'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ – ΜΑΡΤΥΡΙΑ


«Στη Μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, στα γαλανά νερά του Αιγαίου μας, ή σε ξένα χώματα,  αναζητώντας  την επιβίωση και  την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για  την πολυπόθητη λευτεριά...!»

Η οικογένεια του Παππού μου στο Γκιόζ Τεπέ  (Ενόπη)της Σμύρνης

Ξεκαθαρίζω από την αρχή την θέση μου, γόνος προσφύγων και μαρτύρων είμαι. Με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσα να σταθώ, απέναντι και ενάντια σε αυτούς τους κατατρεγμένους των ημερών μας. Δεν κατέχομαι ούτε από ξενοφοβία ούτε από ρατσισμό. Συμπόνια μόνο αισθάνομαι και οργή! Οργή όχι για τα κύματα των δυστυχισμένων προσφύγων, αλλά για τους βασικούς αίτιους που ξερίζωσαν αυτούς τους ανθρώπους από τις προγονικές τους εστίες. Ευθαρσώς κατονομάζω τις Η.Π.Α κατά τα πρώτο λόγο και  την Ευρώπη, που υπακούει, σαν πιστό τσιράκι της. Αυτές οι δυνάμεις της συμφοράς, φταίνε για την απαράδεκτη κατάσταση.
Δεν θα αναλύσω τα αίτια ή τα συμφέροντα. Γνωστά και χιλιοειπωμένα από έγκυρες γραφίδες και  κεφαλές. Εγώ θα σταθώ στο σχέδιο, υπερατλαντικών κύκλων, για Φυλετική, κοινωνική , θρησκευτική και πολιτιστική αλλοίωση των Ευρωπαϊκών πληθυσμών, με βασικό σκοπό την  αποσταθεροποίηση.                   
Βοήθησα και θα βοηθώ αυτούς τους δυστυχισμένους ικέτες που κτυπούν την πόρτα μου ζητώντας έλεος. 
Ένα μόνο απαιτώ. Να σέβονται την χώρα που τους φιλοξενεί. Τα ιερά και τα όσια μας. Τους νόμους και τις παραδόσεις μας. Και το κυριότερο, να σέβονται να εκτιμούν και να κατανοούν τα προβλήματα και τις καταστάσεις του τόπου που τους φιλοξενεί. Οι μέρες είναι μαύρες και άχαρες για την πατρίδα μας. Ας καταλάβουν ότι προσφέρουμε από το υστέρημά μας !
Σταματώ εδώ.

ο Μάρτυρας Παππούς μου Μιχάλης Γεωργ. Καριάμης

Στην αρχή του εικοστού αιώνα, ο Παππούς μου, Μιχάλης Γεωργίου Καριάμης, από την Παλιά Ποταμιά της Χίου, γόνος πολυμελούς οικογένειας με  6 παιδιά, ψάχνοντας για ένα καλύτερο αύριο, μπήκε σε ένα βαπόρι για να πάει στην Αμερική. Η προπαγάνδα για τη γη της επαγγελίας, ξεσήκωνε  τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού της … ψωροκώσταινας. Τον στοίβαξαν σε κάποιο πλοίο και βρέθηκε στην Αργεντινή, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας. Από ότι γνωρίζω, εγκαταστάθηκε στην πόλη Μαρ Ντε Πλάτα. Εργάσθηκε και απέκτησε μεγάλη κτηματική περιουσία. Επέστρεψε στη Χίο και παντρεύτηκε την Γιαγιά μου  Ελένη Ιωάννου Κουμέντη (Μπαρμπέρη) από τα Κουρούνια.  

Η Γιαγιά μου Ελένη Καριάμη το γένος Κουμέντη 

Έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην Σμύρνη. Επέστρεψαν στο νησί μας πρόσφυγες με τον πρώτο διωγμό το 1914, αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντα τους. Με την κατάληψη  της Ιωνίας μας από τον Ελληνικό στρατό, επέστρεψαν στο Γκιόζ Τεπέ ή Ενόπη.   Το 1922, με την Μικρασιατική καταστροφή, ο παππούς, ήταν στη Χίο και γύρισε, για να σώσει την οικογένεια του. Αποτελείτο από την σύζυγο, την κόρη και τους δυο γιους του. Μοναδικό μέλημα και επιθυμία του, να σώσει με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα, τους αγαπημένους του. Τελευταία φορά τον είδαν ζωντανό φίλοι, ήταν στα Βουρλά καθ' οδόν προς Σμύρνη. Παρά την προσπάθεια τους, δεν κατάφεραν να τον μεταπείσουν να επιστρέψει στη Χίο. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Γείτονες Τούρκοι, έκρυψαν την οικογένεια του επί εννεάμηνο, ώσπου να περάσει η συμφορά. Όταν βρήκαν ευκαιρία, με ένα καΐκι, τους φυγάδευσαν στην Αιγνούσσα.  

ο θείος μου Ιωάννης Μιχ. Καριάμης

Η οικογένεια του θείου μου Γιάννη, το 1941, έφυγε για Κύπρο – Μέση Ανατολή Λίγο αργότερα, πατέρας μου, μην αντέχοντας την σκλαβιά της Γερμανικής μπότας, πήρε απόφαση να φύγει, μαζί με την μητέρα του. Εκείνη στο άκουσμα του νέου ξεριζωμού και της προσφυγιάς, προσπάθησε να τον μεταπείσει με κάθε τρόπο.  Σαν είδε ότι δεν έπιαναν τα παρακάλια, του δήλωσε ότι θα τον καταδώσει στους Γερμανούς. Μια βραδιά, μάζεψε μια - δυο αλλαξιές ρούχα, φίλησε την Μάνα του, που σπάραζε απειλώντας και ξεπόρτισε. Πήγε στο σημείο που είχαν δώσει ραντεβού με τον βαρκάρη (πιθανά τον Γιώργη Φύκαρη (καμπούρη)  από την Συκιάδα). Περίμεναν να μαζευτούν όλοι οι φυγάδες. Κάποια στιγμή, άκουσαν βήματα. Κρύφτηκαν περιμένοντας να ακούσουν το σύνθημα. Αντί αυτού το σκοτάδι της νύκτας, έσκισε το φως φακού και μια βαριά φωνή με ξενική προφορά, καλούσε τον πατέρα μου να παρουσιαστεί. Οι στιγμές κρίσιμες και δύσκολες. Η πρώτη σκέψη ήταν να σκοτώσουν τον άγνωστο. Σκέφθηκαν όμως τα αντίποινα. Τελικά ο πατέρας μου, αποφάσισε να παρουσιαστεί. Προχώρησε προς τον φακό. Ω της εκπλήξεως ήταν ένας Αυστριακός στρατιώτης, γιατρός στον ιδιωτικό του βίο, ο οποίος πολλαπλά είχε ευεργετήσει τους συγχωριανούς μας και ήταν φιλικά προσκείμενος απέναντι των Ελλήνων. Στα γρήγορα του είπε, ότι η μητέρα του τον παρεκάλεσε να μην τον αφήσει να φύγει από φόβο για την ζωή του. Φίλησε τον πατέρα μου, του ευχήθηκε καλή τύχη. Κάλεσε και τον καπετάνιο. Του είπε τη ώρα θα περάσει η καταδίωξη από τα Καρδάμυλα προς τη Χώρα, ώστε να περάσουν το μπουγάζι χωρίς απρόβλεπτες συναντήσεις. Τους έδωσε σοκολάτες, κονσέρβες τσιγάρα. Είπε στον πατέρα μου ότι θα φροντίζει την γιαγιά μου. Τους δήλωσε ότι ήταν Φιλέλληνας γνώστης της Ιστορίας  και θαυμαστής του πολιτισμού μας και αντιφασίστας.  Το μόνο που τους ζήτησε, ήταν, το όταν χρειαζόταν την μαρτυρία τους με την λήξη του πολέμου να την δώσουν.Πρέπει να πω ότι αντίθετα με τους σύγχρονους δουλεμπόρους οι οποίοι πλουτίζουν από την εκμετάλλευση του πόνου και της ελπίδας για επιβίωση οι συγκεκριμένος ατρόμητος  βαρκάρης εκτελούσε κοινωνικό έργο χωρίς να ζητά απολύτως τίποτα από τους φτωχούς συγχωριανούς του.

Λαγκαδούσοι στην Μέση Ανατολή 


Πέρασε στην Μικρά Ασία - Κύπρο - Παλαιστίνη – Αίγυπτο σαν στρατιώτης . Ιταλία και μετά στην εμφυλιοπολεμική  Ελλάδα με τα πάθη και το δράμα της. Κάτω από τέτοιες συνθήκες παράνοιας – πολιτικού φανατισμού και διώξεων, ήρθε το κίνημα της Κυδιάντας και η καταστολή του. Πιεσμένοι και κυνηγημένοι, το 1948 αφήσαμε για πάντα τις προγονικές μας εστίες για να βρεθούμε στο χωνευτήρι των φτωχογειτονιών του Πειραιά .

Γιώργης Μιχ. Καριάμης - Επιλοχίας Πυροβολικού 

Φίλες και φίλοι μου, μα κυρίως οι συμπατριώτες μου, θέλω να ξέρετε ότι η Χίος, πάντα άνοιξε την αγκαλιά της σε ομοεθνής κατατρεγμένους και τους αφομοίωσε. Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού του νησιού μας, έφυγε και πήγε σε ξένες χώρες και ειδικά Μουσουλμανικές . Συρία – Παλαιστίνη – Σουδάν – Κονγκό – Αβησσυνία – Τζιμπουτί ήταν μερικές από αυτές, χωρίς να τους ενοχλήσει  κανένας. Το αντίθετο μάλλον.

ΛΑΓΚΑΔΟΥΣΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
                                                ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Πρώτος Αριστερά Ιωάννης Φραγκάκης (?) - Δεύτερος Αριστερά, Ανδρέας Παντελή Γρέγος - Ο Δεύτερος (Από Δεξιά με το ρολόι ο Πατέρας μου ) Γεώργιος Μιχ. Καριάμης - Ο Πρώτος Από Δεξιά, ο Αδερφός του Ιωάννης Μ. Καριάμης - Καθήμενος ο Στρατής Γεωργούλης (?)



Όσοι παρουσιάζονται σαν υπέρ - πατριώτες, ας μην ξεχνούν πως ο Ξένιος Ζεύς ήταν ο Πατέρας των Θεών της Ελλάδας μας. Η φιλοξενία ήταν θεσμός για τους προπάτορες μας. Την θεωρούσαν ηθικό χρέος μα και Ιερό Θεϊκό κανόνα. Όσοι σπέρνουν φόβο και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για την Ελλάδα μας, ας ακολουθήσουν τα χνάρια τους και να προσπαθήσουν να τους μοιάσουν. Έτσι ανεβάζουν την πατρίδα στο βάθρο που της αρμόζει!



Μεγάλη η χάρη σου Θεέ μου και Λαέ μου 

Όσοι δε τάχατες, το παίζουν Χριστιανοί, ας θυμηθούν τα λόγια του Κυρίου μας : «Ελάτε, εσείς οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου κληρονομήστε τη βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για εσάς από τη θεμελίωση του κόσμου. Διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ήμουν ξένος και με δεχτήκατε φιλόξενα, γυμνός και με ντύσατε. Αρρώστησα και με φροντίσατε. Ήμουν στη φυλακή και ήρθατε σε εμένα». Αν λοιπόν τον αγαπάτε, ακολουθήστε τα λόγια του και  ας έχετε την ευλογία του. 

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ - Λαγκαδούσικο καΐκι, με Έλληνες Φυγάδες και ΒρετανοΝεοζιλανδούς Στρατιώτες, εν πλω για Μέση Ανατολή,μέσω Κύπρου

Πιστέψτε με, ζηλεύω με την παγκόσμια προβολή και τα τόσα «Μπράβο» στους ανθρώπους της Μυτιλήνης. Χαλάλι τους. Τους βγάζω το καπέλο μου. Το αξίζουν! Με κάνουν υπερήφανο Έλληνα. Αυτές τις χαλεπές για όλους ημέρες, ο Ελληνικός λαός δείχνει και διδάσκει ανθρωπιά στους μισάνθρωπους βαρβάρους της εσπερίας!

Εμείς με τόση προσφορά,  αλήθεια, γιατί να απουσιάζουμε ;

Ο Μεγάλος Θεός, ας φωτίζει όλους μας !


Μιχάλης Γ. καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν

Από το Φωτογραφικό μου αρχείο :


Γιώργης Μιχ. Καριάμης




Παντελής  Γρέγος - Γεώργιος Δ. Πούλος



Μαρκέλλος Σταμ. Γεωργούλης 


Γιάννης Μιχ. Καριάμης 



Ελένη Καριάμη - Η Γιαγιά μου 


ΛΑΓΚΑΔΟΥΣΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛ

                     Σταμ. Γεωργούλης (Σουέλος ) Γεώργ.Μιχ. Καριάμης - Παντελής Γρέγος
                                                           Καθήμενοι (από αριστερά) :
     Μαρκέλλος Σταμ. Γεωργούλης - Ιωάνν. Μιχ. Καριάμης (Μπιαμής ) - Κωνστ. Φερεντίνος
 




 
Μαρία Καριάμη - Κουτέπα




Μαρία Καριάμη - Κουτέπα , στον Εγρηγόρο της Χίου






Γιάννης και Γιώργης Μιχάλη Καριάμη- Ορφανοί στη Χίο , μετα τον Διωγμά από τη Σμύρνη




Γιάννης και Γιώργης Μιχ. Καριάμη. Προσφυγόπουλα στη Χίο






Γιώργης Μιχ. Καριάμης- Μαθητής στο Γυμνάσιο Αρρένων Χίου

14 σχόλια:

  1. Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση προσφυγιάς γραμμένη από ένα ΄ξεβρασμένο΄στη στεριά ναυτικό που δείχνει στους 'ανθρώπους' της τη διαφορά τους από τους άνω θρώσκοντες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ εν θαλάσση αδελφέ,
    Θα σε παρακαλούσα να στείλεις τη ''ΜΑΡΤΥΡΙΑ'' σου σε δυο πολύ καλούς μου φίλους που νοιώθουν το ίδιο με εμάς, αλλά κάμνουν πολύ περισσότερα στη διεύθυνση
    p......@gmail.com και mn......@gmail.com
    Σου εύχομαι Smooth sailing and happy landings μέχρι να ξανάγράψεις για τους ανθρώπους της απέλπιδας ελπίδας, δυναμώνοντας συνάμα τη μνήμη όσων ξέχασαν πως κάποτε, οι πρόγονοί τους μπογάλιασαν από τη γη της Ιωνίας ή έφυγαν με τη ψυχή το στόμα με πορεία το άγνωστο πριν από 65 τόσα χρόνια χωρίς να συναντήσουν Σούδες
    ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΟΝ. ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΥΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  3. Αποκαλυπτικό,ευαίσθητο,πολύτιμο.Σας ευχαριστώ.

    Κωνστ. Ψυλλίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  4. καπετάν Μιχάλης Καριάμη... Ας αναπαύεται με γαλήνη στις τάξεις των Μαρτύρων ο Εθνομάρτυρας παππούς σας!! Καλό απόγευμα Καπετάνιε

    Κωνσταντίνα Τζούγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  5. Καλημερα Καπεταν Μιχαλη καπως ετσι εφυγε και ο πατερας μου με μια βαρκα με τον καπετανιο το Βασιλειαδη απο τον καμπο

    Σταυρος Τσιμπουκας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  6. Και ο παππούς μου έτσι τους πέρναγε απέναντι στο Γουνι της Μικράς Ασίας, Έλληνες και Εγγλέζους ( σώσαμε χιλιάδες Εγγλέζους αυτά μαςξεπλερωνουν δυστιχως )

    Diamantis Boulis

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  7. Με ένα τέτοιο καΐκι πήγε και ο πατέρας μου στην Κύπρο από τον Τσεσμέ. Απρίλιος 1942.
    Στο δρόμο τελείωσαν τα ελάχιστα έτσι κι αλλιώς τρόφιμα και τους έδινε κάθε πρωί ο καπετάνιος ένα φλυτζάνι του καφέ ρεβύθια, που βρήκε τυχαία σε ένα τσουβαλάκι. Μια φορά έπεσε ένα ρεβύθι στην κουβέρτα και μόνο μαχαίρια δε βγήκανε για το ποιος θα το πάρει. Το έλεγε ο πατέρας μου όποτε ήθελε να μας πει ότι τώρα "εσείς κερατάδες τα έχετε όλα και δε σεβόσαστε τίποτα".
    Και κάθε φορά θυμάμαι, παιδί εγώ τότε, το πρόσωπό του συννέφιαζε.
    Ξέχασα! το ταξίδι κράτησε πάνω από μια εβδομάδα αντί για τρεις μέρες γιατί είχανε πρόβλημα με τη μηχανή.
    Το καταθέτω σαν μαρτυρία,
    στη μνήμη όλων εκείνων που έδωσαν το "παρών" ώστε να εμποδίσουν όσο γινόταν τους "Μήδους" να περάσουν.

    George Zisimopoulos

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  8. Κι ενώ οι ντόπιοι «αντιστέκονταν» έτσι όπως μαρτυρά η φωτό και είχαν οργανώσει ένα δίκτυο διαφυγής για κάθε πατριώτη για κάθε Εγγλέζο, Νεοζηλανδό η Αυστραλό που πολεμούσε τον κατακτητή, κάποιοι σιχαμένοι, σκατορουφιάνοι, προδότες, κατέδιδαν στις αρχές αυτούς τους συμπατριώτες που άδολα πολεμούσαν για την πατρίδα με τον τρόπο που μπορούσε ο καθένας…
    Αυτή είναι κι η κατάρα της φυλής. Οι μισοί να πολεμούν και οι άλλοι μισοί να προδίδουν.. Ανέκαθεν….
    Καλό μήνα …..

    Nicholas D. Chatzimanolis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όμορφα το ξενίνησες αλλά δεν περπάτησες παρακάτω.... Οι ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ έγιναν η ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ...και καταδίωξαν μέχρι Αφανησμού τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ....

      Διαγραφή

  9. Όπως το τραγούδι .....Το λεγαν Αγία Κυριακή εκεινοι το ΚΑΙΚΙ ......που για μπαρκο μες τα μπαρια είχε μόνο παληκαρια !!!!!!ΕΥΓΕ

    Asyrmatistis Tett

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  10. Μπράβο που βρέθηκε αυτή η φωτογραφία τόσο πάληα

    Μαρια Τσικουρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χρειάζεται να γράφονται για να μαθαίνουν οι νεότεροι των ιστορία και τις ρίζες τους.

    george fragkos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σάς ευχαριστώ και πάλι !
    Ξυπνάτε συνεχώς αναμνήσεις !
    Και δικοί μου συγγενείς από την Παρπαριά έφυγαν γιά Μέση Ανατολή. Ο (τυπικά) εξάδελφός μου Κωνσταντής Μιχαήλ Ψυλλής κατετάγη στόν Ιερό Λόχο και σκοτώθηκε σε καταδρομή στήν Κάρπαθο τον Αύγουστο τού 1944. Εχω βρεί πολλά στοιχεία και ελπίζω να αναστήσω τήν μνήμη του. Οσο γιά τήν Μικρά Ασία θυμάμαι τήν αδελφή τής γιαγιάς μου, τήν Κοραλία Αργυράκη, που πηγαίναμε και τούς βλέπαμε στα πλινθόκτιστα, μάλλον στην Δραπετσώνα(;) ή στον Πειραιά.

    Κωνσταντίνος Ψυλλίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή