ΓΕΡΑΓΙΔΕΣ

         
             Αφιερωμένο  στις κυρίες :

Ευαγγελία Παπαζή – Τιτίκα Αγγελιδάκη – Άννυ Λιγνού – Σταματία Τσικουδή - Ειρήνη Τσίκνα - Αλίκη Φράγκου - Δέσποινα Γέμελου - Αγγελική Σαρρή -  Αγγελική Κατέρη - Άννα Χειλά  - Άννα Μιχαλιού - Ουρανία Τώρα - Ευαγγελία Ανδρικοπούλου - Νένη Τιμιάδου και Ρήγαινα Παππή - Ρούλα Κατσιάρη - Ειρήνη Βλήτα - Πέγκι Μπαλέκα - Γεωργία Αλεξοπούλου

           Στους Αδερφικούς και καλούς Φίλους :

Μανώλη Φύσσα – Αλέξανδρο Εμ. Καραμούζο – Χρήστο Μιχαλιό – Λάμπρο Φύκαρη – Μαρκο Μαυρή και τους Σεβαστούς Γονείς του καπετάν Σπύρο και Ειρήνη – Λουκά Γλύπτη  - Βαγγέλη Πρώιο  - Μιχάλη Τυρή .
Καθώς και στους λάτρεις των Καρδαμύλων κ. Δημίτριο Τσίτσο, -την πολύτιμη σύζυγο του Και όχι μόνο .........!!!!

Καριαμομίχαλος 

Ζωγραφική με '' ΓΕΡΑΓΙΔΕΣ'' , από την ομώνυμη ταβέρνα των Άνω Καρδαμύλων   

Τα μετεμφυλιακά χρόνια, καθ’ ομολογουμένως  ήταν άσχημα. Οι εποχές δύσκολες ακόμα και για τον επιούσιο. Μόνο, όσοι ζήσαμε σε ξεχασμένα και από τον Θεό χωριά, καταλαβαίνουν τη εννοώ. Φτώχεια , αγραμματοσύνη και φόβος ήταν τα κυρίαρχα στοιχεία των ημερών. Η αστυφιλία, την οποία χαρακτηρίζω «Αναγκαστική Φυγή», δεν είχε πλήξει ακόμα τους ανθρώπους.   Και όμως είχε κάτι καλό. Το βράδυ είμαστε όλα τα μέλη της οικογένειας, και όχι μόνον, γύρω από μια γκαζόλαμπα που φώτιζε αμυδρά τον τόπο και ακούγαμε ασπρομάλληδων, ιστορίες. Στη Λαγκάδα, μεγαλώσαμε με ιστορίες για «Γελούδες» και άλλα «τοπικά σφαντά».  

Οικίες στην περιοχή ''Σπήλια'' των Άνω Καρδαμύλων

Για τις «Αγεραγίδες ή Αεραίδες ή Γεραγίδες», άκουσα για πρώτη φορά από τον αξέχαστο Καρδαμυλίτη, μπάρμπα Γιάννη Παγώνη. Φυσικά, τον πρόλαβε ο Διογένης Λαέρτιος για να μας πει ότι «Ο Πυθαγόρας, πίστευε πως, όλος ο αέρας είναι γεμάτος από πνεύματα  νοούμενα  ως Δαίμονες ή ήρωες » Ο Δημόκριτος, έλεγε ότι, « Ο αγέρας είναι γεμάτος από δαύτα». Στην δε του Πλάτωνος «Επινομίδα», υπάρχει αναφορά για «Αέριον γένος». Τον 11 μ.Χ αιώνα ο Ψελλός, αναφέρει ότι, «παράλληλα με τα πνεύματα που υπάρχουν στη γη, τη θάλασσα και τους βυθούς, γεμάτος είναι και ο αέρας ο ‘’ύπερθεν ημών και ο περί ημάς ‘’ »

Οικία στα  ''Σπήλια'' στο βάθος η '' Γριά''

Λέγοντας «Γεραγίδες», οι Καρδαμυλίτες, εννοούν κακοποιά στοιχειά και φαντάσματα που απαντούσαν σε ερείπια, σπηλιές, ξωκλήσια και γεφύρια.   Σε  απόκρημνα επικίνδυνα μέρη, σκιερά δάση και φαράγγια ή  σε πηγές και ποτάμια. Στα άλλα μέρη της Χίου, όπως και σε όλη την Ελλάδα τις ονομάζουν «Νεράιδες » . Πιθανά από τον Αγέρα μια και αυτές οι άυλες στοιχειωμένες υπάρξεις είναι ευρύτατα γνωστά ως «Αγερικά». Έχουμε πλοκή των αρχέγονων βασικών στοιχείων  «Αγέρα» , «Πέτρας» και «Νερού» , μα και αέναη συνέχεια των δοξασιών της πάλε ποτέ πατρώας θρησκείας των Ελλήνων. Ας μην ξεχνάμε πως η σημερινή μορφή του διαβόλου είναι σκόπιμα, πιστή αντιγραφή  του τραγοπόδαρου και κερασφόρου  «Πάνα» των πρόγονων μας.         
   

ο Πάν(ας) των προγόνων μας

Οι δεισιδαίμονες και μωροπίστευτοι άνθρωποι,   εκείνων των όχι και τόσων μακρινών εποχών, νόμιζαν  ότι  αυτά τα σφαντά, είχαν τη δυνατότητα να παίρνουν ανθρώπινη μορφή  και να ακολουθούν τους οδοιπόρους στις μακρινές τους στράτες. Αν είχες την ατυχία τέτοιου κακού συναπαντήματος, και το έπαιρνες χαμπάρι για να γλυτώσεις και να τις ξεφορτωθείς,  έπρεπε να πεις δυο φορές το «Πιστεύω».  
 Όταν  βάδιζαν στις κακοτοπιές, προς αποφυγή κάθε κακού, ψιθύριζαν  το «Συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν του τύπου του τιμίου σταυρού σου, πάσαι αι ενάντιαι δυνάμεις» ή το  «Ιυσούς Χριστός νικάει και όλα τα κακά σκορπάει » Κύριο μέλημα όμως του άτυχου μα υποψιασμένου διαβάτη, ήταν να μη στρέψη το πρόσωπο του και κοιτάξει προς τα πίσω. Αν είχε την ατυχία να το κάμει τότε τα κακά ξωτικά θα τον έβλαπταν σίγουρα. Αλαλία, Χάσιμο λογικών. Παραφροσύνη. Στρέβλωση οφθαλμών και άκρων ήταν τα συνηθισμένα βλαψίματα που προκαλούσαν αυτές οι κακές άυλες υπάρξεις. 

