'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη: Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ

«Το θρυλικό θωρηκτό μας Γ. ΑΒΕΡΩΦ»

Αγίου Νικολάου σήμερα. Το Ένδοξο και τιμημένο Πολεμικό Ναυτικό μας, πιστό στις υπερχιλιετείς παραδόσεις του, και με λαμπρά παραδείγματα ναυμαχιών π.χ. Σαλαμίνας, Αρτεμισίου, Γέροντα, Ερεσού, Τενέδου και αμέτρητων άλλων, κατορθωμάτων (Πυρπόληση της τουρκικής Ναυαρχίδας στη Χίο), τιμά την Ναυμαχία της Έλλης, για να θυμίζει στους υπερφίαλους ανατολίτες ότι ο Θεός έπλασε τους Έλληνες για να κυβερνούν τις Θάλασσες, ανά τους αιώνες. Με τον Νέαρχο, τον Πυθέα, τον Θεμιστοκλή, τον Κίμωνα, τους Βυζαντινούς Ναυμάχους, τον Κανάρη τον Μιαούλη,τον Σαχτούρη, τον Νικολή, τον Π. Κουντουριώτη ή τους σημερινούς Κοσμοκράτορες της Παγκόσμιας Ναυτιλίας.

Σαν σήμερα στις 6 Δεκεμβρίου 1912, ο ατρόμητος Έλληνας Ναύαρχος, μετά την απελευθέρωση της Τενέδου, στέλνει κοροϊδευτικό τηλεγράφημα στον αρχηγό του Οθωμανικού στόλου, Ραμίζ Μπέη, που ήταν κλεισμένος στα Δαρδανέλια, λέγοντας του «Αναμένουμε έξοδο του στόλου σας. Αν επιθυμείτε, γαιάνθρακα προτίθεμαι να σας εφοδιάσω». Προφανώς ενοχλημένος ο αντίπαλος, τολμά να αφήσει την ασφάλεια του ναυστάθμου «Ναγαρά» και να ξεμυτίσει των στενών. Συμφορά του. Αποφάσισε να αντιπαρατεθεί του στόλου μας.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ - Ο Άγιος Θαλασσών και Ναυτικών

Την εχθρική δύναμη, αποτελούσαν τα θωρηκτά «Χαϊρεδίν Βαρβαρόσας», (ναυαρχίδα), «Τουργκούτ Ρέις», «Μεσουντιέ», «Ασαρ -ι- Τεφίκ», το καταδρομικό «Μετζηδιέ» και μερικά ακόμα αντιτορπιλικά.

Την δική μας δύναμη αποτελούσαν με Ναυαρχίδα το Θ/Κ «ΑΒΕΡΩΦ», τρια παλιά θωρηκτά «ΣΠΕΤΣΑΙ», «ΥΔΡΑ», «ΨΑΡΑ» 4, νεότυκτα ανιχνευτικά τύπου «ΛΕΩΝ». Τα αντιτορπιλικά «ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ» και «ΚΕΡΑΥΝΟΣ». Ακόμα 8 παλιά αντ/κά των τύπων «ΘΥΕΛΛΑ» και «ΝΙΚΗ».

Με το που βγήκαν από τα στενά, η αντίδραση του Κουντουριώτη, ήταν ακαριαία. Άρχισε την καταδίωξη του εχθρικού στόλου, ο οποίος επιζητούσε την προστασία των παράκτιων πυροβόλων. Μεμιάς εκπέμπει το θρυλικό μήνυμα : «Με τη βοήθεια του Θεού και τας ευχάς του Βασιλέως και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με πεποίθησιν εις την Νίκην κατά του εχθρού του Γένους». Στις 9:22 η τουρκική ναυαρχίδα άνοιξε πρώτη πυρ από απόσταση 12.500 μέτρων. Ο «Αβέρωφ», αμέσως ανταπέδωσε και η μάχη γενικεύτηκε.

«Γ. ΑΕΡΩΦ» ο Θρύλος των Θαλασσών

Τα τουρκικά θωρηκτά όλα μαζί στόχευαν τον «ΑΒΕΡΩΦ», με πυκνές βολές αλλά άστοχες, σε αντίθεση με τις δικές μας. Παράτολμα ο γενναίος ναύαρχος μας, διέταξε «πρόσω ολοταχώς», ύψωσε το σήμα «Ζ» και όρμησε ακάθεκτα εναντίον των «προαιώνιων εχθρών». Έντρομοι από το τολμηρό εγχείρημα οι τούρκοι, διέταξαν στροφή 180^ο, και βάλθηκαν να κρυφτούν στα στενά. Όλα τέλειωσαν. Στις 10:25 το πυρ σταμάτησε από τα ελληνικά πλοία, αφού τα τουρκικά είχαν πλέον χαθεί στα Δαρδανελλία. Παραμείναμε κύριοι της θάλασσας μας και αυτοί κλεισμένοι και φοβισμένοι στα στενά.

Για μια ακόμα φορά, προστατεύσαμε τα ανατολικά σύνορα της «Αγνώμονης» Ευρώπης, όπως κάνουμε ανελλιπώς στο βάθος των χρόνων. Όπως κάνουμε σήμερα και θα συνεχίζουμε να κάνουμε και εις τους «Αιώνες των Αιώνων».

Για την πατρίδα και εμάς η Ναυμαχία της Σαλαμίνας ήταν η καλή αρχή μα δεν τέλειωσε ποτέ…! Αλήθεια οι συμφεροντολόγοι της Ευρώπης μήπως μας οφείλουν τίποτε και πρέπει να το ανταποδώσουν;

Τελειώνοντας φέρνω στο νου μου τα λόγια και τις σκέψεις του Ι. Μακρυγιάννη και σιγοψιθυρίζω με παράπονο κοιτώντας την Εσπερία … «Αχχχ, με τι πολύτιμες αξίες – φώτα και γνώσεις προικίσαμε την Ευρώπη (ακόμα και με το όνομα της), και αντ αυτών αυτή μας ξεχρεώνει (τάχατες), με κάλπικο και όχι αστραφτερό νόμισμα !