, πως όταν φθάσαμε στο Ιερό Ερειπιώνα μας, τα παιδιά, του αξέχαστου Γιώργη Ν. Πάσσα (Κούρδου), συν γυναιξί και τέκνοις ήταν εκεί μαζί με την ψυχή του και είχαν ετοιμάσει τα πάντα. Ήταν το καλύτερο μνημόσυνο που άρμοζε στον Γιώργη. Σε πλήρη κατάνυξη το εκκλησίασμα, έψαλε τα θεία πάθη. Πιστοί στα δρώμενα της Κυδιάντας, με περίσσιο σεβασμό, κάναμε την καθιερωμένη περιφορά, τρεις φορές, γύρω από τον Ιερό ναού του Αγίου Ιωάννου. 




Όπως πάντα. Στον πρώτο γύρο. Αυτόν για τη Μνήμη των Προπατόρων μας, υπό τα όμματα ζωντανών μα και της αόρατης κουστοδίας, στο ύψος του ιερού, έστρεψα προς τις ακτές της Ιωνίας μου και φώναξα «Στη Μνήμη των Αξέχαστων Πατρίδων και των ψυχών που έμειναν για πάντα εκεί ….! ».  Ρίγησαν καρδιές…. Εμείς δεν ξεχνάμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ… ! Ευαγγελιζόμαστε Αγάπη, Ειρήνη και Ομόνοια  μα δεν διαγράφουμε ιστορία και μνήμες.  Σε κάθε γύρο το Ιερό Τίμιο Σύμβολο της Θείας Πίστης μας,  άλλαξε χέρια. Τον σήκωναν νεότεροι , συμβολίζοντας την αλληλοδιαδοχή των γενεών αλλά και την αέναη συνέχεια αυτής της όμορφης παράδοσης. Μετά τον γύρο για τους παρόντες και αυτόν, των νέων ανθρώπων που θα μας διαδεχθούν.


ο ανυψωμένος Επιτάφιος. Η Αγία Σκέπη των δρώμενων . 



Ο Επιτάφιος , ανυψώθηκε προς τα ουράνια στηριζόμενος σε στιβαρά χέρια. Κάτω από αυτή την Άγια Σκέπη , σταυροκοπούμενο  πέρασαν όλοι οι πιστοί, ασπαζόμενοι πρότερα τον Άγιο Σταυρό . Για μια ακόμα φορά, ακούστηκε το Μοιρολόγι της Παναγιάς, στην Κυδιαντούσικη παραλλαγή. Αναφέραμε όσους και όσες με κάθε τρόπο έχουν συνδράμει υπέρ του Ναού και του χωριού μας. Αρμόζει ένα μεγάλο μπράβο σε όσους βοήθησαν με κάθε τρόπο, στη ταχύτατη αποκατάσταση του δρόμου. Ας θεωρηθεί αυτή η πράξη σαν απόδειξη ότι «Τίποτα δεν μας σταματά», από το τάμα μας και την συνέχεια εις τους Αιώνες των Αιώνων.


ο ''Ταπεινός''  ο Πραγματικός Επιτάφιος ..... !!!

 Ακολούθησαν τα καθιερωμένα κεράσματα , στον αυλόγυρο της εκκλησιάς μας κάτω από τα κλαδιά του «Πρίνου του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας». Ενός ‘’Φυτικού Μαθουσάλα’’ τον  οποίο περιμένουμε η αδιάφορη πολιτεία μας να κηρύξει, μαζί με την ‘’Ελιά Λιβεράνι’’ και τον ‘’Δρυ του Ορφανίδη’’ σαν «Μνημεία της Φύσης». Για μια  ακόμα φορά, πριν φύγουμε, δώσαμε υπόσχεση να ξανά βρεθούμε εδώ του χρόνου τέτοια μέρα, ώστε να λάβουν δικαίωση τα όνειρα. Όσο ζούμε, αυτή την μέρα, μαζί με την Ανάσταση του Θεανθρώπου, με την ταπεινή παρουσία μας θα ανασταίνουμε την Κυδιάντα μας. Το απάγκιο λιμάνι μας.  Σε τούτο εδώ το Μαρτυρικό χωριό, ζητάμε να βρούμε τους χαμένους δρόμους μας. Τη χαμένη ελπίδα. Τα χαμένα όνειρα μα και την από καιρού χαμένη ανθρωπιά μας. Από την Κυδιάντα, στη πλαγιά του ‘’Ροδινού’’ σας εύχομαι ολόψυχα Υγεία, Δύναμη, Χαρά και Ευτυχία. Ψηλά το Κεφάλι σας αδέρφια μου. Το χαμόγελο ποτέ να μη λείπει από τα χείλη σας. Βροντοφωνάζω «Η Κυδιάντα μας Ζει και θα ζει εις τους Αιώνες των αιώνων εφόσον την θυμούνται τα παιδιά της» . Ευχαριστώ τις αμέτριτες φίλες και φίλους από όλα τα χωριά της Χίου που τίμησαν το «χωριό» με την παρουσία τους. Δεν τους ξεχνάμε ποτέ.


