Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ

η Δόξα των Ψαρών

Μιλούσαμε κάμποση ώρα. Αυτό συμβαίνει επί καθημερινής βάσεως για κάμποσες δεκαετίες. Τον άκουγα να παραθέτει τα όνειρα του. Να σχεδιάζει για τα επόμενα χρόνια, λες και είναι έφηβος, παρά το ότι έχει διαβεί την ένατη δεκαετία. Πάντα ορεξάτος και ονειροπόλος. Ότι σκεφθεί και προγραμματίσει θα το κάνει πράξη. Σαν τέλειωσε η κατάθεση ψυχής, χωρίς να το θέλω, σκέφτηκα … ο Δημιουργός μας, θα έπρεπε να προβλέψει πως σε ορισμένους, δεν αρκεί μια ζωή! Δεν είναι αρκετός ο χρόνος για να τελειώσουν το έργο τους. Θα έπρεπε να χάριζε μια ευκαιρία, σε όσους δημιουργούν και σχεδιάζουν. Φθάνουν στα βαθιά γεράματα και μένουν με το παράπονο ότι δεν τέλειωσαν ακόμα το έργο τους. Έργο καρδιάς. Έργο Αγάπης. Έργο ανιδιοτέλειας και Ανθρωπιάς, γεμάτο μεράκι και προσφορά βγαλμένο από την ψυχή τους. Αυτά σκεπτόμουν για τον Σεβαστό Φίλο μου. Τον Μεγάλο Ψαριανό Δημήτρη Γεωργ. Ανδριάνα. Χαίρομαι να τον ακούω να κάνει όνειρα και σχέδια για τα αγαπημένα του Ψαρά. Το αραξοβόλι των σκέψεων και των λογισμών του. Προ σαράντα δυο ετών, σκέφθηκε να αποκτήσει έναν πίνακα με την «Δόξα των Ψαρών». Παρά την επιθυμία του να φιλοτεχνήσει τον πίνακα η αξέχαστη Μ. Παπακωνσταντίνου, τελικά τον υπέροχο πίνακα έφερε εις πέρας η ζωγράφος και διευθύντρια σχολής καλών τεχνών κ Λ. Σοφικίτου το 1979. Με την ευκαιρία του εορτασμού, των διακοσίων ετών, από την Επανάσταση του 1821, σκέφθηκε σαν ελάχιστο φόρο τιμής, στην γενέτειρα του, να προσφέρει τη Δόξα του, εκεί που της αρμόζει. Στον Ψαρών την Ολόμαυρη Ράχη! Οι διαστάσεις του πίνακα (εκτός της κορνίζας) είναι 80 Χ 60. Στο κάτω κέντρο της κορνίζας υπάρχει μεταλλική πινακίδα με την αναφορά «ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΗΜΟ ΨΑΡΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γ. ΑΝΔΡΙΑΝΑΣ».

Δημήτρ. Γεωργ. ΑΝΔΡΙΑΝΑΣ

 