Τμήμα του οικισμού ''Σπήλια'' των Άνω Καρδαμύλων

Διαπιστώνουμε για ακόμα μια φορά, στο αέναο,  διάβα σαν λαός,  τα δρώμενα μας  να έχουν αδιάκοπη συνέχεια. Αλήθεια δεν είναι ολοζώντανος ο μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης;  
Στην περίπτωση μας η προσευχή, αντικαθιστά τη μουσική  και οι Γεραγίδες τις Ναϊάδες. 
Προσκυνώ τη μνήμη σου λαέ μου ...!  Τώρα πάλι, θα ήταν πολύ τυχερός ο παθών ή η παθούσα αν τους έπαιρναν νωρίς χαμπάρι οι δικοί τους και τους ράντιζαν με αγιασμό, ίνα μετά της ευλογίας του ραντισμού,  εκδιώξουν την βλάβη των άτυχων «Αγερικοχτυπημένων » .  

Οικίες στα ''Σπήλια''

Οι απλοϊκοί άνθρωποι πίστευαν  ακόμα πως αυτά  τα στοιχειά ήταν πανέμορφες  γυναίκες οι οποίες  γεννούσαν παιδιά και τα άλλαζαν με αυτά των ανθρώπων . Ανάμεσα στα Καρδάμυλα και το Πιτυός, ορθώνεται ένα μεγαλόπρεπο βουνό . «Κολωνή» , το όνομα του. Εδώ, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν το «Βασίλειο των Γεραγίδων».
Έως σήμερα, σαν ύβρη για κάποια γυναίκα λένε, «Αυτή είναι από την Κολωνή». Δηλαδή κακό πνεύμα. Αν ρωτήσεις Πιτυανούς για την περιοχή, αφού λάβουν μέτρα και προφυλάξεις, θα σου πουν μια παλιά ιστορία που έχουν ακουστά  « Μια νύχτα τρόμου,  ένας  απόκοσμος  καβαλάρης , άρπαξε με το ζόρι μια γριά μαμή , καλπάζοντας πάνω από την γη και τα βουνά την πήγε εκεί σε ένα φαράγγι για να ξεγεννήσει  μια νεραΐδα  που κοιλοπονούσε . Όταν  έπιασε το μωρό , και την απόβγαλαν , της  έδωσαν για πλερωμή ένα καλάθι γεμάτο κρομμυδόφυλα !  Σαν  ζύγωνε  στο  σπίτι της, αποκαμωμένη και με την ψυχή στο στόμα από τον φόβο , άδειασε το περιεχόμενο στο δρόμο και άφησε το καλάθι έξω από την πόρτα της . Την επομένη, σαν βγήκε ο ήλιος και άνοιξε την πόρτα, έκπληκτη, βρήκε στο καλάθι ένα χρυσό φλουρί ! Πάραυτα, άκουσε από τα βάθη της γης μια φωνή να της λέγει : «Καλά να πάθεις κυρά μαμή, όλα τα κρεμμυδότσουφλα που πέταξες, ήταν φλουριά, μα τώρα σ’ απόμεινε μόνο ένα»   Τότε μόνο κατάλαβε πως είχε να κάμει με Γεραγίδες . Στα Καρδαμύλα, σα γειτονιά τους θεωρούσαν την περιοχή «Σπήλια».  Σε αυτές τις εποχές του φόβου, της άγνοιας και της απόλυτης δεισιδαιμονίας, εθεωρείτο πρόκληση να σφυρίζει κάποιος  τη νύχτα. Ήταν απόλυτα βέβαιο ότι με αυτό τον τρόπο, καλούσες τα φαντάσματα κοντά σου.   Αλίμονο  στον αδαή άνθρωπο ο οποίος περπατούσε καταμεσήμερο στους δρόμους.  

Πιτυός. Ο πύργος 

Οι Γεραγίδες, αόρατες, αυτή την ώρα, τρώγουν πάντα, μέσα στη μέση του δρόμου. Δεν υπήρχε ποιο άσχημη ώρα, για κάθε θνητό ο οποίος άθελα του θα πατούσε πάνω στο τραπέζι τους ή θα τις ενοχλούσε την ώρα του μεσημβρινού ύπνου τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αλί και τρισαλί, στον δύσμοιρο ο οποίος θα έπεφτε σε τέτοιο ατόπημα. Από στόμα σε στόμα, είχε γίνει γνωστό στους ανθρώπους  η κακοτοπιά και φρόντιζαν αυτές τις ώρες να είναι πολύ μακριά από εκεί . Αν πάλι ανάγκη τους υποχρέωνε να διαβούν τα μέρη της συμφοράς, τότες έκαμνα τα εξής.  Βάδιζαν στην άκρια του δρόμου με τις μύτες των ποδιών τους αλλά χωρίς να κάνουν τον παραμικρό θόρυβο. Γνώριζαν καλά ότι ακόμα η αναπνοή ή το βαριανάσαμα προκαλούσε την οργή τους. Το να μη ψάλλεις ή να μη θάψεις κανονικά με κάθε σεβασμό κατά τα καθιερωμένα θρησκευτική ήθη και τυπικά, ήταν αιτία να μετατραπεί κάποια θανούσα σε Γεραγίδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ήταν πολύ συνηθισμένο, τα ξωτικά  να στήνουν χορό στις αυλές των εκκλησιών.  Αυτές  οι άυλες υπάρξεις του κακού,  μιμούμενες φωνές συγγενών ή γνωστών καλούσαν τους αδαής να σιμώσουν κοντά τους για να τους βλάψουν.  Φόβος μεγάλος κατείχε τους ανθρώπους αν ποτέ υπερηφανεύονταν για τα χαρίσματα τους. Ερευνώντας, τα δρώμενα, πιστεύω ακράδαντα, πως πίσω από αυτές τις δοξασίες, υπήρχε σκοπιμότητα διασποράς φόβου που έκρυβαν πάντα  συμφέροντα ολίγων. Ο λαός μας, έδωσε πάμπολλα ονόματα σε αυτές τις άυλες και   ανύπαρκτες  οντότητες.

 Έτσι τις συναντούμε ως  Αγεραγίδες , Αερικά,  

Αιθέριες, Αμελιγάνες (Καρυές Χίου) Νεράιδες, Αναράδινα, Ανεμικά, Γελούδες ή Γελούσες, Καλούδες, Καλές Κυράδες,  Καλομοίρες, Νηρηίδες, Νύμφες, Ξιοθιές, Ξωνέρια, Ξωτικά, Σειρήνες, Σφαντά  που αντικατέστησαν Αμαδρυάδες, Άρπυίες , Ναϊάδες, Νηρηίδες και τόσες άλλες . Ανά τους αιώνες, η μόνη σημαντική διαφορά που έγινε είναι ότι οι προπάτορες μας διαχώριζαν τις αερικές υπάρξεις σε «Αγαθοποιούς» και «κακοποιούς», εμείς σήμερα τις προσδιορίζουμε μόνο σε «κακοποιείς» που γενικά βλάπτουν και πειράζουν τους ανθρώπους.  Κλίνω με την επίκληση/ξόρκι  απλοϊκών ανθρώπων το οποίο λέγουν πριν κοιμηθούνε

«Πέφτω, κάμνω τον σταυρόν μου,  
και άρμα έχω στο πλευρό μου.
Δούλος του Χριστού λογιούμαι 
και κανέναν ε φοβούμαι»  

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Πλοίαρχος Ε. Ν.

Κορυδαλλός 25 – Οκτώβρη  2013

Το άρθρο αυτό γράφτηκε και δημοσιεύθηκε για το περιοδικό ''ΔΑΦΝΗ'' , του αδερφικού φίλου και Χιώτη εκδότη κ. Βαγγέλη Ρουφακη (Τεύχος 30) . Είναι δε αφιερωμένο σε όλες τις φίλες και όλους τους φίλους που έλκουν την καταγωγή τους από τα Καρδάμυλα της Χίου 

Ευχαριστώ

Καριαμίχαλος

Δ. ΜΕΛΑΧΡΟΥΝΙΔΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Δημήτρης Μελαχροινούδης . Απάντηση στην Ανοιχτή Επιστολή  του  Μιχάλη  Γ.   Καριάμη 

καπετάν Δημήτρης Δ. Μελαχροινούδης & καπετάν Μιχάλης Γ. Καριάμης 

31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 στις 1:07 π.μ.

Αγαπητέ Μιχάλη, 

Δεν βρήκα λόγια να γράψω για την ανοιχτή επιστολή σου της 24 του Μάρτη.

Βρήκα όμως την απάντηση γραμμένη πριν πολλά χρόνια

Με πολλή εκτίμηση

Δημ. Μελαχροινούδης

 *         *        *         *         *         *         *         

''  Αποχαιρετισμός

Όταν ο ήλιος πλησιάζει να δύσει, πριχού η σιωπή της νύχτας μας αγκαλιάσει, καιρός την κλεψύδρα να σταματήσομε και να κυττάξομε πίσω, το δρόμο που διανύσαμε. Καιρός περισυλλογής για αυτοέλεγχο και απολογισμό.

Δεν είναι η στιγμή των αποφάσεων, γιατί το Ρουβήκωνα προ πολλού έχομε περάσει.

‘Το μεροκάματο τελειώνει και τα μέλη βαρέθηκαν να κουβαλούν του αγώνα τα σύνεργα’. Πολλοί κιόλας πίσω μείναν …

Μαζί είχαμε ξεκινήσει – θυμάσαι ; - την αυγή, θαμπωμένοι από τη μετουσίωση της ηλιαχτίδας σε τόσα χρώματα στο πέρασμά της από μια σταγόνα νερού, πριν πέσει στη γη για να βλαστήσομε. Ήταν η πιο γεμάτη εποχή. Ο κόσμος, γεμάτος ομορφιά, λουλούδια, πεταλούδες και όνειρα, που μόνο στον ύπνο του αθώου έρχονται. Αρχίσαμε το δρόμο τον ατέλειωτο. Που έβγαινε δε ξέραμε, μα ούτε και μας έννοιαζε. Μεθυσμένοι από τη μυρωδιά τυ αρκόβατου και της βιορέτας, νοιώθαμε τόσο δυνατοί, παρασυρμένοι από το παιχνίδι της φύσης και την έκρηξη της νιότης, που δεν σκεπτόμαστε πως ο ήλιος ποτέ στη δύση θάφτανε.

Κάποτε ο άνθρωπος μας άγγιξε. Μάθαμε πως είμαστε αμαρτωλοί πριν γεννηθούμε, μάθαμε το καλό, το κακό και την κόλαση. Μάθαμε πως στην απέναντι στεριά υπήρχαν άνθρωποι σαν και μας, που ήταν εχθροί μας και έπρεπε να τους μισούμε. Για το καλό μας μάθαμε πώς να σκοτώνομε τους άλλους συνανθρώπους. Φυσικά των κτισμάτων την ταυτόχρονη καταστροφή την αποφεύγομε. Γιατί είναι κρίμα, λένε. Μάθαμε στα μεγάλα σκολειά πως τους άλλους να εκμεταλλευόμαστε με επιστημονικές μεθόδους για να γίνομε αναπτυγμένοι.

Κουβαληθήκαμε στις πόλεις, εκεί που το μεροκάματο συχνά δεν τελειώνει  με τον ερχομό της νύχτας. Πολλά τα ‘μη’, τα ‘όχι’, τα ‘ἀπαγορεύεται’, ή καλλίτερα μόνον αυτά. Εδώ δεν φτάνει η μυρωδιά του αρκόβατου και της βιορέτας. Δεν συνταιριάζουν με την ανθρώπινη τη μπόχα. Μα και ούτε στη μόδα των σαλονιών παγαίνουν. Άλλες μυρωδιές μας φτιάχνουν ν’ αναπνέομε, γιατ’ είμαστε πολιτισμένοι. Και μια πολιτισμένη ατμόσφαιρα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε πολλή δουλειά να έχουν οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι παπάδες, τα κοράκια.

Όμως θαρρώ πως η περισυλλογή μέσα σε ‘ανθρώπινο’ περιβάλλον ανέφικτη είναι και ουτοπία ο αυτοέλεγχος. Η κλεψύδρα το έργο τ’ αδυσώπητο ξανάρχισε με συνοδό το φόβο. Ο ρόγχος δεν είναι που φοβίζει, μηδέ η παγωνιά της νύχτας, σαν η άμμος στην κλεψύδρα τελειώσει. Εναγώνιο περιφέρω το βλέμμα στη ζωή, που ανάμεσα στ’ αγκάθια μεταφύτεψα και τα ζιζάνια. Στη ζωή που θα μεγαλώσει – αν προφτάσει – μέσα στο καβάφειο της τείχος, ασυντρόφευτη και έρμαιο των επιτηδείων, ‘αντικείμενον προς εκμετάλλευσιν’.

Βιάζομαι αφ’ τους ανθρώπους για να φύγω – όχι ρίψασπις δεν είμαι – μη πιότερο μ’ αγγίξουν, για να προφτάσω το ηλιοβασίλεμα, πριχού και τούτο καταστρέψουν.

Δημ, Μελχροινούδης

‘Καλλιμασιώτικα και Νέα του Ανέμωνα’      ....     '' 

Αύγουστος 1991, Αρ. Φύλ. 19

 

Οι δυο καπετάνιοι, Δ. Μελαχροινούδης και Μιχ. Καριάμης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΥΔΗ

Υπό την σκιά της ελιάς Liverani 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕ  ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΤΟΝ  ΚΑΠΕΤΑΝ ΔΗΜΗΤΡΗ    ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΥΔΗ    ΚΑΙ  ΟΧΙ   ΜΟΝΟΝ.

Καλημέρα σας από τον Κορυδαλλό. 

Φίλε μου, καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη, σε ευχαριστώ πολύ για ότι κάνεις προς επίτευξη του κοινού μας σκοπού, ώστε να αναγνωρισθούν σαν "Μνημεία της Φύσης" οι τρεις Φυτικοί Μαθουσάλες του Μυροβόλου νησιού μας. Δηλαδή : η Ελιά Liverani - ο Πρίνος του Άγιου Γιάννη στην Κυδιάντα και ο Δρυς του Ορφανίδη στα Σκλαβιά.

Φίλε μου, σε εμάς πάει το "Μπόλικο λάδι μα λουκουμάδες τίποτα".  Χαράς την υπομονή μας. Αλήθεια, γιατί τόση αδιαφορία για κάτι το οποίο, αν ήθελαν, οι αρμόδιοι, μπορούσαν να το έχουν λύσει, μέσα σε λίγες εβδομάδες; 

Καπετάν Δημήτρη, η σοβαρότητα μου, δεν μου επέτρεψε, όπως τα είπαμε και από τηλεφώνου, να αρθρογραφήσω παραμονές εκλογών και να πω για την πολύχρονη κοροϊδία που έχουμε εισπράξει για κάτι το οποίο έπρεπε να είχαν εντοπίσει και επιλύσουν οι καθ ύλην αρμόδιοι. Καταλαβαίνω ότι η χρόνια επικρατούσα νοοτροπία και το κατεστημένο, δεν θέλουν να προβάλουν, γιατί πιθανά δεν τους συμφέρει, η αναγνώριση  του οραματιστή "ΚΩΣΤΑ Δ. ΠΕΡΡΙΚΟΥ", γι’ αυτό και τα αλλεπάλληλα πισωγυρίσματα τους.  Η ιστορία θα τους κρίνει.                                                       Όμως, απορώ και εξίσταμαι για την άρνηση κατανόησης και παροχής αρωγής, στο θέμα των Δέντρων που εξακολουθούν να πληγώνουν με την αδιαφορία τους. Δεν θέλω να γίνω μάντης συμφορών. Πιστεύω και ελπίζω να μη  θα χαθεί αυτό το πολύτιμο κεφάλαιο για το Μυροβόλο νησί μας... Δε θέλω σε καμιά περίπτωση  να γίνουμε μάρτυρες, καυτών κροκοδείλιων θρήνων. Φίλε μου καπετάν Δημήτρη, πιθανά να μην είμαστε εμείς ικανοί ή επιτήδειοι ώστε να φέρουμε τον σκοπό μας στο λιμάνι προορισμού του.

Στους ελάχιστους που μας κατανοούν, δίνουμε υπόσχεση πως όσο ζούμε, έχουμε τη λογική και την «λόξα» μας, θα συνεχίσουμε να δίνουμε αγώνα  καλό ώστε να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα μας. Φίλε μου, βλέπω και θαυμάζω τη κατάφερε μόνος του ένας μύστης σαν τον κ. Γιώργο Χαλάτση. Βλέπω και θαυμάζω τι κατάφερε  η  Εθελοντική Ομάδα Δράσης «ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΧΙΟΥ  ΕΝΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» και μου δίνουν κουράγιο. Άλλωστε μη ξεχνάς πως υπάρχει και ένας σαν και εμάς  που ακούει στο όνομα Αντώνης Τσατσαρώνης, που μια ζωή προβάλει την παραδείσια ομορφιά και τα κακώς κείμενα του νησιού μας. Φυσικά και δεν ξεχνώ την πολύτιμη βοήθεια του περιοδικού «ΔΑΦΝΗ» του ‘’Μοναχικού Καβαλάρη’’ κ. Βαγγέλη Ρουφάμη. Ούτε την βοήθεια δύο κυριών που έσπευσαν και βοήθησαν στην ανάδειξη της υπόθεσης και εννοώ τις κκ Λίτσα Λύκου και Δήμητρα Λαχουρή, η κάθε μια από το πόστο της. Γεράσαμε καπετάν Δημήτρη να φωνάζουμε. Πιθανά η φωνή μας να ήταν τόσο ισχνή που μόνο εμείς την ακούγαμε.                                         
Σταματώ εδώ, γιατί πέρα από παράπονο θα ξεράσω οργή και δεν το θέλω. Δεν θέλω να τους δώσω το δικαίωμα να μας αποκαλέσουν για μια ακόμα φορά "Γρουσούζηδες". Κρατώ σαν πολύτιμο απόσταγμα της γνώσης σου λίγες ναυτικές κουβέντες σου «Αρμένιζε πάντα τον καιρό όπως τον βρίσκεις αφού δεν μπορείς να τον αλλάξεις.  »  Ένα δεν κατάλαβαν για εμάς φίλε μου πως «Όσο πιο δύσκολα, τόσο περισσότερο πουντελώνουμε»                                                         Καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη, καλά να πάθουμε γιατί αγαπήσαμε υπέρμετρα  τον Αγιασμένο Τόπο μας. Την ιστορία  και τις ομορφιές του. Όμως επιμένω και το φωνάζω......" Είτε δεν ακούν. Είτε  αδιαφορούν.Είτε δεν θέλουν, στο τέλος εμείς και το νησί μας θα είμαστε οι νικητές"... !

Με αγάπη και Σεβασμό

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε.Ν 

O Πρίνος του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας

ΛΑΓΚΑΔΟΥΣΙΚΕΣ ΠΑΡΟΛΕΣ

         

* Άνθρωπε, τι φαντάζεσαι, με τα βουνά θα ζήσεις; Αφού θαρθεί κάποια στιγμή, τα μάτια σου να κλείσεις.

* Βρε Μιχάλη, βρε Μιχάλη του κακού καιρού κεφάλι.

* Εγέρασα μωρέ παιδιά κι’ ασπρίσαν τα μαλλιά μου, μα γνώση δεν εκράτησα για τα γεράματα μου.    
* Έχε τους πόδας σου ζεστούς, την κεφαλή σου κρύα. Τον στόμαχο σου αλαφρύ γιατρού μην έχεις χρεία.

* Μεσ’ του θανάτου τις πληγές βότανα δε χωρούνε. Ούτε γιατροί, γιατρεύουνε, ούτε  Άγιοι βοηθούνε.

* Όλες του Μάη φύλαγε και τ’  Απριλιού τις δέκα. Αν πεις και στις δεκαοκτώ, πέρδικα ψόφησε στ’  αυγό

* Όμορφη πούσαι μάτια μου, σαν του παπά το ράσο, κι ‘όταν γυρίσω να σε δω, μου ‘ρχεται   να ξεράσω.    
* Γεια σου βρε Γιώργη φιρφιρή πούχεις μιαν πούτσα σαν σφυρί.   

* Οπού χει κόρη όμορφη, του Μάρτη  ήλιος μη την δει. Μη την δει, μην την μαυρίσει, μη την ροδοκοκκινίσει.

* Πέρδικα που κακαρίζεις είντα τρως και κοκκινίζεις ; Έτρωγα το Μάη τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι.

* Ρώτησαν τον λύκο γιατί είναι ο σβέρκος του χοντρός κι’ αυτός απάντησε «Γιατί κάμνω τις δουλειές, μόνος μου».

* Πριν το βούδι το σχοινί.

* Τα’ αγγειά, γίνανε θυμιατά και τα σκατά λιβάνι και των ανθρώπων τα παιδιά εγίνανε γαδάροι.

* Την κουνώ και δεν κουνεί. Της μιλώ και δεν μιλεί. Ανθή πα στο διάολο η μανή.                                    

   

Λαγκαδούσοι του Ναυτικού Συλλόγου Κορυδαλλού.

(Σταμ. Ασπρούλης - Δημητ. Καράβολας - + Γιάνν. Μαυρέλος - Κωστής Στ. Τσίγκος - Στέλ.                    Παντ. Χαβιάρας - Μάκης Γρέγος - Γιανν. Σαμιώτης - Μιχ. Καριάμης )

                  *           *            *            *   

Αν γεννηθεί  στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται .         
Αν θες να μάθεις είντανε τα ξένα, τον πατέρα σου ρώτα και μένα. 

Από Αγιάσο και Πλουμάρι, ούτε γυνή ούτε μουλάρι. 
Απόπου  θε ο τσουκαλάς, κολλά τ’  αυτιά του τσουκαλιού. 

Από το πολύ το λέγε – λέγε, τόνε κάμνει ότι θέλει. 

Δίπλα το φεγγάρι ; Ολόρτος γεμιτζή! 

Δώστα κάτω που τα πας, παράταμαι  και τρέχα. 

Εγώ στραβώνω και πουλώ, κι εσύ βλέπε και αγόραζε. 

Εδώσανε του χωριάτη αυγό  κ’ εγύρεψε αλλάτι. 

Είδες μάνα κακομοίρα; Δες παιδιά κακόμοιρα ! 

Εκεί που στέκεις, έστεκα. Εδώ που είμαι θάρτεις; 

Εμούρωσενε o τσισμένος.     

Έπεσε το λάδι μας, μέσα στο τσουκάλι μας. 

Εσύ κακό χερόβολο μα εγώ κακό δεμάτι. 

Έχει ο καιρός γυρίσματα να πληρωθούν τα κρίματα. 

Και το γδι Νικολή. 

Καρδιά ειν κ’ ευτή και σπουρδά. 

Κλέφτης άπιαστος, μέγας αφέντης. 

Κουδούνια έχει η κουδουνού, αλλού λαλούν κι αλλού βροντούν. 

Μαμ – Φαΐ – κακά και νάνι.

Μη με ντέλεις μουζαβίρη.

Μη με αγκυλοχεύεις. 

Μπούτσοσε το  έδευτου. 

Να βάλει ο κλέφτης τις φωνές να φοβηθεί που χάσει. 

Ο βουβός γαμεί τον στράνιο. 

Ο Θεός, αστράφτει και βροντά και πάλι ξαστερώνει. 

Ο νέος θέλει κλάματα και ο γέρος την τιμή του. 

Όλοι οι Χιώτες μια γενιά.

Όποια μικρομάθει, δεν γεροντοχάνει. 

Όποιος βρίσκει και γαμεί, τύφλες του και αν παντρευτεί.

Όποιος πεινά, φούρνους θωρεί και όποιος διψά, βρυσούλες. 

Όποιος χαλά και χτίζει ποτέ του δεν καθίζει. 

Όπου πατά και το φτυάρι. 

Όσο κάθεται ο κερατάς τα κέρατα του μεγαλώνουν.

Ούτε άνθρωπος μαρέσει, ούτε ανθρώπου αρέσω.

Παλιός γάδαρος, καινούρια στράτα ε μαθαίνει. 

Πέσε πίτα να σε φάω. 

Πιάσε με αλά  μπρατσέτα.                           

Ρωτώντας πας στην πόλη. 

Στυφοτσικουρίδα ίδια σα φαρμακολειτουργιά.

Τα κρυφά και τα απόκρυφα, μόνο ο νοικοκύρης και ο Θεός τα ξέρει. 

Τα παιδιά μου να θραφούνε κ’  οι δουλείες μου να σταθούνε.

Το γουδί το γουδοχέρι και τον κόπανο στο χέρι.

Το δουλευτή σου πλήρωνε και ψυχικό μη  κάνεις.

Το δώρο δεν δωρίζεται  και αν δωριστεί, γνωρίζεται. 

Το στραβό το ξύλο, η φωτιά το σιάζει .

Τον ανάλατο τον βρίσανε.Τον αλμυρό τον δείρανε.

Τον φίλο τον διαλέγεις. Τον συγγενή τον   ανέχεσαι.  

Του κόσμου τα περίγελα,  περιγελούν τους άλλους.   

Τσιτσί ποπό. 

Υστερινοίμετανιωμοί, νεκρούς δεν ανασταίνουν. 

Φτύνεις τον ουρανό ;  Στα μούτρα σου θα πέσουν. 

Χάρε , χαρά που μούφερες. 

Χέζετε , τρώτε και έχουμε.

Χέρι που δεν πιάνει, τόπος δεν αδειάζει.   Ω, που να κάτσουν οι σφήκες στον κώλο  σου. 

Ω που να φας την σκουρδούλα και τον περίδρομο     

Ώρας δουλειά, χρόνου μελέτημα .    

Α πέσουμενε μύτη - κώλου   

Λαγκαδούσαινες  του Ναυτικού Συλλόγου Κορυδαλλού  (Ευαγγ. Τσίγκου - Αθανασια Μπατίδη  Γρέγου - Λέλα Πεπόνη - Αργεντ. Καράβολου (Συκιάδα) - Στέλλα Κουιμάνη (Βίκι) - Ματούλα Φύκαρη (Καρδάμυλα) - Φωτεινή Ζουμίδη - Καριάμη - Καθήμενη η κ. Τζένη Σαμιωτη )

(Με την ευγενική φροντίδα και βοήθεια των κυριών  : Ευαγγελίας Χαβιάρα – Τσίγκου  , Φωτεινής Ζουμίδη – Καριάμη και του κυρίου Κωστή Στεφ. Τσίγκου)

Και κάτι τελευταίο Φίλες και Φίλοι μου «Ο κόσμος δεν είναι πλασμένος όπως θέλουμε εμείς. Σύμφωνα με τα δικά μας θέλω και  λογική. Είναι φτιαγμένος όπως είναι και ακολουθεί δικούς του κανόνες και ρυθμούς.»  

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε.Ν 



                                                                                                                                                                                                  

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ ΠΟΥΛΗ

                          ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ  

(Πανηγύρι στην Παναγιά Δέσποινα της Αμανής)

«Η Παναγιά η Δέσποινα της Αμανής αστέρι,

ειν  αδερφάτο Ποταμιάς κι ο κόσμος το ξέρει.

Τρεις γενεές το αποτελούν, παράδοη το λέει,

Καρυάμηδες, Πουπάληδες και Κουτσοβασιλαίοι.

Τώρα, το πότε χτίστηκε, κανένας δεν το ξέρει.

Τότε δεν σκέφτηκε κανείς γραπτώς να τ’ αναφέρει.

Ω Παναγιά μου, Δέσποινα, μεγάλο τ’ όνομα σου !

Βήμα δεν κάνω στη ζωή χωρίς το θέλημα σου.»

Δημήτρης Μαρκ. Πουλής - Κων/νος Μουτάφης  - Γεώργιος Πούπαλος (Καλούπας)

Στα μικρά και νεανικά μου χρόνια, θυμάμαι, προφανώς όπως και ποιο παλιά, οι πανηγυριώτες πήγαιναν στα πανηγύρια της Δεσποίνους, στις 8 Σεπτεμβρίου, με τα ζώα. Μετά τη Θελία Λειτουργία σε δυο μαντροκάλυβα και ένα ξεσκέπαστο που υπήρχαν εκεί, ψηνόταν το πανηγυριώτικο φαγητό. Νερό κουβαλούσαν οι επίτροποι την παραμονή, μόνο για της ανάγκες του φαγητού. 

Το φαγητό πάντα κατσικοπίλαφο και κοκκινιστό με πατάτες ή ρεβίθια πιλάφι με τηγανητό μπακαλιάρο αν η ημέρα ήταν Τετάρτη ή Παρασκευή. Το σερβίρισμα γινόταν σε πιάτα πήλινα. Ο κόσμος καθόταν όπου ήθελε, επειδή δεν υπήρχαν εγκαταστάσεις. Τα μικρά παιδιά, κι εγώ θυμάμαι, παίρναμε σταμνάκια από το χωριό και πηγαίναμε στις κοντινότερες μικροπηγές, τα γεμίζαμε νερό και πουλούσαμε σους πανηγυριστές μια ή δυο δεκάρες το κύπελλο, ανάλογα με την αξία του νομίσματος.

Κάποια στιγμή άρχιζε ο χορός, εκεί στο ανώμαλο έδαφος , μέχρι να σκοτεινιάσει. Μετά κατέβαιναν στο χωριό και συνέχιζε η διασκέδαση μέχρι και τη δεύτερη μέρα και όσο υπήρχε διάθεση. Εδώ και αρκετά χρόνια δεν ξεκινά ο χορός από το μεσημέρι όπως παλιά αλλά γίνεται το βράδυ στο χωριό.  Προ τριάντα πέντε περίπου ετών, όταν φτιάχτηκε ο αυτοκινητόδρομος, κτίστηκαν εκεί εγκαταστάσεις από τσιμέντο. Πρώτος τεχνίτης εμφανίζεται ο Δημήτρης Εμμ. Καρυάμης, ύστερα ο Σωτήρης Βασιλ. Πούπαλος . Έφτιαξαν  μεγάλα τσιμεντένια υπόστεγα, τραπέζια και καθίσματα από τσιμέντο, κανονικό μαγειρείο, αποθήκη και μεγάλο ντεπόζιτο νερού, το οποίο γεμίζουν από τις παραμονές οι επίτροποι, για όλες τις ανάγκες του πανηγυριού. Μετά συμπλήρωσε έργα ο Μανώλης Ιωάννου Καρυάμης, μέχρι και τουαλέτα. Πριν είκοσι πέντε χρόνια περίπου, με τις ίδιες διαδικασίες, γίνεται και άλλο πανηγύρι στον ίδιο τόπο, στις 23 Αυγούστου, για τα Εννιάμερα, επειδήγια πολλούς από τους παραθεριστές της περιοχής, τελείωνε ο χρόνος  των διακοπών και δεν μπορούσαν να παρευρίσκονται στο κανονικό πανηγύρι στις 8 Σεπτεμβρίου. 

Έτσι γίνονται δυο πανηγύρια με μεγάλη συμμετοχή και φαγητό. Στο νότιο μέρος έχουν φυτέψει πευκάκια και άλλα δέντρα και πιο ψηλά, κι έχουν προοδεύσει πάρα πολύ. Αυτά όλα, με τη βοήθεια και των συλλόγων των Ποταμούσων Αττικής και Χίου και όλων των κατοίκων της Ποταμιάς. Σε αυτά τα έργα, δούλεψα κι εγώ. Προτού φτάσει το ηλεκτρικό ρεύμα εκεί, ο Μιχάλης Νικολ. Καρυάμης, που διαμένει στον Καναδά, είχε δωρίσει μια γεννήτρια ηλεκτρικούρεύματος για τις ανάγκες του πανηγυριού σε φωτισμό και ήχο. Η γεννήτρια αυτή έχει μεταφερθεί και λειτουργεί για τον Άγιο Αντώνη της Παλιάς Ποταμιάς. Στη διάρκεια αυτή των πανηγυριών υπήρχαν και ευχάριστες στιγμές, με αστεία , τα οποία αναφέρονται  μέχρι σήμερα. Αυτά τα γράφω με σκοπό να ενημερώνονται οι μεταγενέστεροι.

3 Σεπτέμβρη 2013

Δημήτρης Μαρκέλλου Πουλής

ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΑ ΒΟΤΑΝΑ

Αντιγριπικά βότανα

Το ενοχλητικό κρυολόγημα, το συνάχι, η γρίπη μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα ευεργετικά βότανα της φύσης και να οπλίσουν τον οργανισμό με αντισώματα κατά των ιώσεων. Ποια είναι αυτά τα βότανα;

Θωράκισε τον οργανισμό σου φυσικά και μάθε πως θα “σταθείς στο ύψος σου”. Ίσως όμως μπορούμε να θωρακίσουμε τον οργανισμό μας από τις επιθέσεις των απρόσκλητων αυτών επισκεπτών ή να απαλύνουμε τα ενοχλητικά συμπτώματά τους, με τη χρήση ορισμένων βοτάνων και φυτών τα οποία εύκολα μπορεί ο καθένας μας να βρει στην αγορά, ή να τα συλλέξει από την εξοχή.

H χρήση των βοτάνων δεν υποκαθιστά τυχόν φαρμακευτική αγωγή και η χρήση τους πρέπει να γίνεται με προσοχή, αφού αλόγιστη κατανάλωση μπορεί να επιφέρει αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, ακόμη δε και βλάβη της υγείας μας.
Ως αντιγριπικά θεωρούνται αρκετά βότανα, παρακάτω όμως σας παρουσιάζουμε τα συνηθέστερα και αυτά που εύκολα μπορείτε να προμηθευτείτε και να ετοιμάσετε για χρήση. Οι πληροφορίες αυτές είναι καθαρά ενδεικτικές και δεν αποτελούν προτροπή για χρήση ή ιατρική συνταγή.

Εχινάκεια: Είναι αυτό που θα λέγαμε το όπλο κατά του χειμώνα καθώς διαθέτει σημαντικές αντιβακτηριακές αλλά και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού.



Μέντα: Καταπολεμά δραστικά το συνάχι, βήχα, βρογχίτιδα, πονόλαιμο και τη γρίπη. Σε μισό λίτρο νερό περίπου βράζουμε μερικά φύλλα μέντας και αφού το σουρώσουμε πίνουμε το αφέψημα.



Θυμάρι: Αυτό το φυτό με τις εξαιρετικές ιδιότητες μπορεί να έχει προληπτική δράση κατά της γρίπης και των ενοχλητικών συμπτωμάτων της όπως ο βήχας, καταρροή κλπ. Μπορούμε να πιούμε ρόφημα θυμαριού για να καταπραΰνουμε τον πονόλαιμο, τον βήχα και την βρογχίτιδα. Σε ένα μπρίκι βράζουμε νερό με μια κουταλιά θυμάρι. Σουρώνουμε και πίνουμε, προσθέτοντας αν θέλουμε μέλι.



Τσουκνίδα: Εκτός από την αντιαλλεργική της δράση, η τσουκνίδα, ενισχύει τον οργανισμό με μέταλλα και ιχνοστοιχεία! Κάνει καλό για την αναιμία αλλά και τους ρευματισμούς ενώ με επάλειψη καταπολεμά ακόμη και εκζέματα, ακμή και τριχόπτωση.



Καλεντούλα: Τα άνθη της καλεντούλας θα σε βοηθήσουν να απαλύνεις τα πρώτα σκασίματα του δέρματος του χειμώνα. Εκτός αυτού, το φυτό είναι άκρως ανακουφιστικό και σε περιπτώσεις εγκαυμάτων.



Δίκταμος ή έρωντας: Από τα αγαπημένα βότανα των Κρητικών. Εκτός των πολλών άλλων ευεργετικών του ιδιοτήτων του (επουλωτικό πληγών, αντισπασμωδικό, καταπραϋντικό κλπ), το ρόφημα του έρωντα είναι ιδανικό για το συνάχι και τον πονόλαιμο.

Λεβάντα: Εκτός από τις αρωματικές της ιδιότητες η λεβάντα είναι γιατρικό για πάσης φύσεως πόνο. Πονοκέφαλος, στομαχόπονος, κολικοί εντέρου, ταχυπαλμίες, πρηξίματα, στραμπουλήγματα και πόνος από μικρά αιματωματάκια (μελανιές) απαλύνονται με αφέψημα ή επάλειψη με την αρωματική λεβάντα.



Τίλιο: Είναι ένα από τα βότανα που πρέπει να έχεις απαραίτητα στο σπίτι, αφού αποτελεί μαγικό φίλτρο για ιώσεις και κρυολογήματα. Εκτός από τις ηρεμιστικές του ιδιότητες, καθώς ρίχνει την πίεση και ηρεμεί τα νεύρα, είναι ιδιαιτέρα αποτελεσματικό σε περιπτώσεις ημικρανίας, καταρροής και άλλων συμπτωμάτων γρίπης. Τέλος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πεπτικές ανωμαλίες, ελευθερώνοντας τους σπασμούς και βελτιώνοντας την πέψη.

Ευκάλυπτος: Ηρεμεί απαλύνει το βήχα και καταπραΰνει τον πονόλαιμο και τα συμπτώματα της δύσπνοιας και του πυρετού. Βράστε ένα φλιτζάνι νερό με λίγα (2-3) φύλλα ευκαλύπτου. Αφήστε το λίγο και σουρώστε το. Πιείτε το ζεστό ή κρύο και αν θέλετε προσθέσετε λεμόνι και μέλι.Επίσης για το κρυολόγημα, ρίξτε φύλλα ευκαλύπτου σε νερό που βράζει, κατεβάσετε την κατσαρόλα από τη φωτιά και εισπνεύστε τους ατμούς, έχοντας το κεφάλι σας πάνω από την κατσαρόλα.

Χαμομήλι: Από τα πιο αγαπημένα βότανα, το βρίσκουμε παντού στην Ελλάδα. Εκτός από τις υπόλοιπες ευεργετικές του ιδιότητες (αντιβακτηριδιακό, χαλαρωτικό, δυσκοιλιότητα κλπ) είναι εξαιρετικό κατά του κρυολογήματος και του πονόλαιμου. Βράστε σε νερό τα άνθη του χαμομηλιού, σουρώστε και πιείτε το αφέψημα.



Τσάι: Όπως και το χαμομήλι χρησιμοποιείται συχνότατα στις περιπτώσεις της γρίπης και του κρυολογήματος. Σε βραστό νερό ρίχνουμε μαύρο τσάι ή τσάι του βουνού ή ότι άλλο τσάι επιθυμούμε (πράσινο, λευκό κλπ), το σουρώνουμε και πίνουμε. Αν θέλουμε προσθέτουμε και μέλι για να μαλακώσει περισσότερο ο λαιμός.

Μολόχα: Εκτός από καλλωπιστικό φυτό, η μολόχα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση σε προβλήματα του αναπνευστικού, του πεπτικού ακόμη και του ουροποιητικού καθώς έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.



Μελισσόχορτο: Μπορεί να μην είναι από τα βότανα που θα σε βοηθήσουν να καταπολεμήσεις τα συμπτώματα του κρυολογήματος, αν όμως έχεις πρόβλημα με τον ύπνο – κάτι που ίσως επιδεινώνεται όταν είσαι άρρωστη – τα παραπάνο βότανο ίσως σε βοηθήσει να κοιμηθείς σαν πουλάκι… Πρόκειται για το γνωστό «βάλσαμο» γνωστό για τις χαλαρωτικές και αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Προσοχή όμως: Αν λαμβάνεις θεραπεία με αντικαταθλιπτικά ή άλλα ηρεμιστικά καλό θα ήταν να αποφύγεις να πάρεις μελισσόχορτο και να συμβουλευτείς το γιατρό σου σχετικά με τα βότανα που θα μπορούσες να πάρεις.



Φασκόμηλο: Βότανο με έντονη οσμή και γεύση. Εκτός των άλλων χρήσιμων ιδιοτήτων του το αφέψημα του φασκόμηλου χρησιμοποιείται εναντίον του κρυολογήματος και για να καταπραΰνει τα ενοχλητικά συμπτώματα της φαρυγγίτιδας.



Τζίντζερ: Για τη δυσπεψία, τις κράμπες, τον πυρετό και τον πονόλαιμο παρασκευάστε έγχυμα από τη ρίζα του φυτού ρίχνοντας μία κουταλιά του τσαγιού σε βραστό νερό.

Φλαμουριά: Για τη γρίπη και τα προβλήματα του ύπνου παρασκευάστε αφέψημα απο τα άνθη του φυτού χρησιμοποιώντας 15-20 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε 1-2 φλυτζάνια την ημέρα.

Γλυκόριζα: για το βήχα, τη βρογχίτιδα, το κρυολόγημα και την πνευμονία παρασκευάστε έγχυμα από τη ρίζα του φυτού, χρησιμοποιώντας 30-60 γρ. σε ένα λίτρο νερού.

Δεντρολίβανο: Η χρήση του στη μαγειρική μπορεί να είναι πιο διαδεδομένη αλλά το δεντρολίβανο είναι επίσης γνωστό για την τόνωση που προσφέρει στον οργανισμό, βοηθώντας σε να ανταπεξέλθεις στις ανάγκες τις καθημερινότητας.



Σκόρδο: Για όσους αντέχουν τη μυρωδιά του, είναι ιδανικό για την ενίσχυση του οργανισμού, την καταπολέμηση των λοιμώξεων και της γρίπης, αφού θεωρείται ισχυρό φυσικό αντιβιοτικό.



Κρεμμύδι: O χυμός από κρεμμύδι που έχουμε στύψει σε αποχυμωτή, είναι αποτελεσματικό αποχρεμπτικό, ενώ έχει και ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση.



Μέλι με Λεμόνι: Πίνουμε καθημερινά χυμό από δύο φρέσκα λεμόνια, όπου έχουμε προσθέσει και δύο κουταλιές μέλι και λίγη κανέλλα.



Ρακόμελο: Το ρακόμελο είναι ένα ποτό φτιαγμένο απο ρακή (τσικουδιά) και μέλι. Ανάλογα με τις προτιμήσεις, μπορούν να προστεθούν, διαφορα βότανα (φασκόμηλο κλπ) ή μπαχαρικά όπως κανέλα και γαρίφαλο. Πιείτε το ζεστό για να σας ανακουφίσει απο τα εκνευριστικά συμπτώματα του κρυολογήματος και της γρίπης. Ιδανικό γοα τον βήχα και το συνάχι. Προσοχή όμως, το πολύ μεθάει.

Βιταμίνη C: Η βιταμίνη C μπορεί να θωρακίσει τον οργανισμό την εποχή που εξαπλώνεται η γρίπη. Τροφές που περιέχουν βιταμίνη C, είναι τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, τα γκρέιπφρουτ, τα ακτινίδια, οι πιπεριές, ο κάρδαμος, οι φράουλες, ο ανανάς το λάχανο, το σέλινο.

Έφη Δέδε–Κλινική Διαιτολόγος–Διατροφολόγος, BS-Επιστημονική Υπεύθυνη ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, Άνω Λιόσια

πηγη

- See more at: http://www.hellas-now.com/2014/03/blog-post_4798.html#sthash.aJiCrcxN.dpuf