Ταπεινά

Μιχάλης Γ. Καριάμης 
Πλοίαρχος Ε.Ν.



Σαλόνι Φωτογραφιών 

ο Ιερός Ναός του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας. Η Χωριοκκλησιά μας

Το εσωτερικό του Πάνσεπτου  Ναού μας



Νέοι και ασπρομάλληδες εκτελούν το ιερό τους καθήκον  


η Άγια Κυδιάντα μας, ...Η Αετοφωλιά της Αντάρτισσας Μάνας μας 
















Κυριακή 12 Απριλίου 2015

ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΕΥΧΕΣ 2015














ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ



Αδέρφια, Φίλες και Φίλοι μας
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος μας
Χρόνια σας Πολλά και Καλά 
Σας  ευχόμαστε  Ολόψυχα ,
να  έχετε  μια  πραγματικά, 
Λαμπρινή και όμορφη ημέρα 
Μαζί  με τον Θεάνθρωπο,  ας 
Αναστηθεί και πάλι η Ελπίδα.
Ας ευχηθούμε να βρούμε πάλι 
τη Χαμένη, Ανθρωπιά μας ,,,! 
Ας ακολουθούν τα βήματα σας
 Υγεία, Δύναμη, Χαρά, Ευτυχία
Το χαμόγελο να μη λείψει ποτέ
από τη ζωή και τα  χείλη σας..!

Πάντα με Αγάπη 
Φωτεινή 
και

Μιχάλης Γ.Καριάμης
Πρόεδρος ''ΝΑΥ.ΣΥ. ΚΟ''
Ναυτικού Συλλόγου Κορυδαλλού









Τρίτη 7 Απριλίου 2015

ΑΝΑΣΤΑ ΖΩΟΔΟΤΡΑ ΜΑΝΑ ΚΥΔΙΑΝΤΑ





Αδέρφια μου.
Φίλες και Φίλοι μου. 
Αρχή των Αγίων Παθών του Κυρίου μας από σήμερα, με τους όποιους συμβολισμούς και μηνύματα.  Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα για να μας θυμίζει τον Θείο Πόνο …το Θείο Μαρτύριο …το Θείο Δράμα, σε όλο του το μεγαλείο μα και την αιώνια ανθρώπινη αχαριστία. 



Ο Θεάνθρωπος, συμβολικά σε λίγες ημέρες θα αναστηθεί  για να λάβει τη αρμόζουσα θέση, πλάι στον Πατέρα του και Πλάστη των Πάντων. Δεν θα συμβεί όμως τα ίδιο με τον τάχατες ‘’περιούσιο λαό’’ του. Δυστυχώς για όλους μας, τα Πάθη της Πατρίδας μας έχουν βάθος χρόνου και συνέχεια.  Ο απλός λαός και ο ανώνυμος άνθρωπος, θα συνεχίζει να υποφέρει. Η κάθε ηρωίδα Μάνα, θα προσπαθεί με το αίμα και το στέρημα της να χαρίσει ζωή στα πεινασμένα παιδιά της. 
Πολλοί, πρώην περήφανοι νοικοκυραίοι, διάλεξαν την ανεπίτρεπτη αυτοχειρία σαν λύση. Και δεν είναι λίγοι.   



Όμως οι υπερφίαλοι Ταγοί της Ενωμένης Απάτης … Αυτής της τάχατε, Μεγάλης Ευρωπαϊκής Μάνας που θα έδινε ελπίδες και προοπτικές στα αφελέστατα και ονειροπόλα παιδιά της, περί άλλων τυρβάζουν. Σφάλισαν οφθαλμούς και αυτά, κεφαλής τε και ψυχής.  Το παίζουν αμείλικτοι. Αντί συμπόνιας, σφυρίζουν αδιάφορα. Μακάρι η ΕΟΚ να ήταν μόνο αδιάφορη. Ψεύτρα, συμφεροντολόγα  και κακιά μητριά είναι.    
Αντί λογικών αποτελεσματικών λύσεων σε ένα πρόβλημα, του οποίου φέρει τεράστια την δική της ευθύνη, ενεργεί εκδικητικά. Εκδικείται αυτούς που της έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού μα και το όνομα της.




