η Πικρή Αέναος Φυγή
Η Φυγή, για μας τους
ναυτικούς ήταν άμεσο βίωμα
τόσο με τον αποχωρισμό των γονιών μας
σα φεύγανε για μπάρκο.
Όσο και των δικών μας φυγών για μπάρκο.
Δεν έχει φύγει ακόμα από τον λαιμό μου από παιδί,
η πίκρα που
ένοιωθα όταν έφευγε ο πατέρας μου ή ο
παππούς μου...
Υπάρχουν όμως κι άλλες φυγές που λειτουργούν μέσα μας,
συχνά ή και καθημερινά.
Πολλές παραμένουν σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα μας
και με μια σύμβαση έξω μας.
Καμιά φορά γίνονται και βίωμα πικρό η λυτρωτικό
ανάλογα....
Όμως πάντα κάθε φυγή
είναι σίγουρα μια πικρή μέθη ...γιατί κανείς δεν είναι ιδανικός στις επιλογές
του και
πάντα υπάρχει η στυφή γεύση της αμφιβολίας στον αέρα
Μ. Φύσσας