Θέλει οι νέοι του τόπου του να μην ξεχνούν την τεράστια προσφορά και την θυσία του μικρού τους τόπου, μα τόσο μεγάλου, στο άσβεστο καντήλι της ιστορίας! Διαρκώς επαναλαμβάνει «Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του, δεν έχει μέλλον» Και να ήταν μόνο αυτό! Θα αναφέρω εν τάχει, για όσους δεν γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις. Απαριθμώ, μερικά επιτεύγματα σε σχέση με την πατρίδα του. Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες, περιοδικά και αλλαχού, περισσότερα από 6.500 άρθρα. Έχει εκδώσει 15 βιβλία. 160 τόμους «ΑΡΧΕΙΑ ΨΑΡΩΝ» (Δερματόδετους). 168 τόμους «ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ ΨΑΡΙΑΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΝΩΣΙΑΣ» (500- 800 σελίδες περίπου ο κάθε τόμος. Με άρθρα πρωτότυπα τα οποία δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Γραμμένα με μόχθο, παρατηρητικότητα και αγάπη για τον ξερό και ιερό βράχο. ). Στη μακρινή διαδρομή του πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Χίο. (βραβεύτηκε για αυτή του την κίνηση από το Παν.Αιγ.) Πρωτεργάτης ώστε για την δημιουργία Γυμνασίου και Λυκείου στο νησί του. Στην αναστήλωση της Ιστορικής Βουλής των Ψαρών και των Σπιταλιών (Λοιμοκαθαρτήριο). Στην αναστήλωση του ενός εναπομείναντος από τους 32 ανεμόμυλους που προϋπήρχαν. Στην κατασκευή της Προβλήτας του λιμανιού. Στην κατασκευή νέου πλήρους εξοπλισμένου ιατρείου. Στην διάνοιξη δρόμου από την πολίχνη στο Μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου, (με την αμέριστη βοήθεια του Χιώτη στρατ. Γ. Βοριά ) Την ανακαίνιση του δικτύου ύδρευσης, (αντικατάστησε τις σωλήνες που περιείχαν αμίαντο με αντίστοιχες pvs). Στη πλακόστρωση οδών και στη διάνοιξη αγροτικών δρόμων. Στην κατασκευή μοντέρνου σφαγείου και ψυγείου. Ακόμα με ενέργειες του και εύρεση χορηγών, κατάφερε να κοσμούν το ιστορικό νησί μερικές από τις προτομές των Κωνστ. Κανάρη - Κωνστ. Νικόδημου – Δημ. Παπανικολή - Νικ. Αποστόλη. Με στερνή του επιθυμία να δει το άγαλμα της «ΔΟΞΑΣ» να κοσμεί την Μαύρη Ράχη αλλά και το κάστρο αναπαλαιωμένο.(Σύμφωνα με πληροφορίες την 6η Ιουλίου του παρόντος έτους, θα γίνου τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος. Χορηγός ο κ. Αθαν. Μαρτνίνος). Διετέλεσε ο πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου «ΑΔΕΡΦΟΤΗΣ ΨΑΡΙΑΝΩΝ» (1978) επί μια 8ετία. Με έξοδα του εκτυπώθηκαν Χρυσά – Αργυρά – Χάλκινα μετάλλια εκλεκτών καλλιτεχνών με αναφορές στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Ψαρών. Κ. Κανάρη – Παπανικολή – Αποστόλη και την Δόξα των Ψαρών για να τιμήσει με αυτά περιστασιακά όσους τον βοήθησαν με κάθε τρόπο να λάβουν σάρκα και οστά τα οράματα για τον Άγιο Τόπο του.

Ψαρά

Με κόπο και συνεχείς παρεμβάσεις, κατάφερε ώστε η Ακαδημία Αθηνών, να απονείμει χρυσό μετάλλιο στα ηρωικά Ψαρά για την τεράστια συμβολή τους στον Ιερό Αγώνα της Παλιγγενεσίας του Έθνους των Ελλήνων το οποίο παρέλαβε ο ίδιος από τον πρόεδρο του Ιδρύματος σε πανηγυρική τελετή. Έχει στείλει στο Δήμο 6.500 σπάνια βιβλία. Δεν σταματά όμως εδώ. Διοργανώνει, λαβαίνει μέρος ή παρεμβαίνει συμβουλευτικά σε ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές εκπομπές ή αντιδρά όταν έργα που προορίζονται για κινηματογραφική προβολή, αλλοιώνουν – παραποιούν ή ξεφεύγουν από την ιστορική αλήθεια προς άγραν τηλεθεατών. Δεν δίστασε να χαλάσει την καρδιά του και τις σχέσεις του με γνωστούς και φίλους σε ότι τον εύρισκαν αντίθετο στην παράδοση και την ιστορικότητα του τόπου του. Στο πέρασμα των χρόνων, βραβεύτηκε στη Χίο από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Το «Λιμενικό Ταμείου» (Επί Προεδρίας κ. Σταμ. Κάρμαντζη). Από τον «Φιλοτεχν. Όμιλο Χίου» (Επί Προεδρ. Αείμνηστου Ιωάννη Καράλη) και από την «ΟΜΗΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ - Euroclasica». (Πρόεδρος κ. Μαρία – Ελευθερία Γιατράκου). Όλα αυτά και ο μέχρι σήμερα βίος του Ευπατρίδη φίλου μου, σαν Ενεργού και Σκεπτόμενου Πολίτη και σεβόμενος πάντα την ταπεινότητα του, μου δίνουν το έναυσμα να τον αποκαλώ με σεβασμό «Μεγάλο Ψαριανό», και αυτό χωρίς ίχνος υπερβολής ή κολακείας, πράγμα ανεπίτρεπτο μεταξύ φίλων.