Πόσο επίκαιρη η Ευαγγελική ρήση «Ους έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου. Ους έθρεψε το μάννα, φέρουσι τω Σωτήρι χολήν άμα και όξος.»   Τα πάντα, ψεύτικα σε τούτη τη ζήση. Αντί όλων αυτών των φρούδων υποσχέσεων , παραβαίνοντας κάθε κανόνα ηθικής, λογικής και Ευρωπαϊκών κεκτημένων, εξασκούν πρωτοφανή πίεση για εξαθλίωση. 
Αλήθεια η Βουλγαροποίηση, μέσω ΕΟΚ, επιτυγχάνετε ; Στην αντίπερα όχθη, ο λαός, ψάχνει και βρίσκει τη χαμένη ανθρωπιά του. Σε όλες τις εκκλησιές της Ελλάδας, προσφέρονται συσσίτια αγάπης σε ατέλειωτες ουρές πεινασμένων. Πεινασμένων  και όχι μόνο,  μια και σύμφωνα με πληροφορίες, ανάμεσα τους υπάρχουν κυρίες που λαμβάνουν μερίδες για τα σκυλάκια τους. Ω τι ντροπή.   Θέλω όλα αυτά  να μην έχουν βάση αλήθειας. Θέλω να είναι ένα κακό όνειρο. Ένας στιγμιαίος εφιάλτης. 




Ανταποκρινόμενος στα κελεύσματα των ημερών και των ανθρώπινων βασάνων ο καιρός, αγρίεψε. Σκεπάστηκαν οι ουρανοί με βαριά σύννεφα. Η ασταμάτητη βροχή, σαν την εποχή του Νώε, θέλει να μας εξαφανίσει από προσώπου γης. Κουράγιο ‘’Γίγαντα Λαέ ’’ . Από κτήσεως κόσμου, ξεχώρισες ! Για αυτό ζητούν τα τέκνα της ‘’Εσπερίας’’ και του κακού να σε αφανίσουν. Αγάντα . Κράτα γερά το τιμόνι του καρυδότσουφλου με το Θείο όνομα «Ελλάδα». Θα ξεπεράσουμε, όπως πάντα κάθε ξέρα , σκόπελο ή Συμπληγάδες πέτρες. Το ξέρεις καλά. Το ξέρουμε όλοι, αλλά και αυτοί.  Στο τέλος πάλι εμείς θα είμαστε οι Νικητές. Οι καμπάνες κτυπούν πένθιμα. Στα μάτια των ηλικιωμένων ζωγραφισμένη θλίψη και απόγνωση. Δεν αντέχω αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα. Μετρώ και περιμένω να περάσουν οι μέρες και οι ώρες.  Περιμένω το πρώτο φως της   πιο μεγάλης ημέρας για εμένα. Της Άγιας,  Μεγάλης Παρασκευής.




 Το ταξίδι μου πια τελειώνει. Όσο με βαστούν πόδια και λογική, θέλω να πάω στην Αντάρτισσα Μάνα μου. Την Άγια Κυδιάντα. Θέλω να ανταμώσω με τον Κύρη και την Μάνα μου. Τους Παππούδες και τις Γιαγιάδες μου. Όλη μου τη γενιά και τους Συγχωριανούς μου. Πάντα εκεί προσμένουν να με καλωσορίσουν.  Να  μας προϋπαντήσουν τα τάγματα των αγαπημένων Ψυχών. ‘’Αόρατες κουστωδίες’’, προσμένουν εδώ και χρόνια, αυτή τη σημαδιακή ημέρα.  Αυτή είναι η δική μας Νοητή  Ανάσταση . Αυτή είναι για εμάς η Πιο Μεγάλη, Άγια και Ιερή  Ημέρα του χρόνου. Πιστοί στο Αιώνιο τάμα, ας πορευτούμε εκείνη την μέρα για την προσκυνηματική ανάβαση στην Κυδιάντα.
 Αδέρφια μου, χάθηκα μέσα στα οράματα μου και παρασύρθηκα ...το πρωινό της παρασκευής το αραξοβόλι της ψυχής μας, το απάγκιο λιμάνι των σκέψεων μας , μας περιμένει …!!!
Συγχωρέστε με και ο Θεός μαζί  σας

Μιχάλης Γ. Καριάμης
Πλοίαρχος Ε.Ν