ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ – ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ Ι. Ν. ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ - ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

 

          

Σημειολογικά, στις  25 Ιανουαρίου το 1995, ο κ. Αλέξιος,  εξελέγη Μητροπολίτης Νικαίας. Σήμερα το μεσημέρι η βροντερή φωνή του έφθασε ως τα ουράνια για να διαλαλήσει «Άρατε πύλας οι άρχοντες  υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης »

Ο πνευματικός μας πατέρας, με Βυζαντινή εκκλησιαστική λαμπρότητα, τέλεσε τον αγιασμό των  θυρανοιξίων, του  αναστηλωθέντος, παμπάλαιου Ιερού Ναού των Αγίων Ασωμάτων (Παμμεγίστων Ταξιαρχών Κορυδαλλού). Τον Σεβασμιότατο  πλαισίωνε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως κ. Προκόπιος. Ο πρωτοσύγκελος της οικείας Μητρόπολης και ικανός αριθμός ιερέων.

Λίνα Μενδώνη - Σταύρος Κασιμάτης - Μαριά Γιαννακάκη 

Τιμητική η παρουσία του Αντ/ρχη κ. Στεφ. Χρίστου, Του Δημάρχου Κορυδαλλού κ. Σταύρου Κασιμάτη μετά του Δημοτικού Συμβουλείου.. Οι βουλευτές κ. Μ. Γιαννακάκη και Ι. Τραγάκης. Πλήθος πιστών. Αντιπροσωπίες μαθητών και Σχολείων. Έντονη η παρουσία της μεγάλης Χιακής Παροικίας του Δήμου μας. Άκρως κολακευτική για το νησί μας η τιμητική παρουσία της κ. Λίνας Μενδώνη , Γενικής Γραμματέως του Υπουργείου Πολιτισμού, μαζί με ιθύνοντες  της Α’ Εφορίας Βυζαντινών αρχαιοτήτων. Ο Ναυτικός Σύλλογος Κορυδαλλού,ο γράφων πρόεδρος του, το ΔΣ και αρκετά από τα μέλη του έδωσαν για μια ακόμα φορά την πολυπρόσωπη παρουσία τους στα δρώμενα του πρωτοπόρου Δήμου μας. Με σεβασμό, απορία και κατάνυξη οι τυχεροί που έλαχαν της ευλογίας της τελετής, μετά το πέρας του αγιασμού, επισκέφτηκαν τον εσωτερικό χώρο του Ιερού Προσκηνύματος.  

Ο Πρόεδρος του '' ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ εν μέσω μελών του Δ.Σ 

Ως γνωστό, το μοναδικό αυτό θρησκευτικό μνημείο, της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Αττικής, είχε υποστεί μεγάλες ζημιές από τον καταστροφικό σεισμό του 1995. Χρειάσθηκε αρκετός χρόνος και αγώνας ώσπου να φθάσουμε στην σωτήρια αναστύλωση  του ιστορικού ναού. Του όλου εγχειρήματος επιμελήθηκε το «Υπουργείο Πολιτισμού». Φορέας η «Διεύθυνση αναστήλωσης Βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων» Με την ευκαιρία παραθέτω λίγα ιστορικά στοιχεία για αυτό το κτίσμα κόσμημα. Τον ναΐσκο ο οποίος  μαζί με την περίλαμπρη, Ιερά Μονή Δαφνίου, αποτελούν μοναδική πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά της περιοχής μας. Από στόματος του Δεσπότης μας μάθαμε ότι :

Κατά τις εργασίες  αποκατάστασης του ναΐσκου, βρέθηκαν στοιχεία ταφών και οστά. Βυζαντινό νόμισμα και άλλες αποδείξεις οι οποίες σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πιστοποιούν την ανέγερση του ναού στον 10 αιώνα μ.Χ. Εκμαγείο του ανευρεθέντος νομίσματος θα κοσμεί μετά από χρονικό διάστημα τον ιερό χώρο στον οποίο το έφερε το φως η αρχαιολογία.   Τα ελάχιστα σπαράγματα τοιχογραφιών στη δεξιά πλευρά  του ιερού ανάγουν την αγιογράφηση στον 11^ο αιώνα.

Σπαράγματα τοιχογραφιών 

             

            Ψήγματα Ιστορίας Κορυδαλλού 

Στα τέλη του 1948, η οικογένεια μου άφησε το Μυροβόλο νησί του Αιγαίου για μόνιμη εγκατάσταση στο «Κουτσουκάρι». Παρά του ότι το όνομα του Δήμου μας πηγάζει από την αρχαιότητα, ως ένας από τους Δήμους των αρχαίων Αθηνών, ως την δεκαετία του πενήντα ήταν γνωστός με το όνομα του μεγαλοτσιφλικά Εμμανουήλ Κουτσικάρη ή (Κατζικάρη). Η τεράστια αυτή περιοχή, βρέθηκε να την κατέχει κάποια  ‘’ Παχύνα ‘’  κληρονόμοι της οποίας άρχισαν να την πωλούν σε ιδιώτες γύρω στα 1929.  Ξανά- έλαβε την σημερινή του ονομασία το 1946 με τη σύσταση του ως δήμος. Η ευρύτερη περιοχή γύρω από την εκκλησιά ονομαζόταν «Άγιοι Ασώματοι»   

 

Στη μνήμη μου ακόμα υπάρχει το τεράστιο οικοδόμημα το οποίο δέσποζε δυτικά του ναού. Όλη η περιοχή ήταν περιφραγμένη με ψηλό τοίχο. Θυμάμαι το παλιό νεκροταφείο (η σημερινή πλατεία ‘’ Αλησμόνητων Πατρίδων’’) και ακολούθως προς την Αγία Βαρβάρα το βαθύ ρέμα μεταξύ των σημερινών οδών Πελοποννήσσου και Τραπεζούντος (Στο ύψος της Ταξιαρχών) να καταλήγει μέσω της Κολοκοτρώνη στην Νότια γωνία του Γ’  Νεκροταφείου. Έντονα θυμάμαι το τεράστιο ερειπωμένο γιαπί του ‘’Γηροκομείου’’ του Μεταξά και το Άσυλο (Αναμορφωτήριο ανηλίκων). 

Θυμάμαι σαν έκτιζαν το σημερινό στίγμα του Δήμου μας τις Φυλακές. Ο ανακαινισμένος Ταξιάρχης ήταν ένα μικρό εκκλησάκι στο οποίο αργότερα έγινε προέκταση προς τα δυτικά. Ό Άγιος Γιώργης ήταν μια παράγκα. Η σειρήνα της οικίας του τότε Δημάρχου Ιππ. Οδαμπάσογλου (1907 - 1990) και του ‘’Πιατάδικου’’ του, μας προσδιόριζε την ώρα και πτο χρόνο. Μάντρες με βόδια, ξεχώριζαν μέσα στο αέραντο χωράφι που ήταν η περιοχή μας. Κάνα δυο υφαντουργία του ‘’Μανουσαρίδη΄΄ και του ΄΄Σταμπουλίδη’’ πρόσφεραν δουλειά στους φτωχούς κατοίκους. Θυμάμαι τέρμα λεωφορείων στον ‘’ΕΣΠΕΡΟ΄΄, αργότερα στην ‘’Παναγίτσα΄΄ , αργότερα στο ‘’ Παλιό τέρμα ‘’ ώσπου να φθάσει στην Λεωφόρο ‘’ Γρηγόρη Λαμπράκη’’ – Κόσμημα της περιοχή το «Σινέ Ακροπόλ»   το αξέχαστο θερινό «Σινέ Αύρα», για να ακολουθήσουν την χρυσή εποχή το «ΒΙΚΤΩΡ», «ΠΟΠΙΚΟ», «ΓΑΛΑΞΙΑΣ» , «ΑΣΤΡΟ»,«ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ». Όσο για τα δημοτικά σχολεία, τα ελάχιστα που υπήρχαν στεγάζονταν σε παμπάλαια πλινθόκτιστα κτίσματα. Προσωπικά τελείωσα το ιδιωτικό «Εξάρχου - Διαμαντή» πάνω από ένα καμίνι πιατάδικου.  Γυμνάσιο υπήρχε του «ΡΗΝΙΩΤΑΚΗ» στο οποίο φοίτησα δυο χρονιές.  

Το εσωτερικό του Ι. Ναού

Αργότερα δε και του «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ»   Το πρώτο δημοτικό γυμνάσιο ήταν επί της Πέτρου Ράλλη στον «ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ» και άλλο ένα στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου. Θυμάμαι ακόμα την θεμελίωση και την ανέγερση του σημερινού Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών το 1957, επί δημαρχίας του συμπατριώτη μας (από τα Μεστά)  Διαμαντή Αυγουστίδη. (1898 - 1986). Τα γεμάτα απορία μάτια μου, έβλεπαν μέλη της τόσο μισητής οικογένειας στην φτωχοσυνοικία μας  και την μικρή πριγκίπισσα Ειρήνη να τοποθετεί τον θεμέλιο λίθο. Το 1969 με «Βασιλικό Διάταγα», οι Άγιοι Ταξιάρχες, χαρακτηρίσθηκαν Προστάτες και Πολιούχοι του Κορυδαλλού μας.  

Θα κλείσω με μια μικρή αναφορά σαν αιώνιο μνημόσυνο στον «Αγιασμένο» άνθρωπο και Δήμαρχο μας αείμνηστο Ιπποκράτη Οδαμπάσογλου (με τον γιο του είμαστε συμμαθητές στο γυμνάσιο του Ν. Ρηνιωτάκη ). Υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος Δήμαρχος (1951). Ιδιοκτήτης του «ΚΕΡΑΜΕΑΣ» γνωστότερου ως «Πιατάδικο». Προσέφερε τα κατά το δυνατόν μέγιστα. Ήταν αυτός ο οποίος ξεκίνησε έργα ύδρευσης. Οδοποιίας. Ηλεκτροφωτισμού. 

" Άρατε  Πύλας ......."

Έφερε τη συγκοινωνία , έκανε πλατείες. Υπέρμετρα αγαπητός από όλους μια και γνώριζαν ότι τις περισσότερες φορές, έξοδα του δήμου τα πλήρωνε με δικά του χρήματα. Ακόμα διέθετε το προσωπικό του πιατάδικου για δημοτικά έργα. Αξέχαστη και πρωτόγνωρη η εμπειρία της ονοματοθεσίας των οδών και η αρίθμηση των οικιών. Ο Δικός μας δρόμος «Κ», μετετράπη σε «ΟΔΟ ΛΑΡΙΣΣΗΣ». Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων τους και ο ιστορικός ναός μας ας συνεχίσει να κοσμεί με την παρουσία του το Δήμο μας εις τους Αιώνες των Αιώνων.

 

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν

Πρόεδρος «ΝΑΥ.ΣΥ.ΚΟ»