Μιχ. Καριάμης - Νικ. Χαλκιάς - Αργ. Κοκκινάκης - Κ. Φράγος - Δημητρ. Ανδριάνας - Βράβευση από την ΟΜΗΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ - Euroclasica

Άφησα τελευταίο την μεγάλη προσφορά στον τόπο του «Αιώνιο Μνημόσυνο» θα έλεγα εις τους αιώνες των αιώνων . Εδώ και μια εικοσαετία το νησί του, υδρεύεται με αρίστης ποιότητος νερό από γεώτρηση στο κτήμα «Μπαλαΐτη», δικής του Ιδιοκτησίας. Η καρδιά του κτυπά εναρμονισμένη με τον κυματισμό και τον πνέοντα άνεμο των Ψαρών. Ο ίδιος άρρηκτα προσκολλημένος σε ότι έχει σχέση με τον τόπο του. Σαν πεταλίδα σένα βράχο της δικής του θάλασσας. Του δικού του ονειρικού και συνάμα ξέχωρα ηρωικού τόπου. Και ενώ μου έλεγε πως η προσφορά της «Δόξας» στον Δήμο θα ήταν το κύκνειο άσμα του. Πριν κλείσουμε την συζήτηση μας, ξαναγεννήθηκε σαν Φοίνικας από την στάχτη του και μου εκμυστηρευτικέ πως θέλει να ψάξει να βρει όσες … Δόξες υπάρχουν σαν εικόνα αναφοράς σε βιβλία και εκδόσεις …. Τι να πεις! Όσες ζωές και αν ζήσει ποτέ δεν θα φθάσει στην Ιθάκη του … Τα Ψαρά είναι και παραμένουν η Σκέψη. Το οξυγόνο. Το όραμα και ο σκοπός ύπαρξης του. Τα Ψαρά του δίνουν δύναμη και κουράγιο για να ξεπεράσει τα όρια του. Να ξεπεράσει και την Υπέρβαση..!!! Φίλε μου, υποκλίνομαι

ΜΚαριάμης Πλοίαρχος Ε.Ν

To Liberty s/s ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ερευνώντας στο διαδίκτυο για κάποιες φωτογραφίες, ασυναίσθητα διάλεξα μια που έμοιαζε με Crew List. Μετά από ημέρες, ελέγχοντας το περιεχόμενο, έμεινα άναυδος. Πράγματι ήταν ένα απόσπασμα από τα «ΝΑΥΤΙΚΑ ΝΕΑ», στο οποίο το Προξενείο Αμβέρσας, κάνει ονομαστική αναφορά στην τύχη του πληρώματος του πλοίου s/s ‘’ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,’’ μετά την απώλεια του. Μέσα στα ονόματα, ήταν και αυτό του Αξέχαστου Παππού μου Κωνσταντή Παντελ. Μπουσσέ – Θερμαστή, καθώς και άλλων τριών συγχωριανών μου από την Ναυτομάνα Λαγκάδα της Χίου. Των αξέχαστων Γιαννόπαπα Γιάννη – Ναύτη. Χαβιάρα Μιχάλη – Ναύτη. Μπουσσέ Γιώργη  – Βοηθ. Θαλαμηπόλου. Σημειωτέον ότι ο αξέχαστος παππούς μου, είχε ναυαγήσει οκτώ φορές. Από Νάρκες, Τορπίλες και διάφορες άλλες αιτίες. Το τελευταίο του ταξίδι για να βγει στην σύνταξη ναυάγησε λόγω του ότι το s/s ‘’ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ’΄ του Κουλοχέρη, έπεσε πάνω σε … παγόβουνο. Παιδί θυμάμαι την Μητέρα μου να τραγουδάει με καημό και πόνο. «Μες του πολέμου τη φωτιά μες τη μεγάλη λύσσα το φορτηγό ‘’ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑ’’, Μάνα μου Τορπιλίσαν»

Κωνσταντής Παντ. Μπουσσές (Λαγός)

Από τα πλοία τύπου Liberty που ταξίδεψαν κατά την διάρκεια του πολέμου, απωλέσθηκαν στον Ατλαντικό λίγο περισσότερα από διακόσια (200). Πενήντα από αυτά χάθηκαν στο παρθενικό τους ταξίδι. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το εικονιζόμενο s/s ‘’ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ΄΄ (Με το αρχικό Αμερικάνικο όνομα του).Το πλοίο αυτό, μετά την καθέλκυση του (1944) είχε τεθεί υπό Ελληνική διαχείριση. Αρκετά από τα Liberty που ναυπήγησε η κυβέρνηση των Η.Π.Α. παραχωρήθηκαν στους συμμάχους αμέσως για να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του Ναζισμού με την μέθοδο Lend – Lease (Δανεισμού - Μίσθωσης). Εκατόν εξήντα εννέα από αυτά έπλεαν υπό Βρετανική Σημαία. Τριάντα οκτώ, με Ρώσικη Σημαία και Δεκαπέντε, από αυτά υπό Ελληνική σημαία και διαχείριση. Με χρονολογική σειρά οι Έλληνες εφοπλιστές παρέλαβαν τα κάτωθι Liberty : s/s ΑΜΕΡΙΚΗ, s/s ΕΛΛΑΣ, Σεπτέμβριος / 1943s/s ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, s/s ΜΙΑΟΥΛΗΣ, Ιούνιος / 1944. s/s ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΑΓΝΟΣ Οκτώβριος / 1944 s/s ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , s/s ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ Νοέμβριος / 1944. s/s NIKH Ιανουάριος / 1945.s/s ΣΠΕΤΣΑI, s/s YΔΡΑ, Φεβρουάριος / 1945. s/s ΡΙΤΣΑΡΝΤ Δ. ΛΑΪΟΝΣ, s/s ΨΑΡΑ Μάρτιος / 1945. s/s ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ, s/s ΛΕΣΒΟΣ, s/s ΚΕΡΚΥΡΑ Μάης/45.

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των ετών 1941-1945, σε 18 ναυπηγεία των Ηνωμένων Πολιτειών και σε χρόνο-ρεκόρ κατασκευάστηκαν 2.711 φορτηγά πλοία αυτού του τύπου. Οι συνεχείς μεγάλες απώλειες Συμμαχικών πλοίων, στις νηοπομπές του Ατλαντικού, είχε σαν αποτέλεσμα την ανάγκη εφαρμογής νέου μοντέρνου τρόπου ναυπήγησης. Αυτής μέσω ηλεκτροσυγκόλλησης αντί των καρφιών. Η Καινοτόμος αυτή εφαρμογή έκανε τον κόσμο να τα θεωρεί σαν πλοία μιας χρήσης. Διαψεύδοντας τους, αφού δούλεψαν ακατάπαυστα πάνω από εικοσιπέντε χρόνια. Όσοι τα δούλεψαν τα Λάτρεψαν και τα αποκάλεσαν «Ευλογημένα»…!!! Για την ιστορία, το πρώτο Liberty καθελκύστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941. Συνολικά ναυπηγήθηκαν γύρω στα 934πλοία. Από αυτά τα δύο τρίτα διαχειρίσθηκαν Έλληνες πλοιοκτήτες. Ήταν η «μαγιά» για την δημιουργία της «Μεγάλης Εμπορικής Ναυτιλίας των Ελλήνων». Ο κύριος πόρος της ανάπτυξης του Μεταπολεμικού Ελληνικού Κράτους.

Στην Ιερή Μνήμη τους

ΑΘΑΝΑΤΟΙ Ναυτικοί

Στην Ιερή Μνήμη των Συναδέλφων που με τους κτύπους της καρδιάς τους έδωσαν παλμό και κίνηση στα κύματα των Θαλασσών του Κόσμου. ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ

Μιχάλης Γ. Καριάμης Πλοίαρχος Ε.Ν 

 Πρόεδρος «ΝΑΥ.ΣΥ.ΚΟ»

 (ΝΑΥΤΙΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ)