ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΥΔΗ

Υπό την σκιά της ελιάς Liverani 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕ  ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΤΟΝ  ΚΑΠΕΤΑΝ ΔΗΜΗΤΡΗ    ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΥΔΗ    ΚΑΙ  ΟΧΙ   ΜΟΝΟΝ.

Καλημέρα σας από τον Κορυδαλλό. 

Φίλε μου, καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη, σε ευχαριστώ πολύ για ότι κάνεις προς επίτευξη του κοινού μας σκοπού, ώστε να αναγνωρισθούν σαν "Μνημεία της Φύσης" οι τρεις Φυτικοί Μαθουσάλες του Μυροβόλου νησιού μας. Δηλαδή : η Ελιά Liverani - ο Πρίνος του Άγιου Γιάννη στην Κυδιάντα και ο Δρυς του Ορφανίδη στα Σκλαβιά.

Φίλε μου, σε εμάς πάει το "Μπόλικο λάδι μα λουκουμάδες τίποτα".  Χαράς την υπομονή μας. Αλήθεια, γιατί τόση αδιαφορία για κάτι το οποίο, αν ήθελαν, οι αρμόδιοι, μπορούσαν να το έχουν λύσει, μέσα σε λίγες εβδομάδες; 

Καπετάν Δημήτρη, η σοβαρότητα μου, δεν μου επέτρεψε, όπως τα είπαμε και από τηλεφώνου, να αρθρογραφήσω παραμονές εκλογών και να πω για την πολύχρονη κοροϊδία που έχουμε εισπράξει για κάτι το οποίο έπρεπε να είχαν εντοπίσει και επιλύσουν οι καθ ύλην αρμόδιοι. Καταλαβαίνω ότι η χρόνια επικρατούσα νοοτροπία και το κατεστημένο, δεν θέλουν να προβάλουν, γιατί πιθανά δεν τους συμφέρει, η αναγνώριση  του οραματιστή "ΚΩΣΤΑ Δ. ΠΕΡΡΙΚΟΥ", γι’ αυτό και τα αλλεπάλληλα πισωγυρίσματα τους.  Η ιστορία θα τους κρίνει.                                                       Όμως, απορώ και εξίσταμαι για την άρνηση κατανόησης και παροχής αρωγής, στο θέμα των Δέντρων που εξακολουθούν να πληγώνουν με την αδιαφορία τους. Δεν θέλω να γίνω μάντης συμφορών. Πιστεύω και ελπίζω να μη  θα χαθεί αυτό το πολύτιμο κεφάλαιο για το Μυροβόλο νησί μας... Δε θέλω σε καμιά περίπτωση  να γίνουμε μάρτυρες, καυτών κροκοδείλιων θρήνων. Φίλε μου καπετάν Δημήτρη, πιθανά να μην είμαστε εμείς ικανοί ή επιτήδειοι ώστε να φέρουμε τον σκοπό μας στο λιμάνι προορισμού του.

Στους ελάχιστους που μας κατανοούν, δίνουμε υπόσχεση πως όσο ζούμε, έχουμε τη λογική και την «λόξα» μας, θα συνεχίσουμε να δίνουμε αγώνα  καλό ώστε να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα μας. Φίλε μου, βλέπω και θαυμάζω τη κατάφερε μόνος του ένας μύστης σαν τον κ. Γιώργο Χαλάτση. Βλέπω και θαυμάζω τι κατάφερε  η  Εθελοντική Ομάδα Δράσης «ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΧΙΟΥ  ΕΝΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» και μου δίνουν κουράγιο. Άλλωστε μη ξεχνάς πως υπάρχει και ένας σαν και εμάς  που ακούει στο όνομα Αντώνης Τσατσαρώνης, που μια ζωή προβάλει την παραδείσια ομορφιά και τα κακώς κείμενα του νησιού μας. Φυσικά και δεν ξεχνώ την πολύτιμη βοήθεια του περιοδικού «ΔΑΦΝΗ» του ‘’Μοναχικού Καβαλάρη’’ κ. Βαγγέλη Ρουφάμη. Ούτε την βοήθεια δύο κυριών που έσπευσαν και βοήθησαν στην ανάδειξη της υπόθεσης και εννοώ τις κκ Λίτσα Λύκου και Δήμητρα Λαχουρή, η κάθε μια από το πόστο της. Γεράσαμε καπετάν Δημήτρη να φωνάζουμε. Πιθανά η φωνή μας να ήταν τόσο ισχνή που μόνο εμείς την ακούγαμε.                                         
Σταματώ εδώ, γιατί πέρα από παράπονο θα ξεράσω οργή και δεν το θέλω. Δεν θέλω να τους δώσω το δικαίωμα να μας αποκαλέσουν για μια ακόμα φορά "Γρουσούζηδες". Κρατώ σαν πολύτιμο απόσταγμα της γνώσης σου λίγες ναυτικές κουβέντες σου «Αρμένιζε πάντα τον καιρό όπως τον βρίσκεις αφού δεν μπορείς να τον αλλάξεις.  »  Ένα δεν κατάλαβαν για εμάς φίλε μου πως «Όσο πιο δύσκολα, τόσο περισσότερο πουντελώνουμε»                                                         Καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη, καλά να πάθουμε γιατί αγαπήσαμε υπέρμετρα  τον Αγιασμένο Τόπο μας. Την ιστορία  και τις ομορφιές του. Όμως επιμένω και το φωνάζω......" Είτε δεν ακούν. Είτε  αδιαφορούν.Είτε δεν θέλουν, στο τέλος εμείς και το νησί μας θα είμαστε οι νικητές"... !

Με αγάπη και Σεβασμό

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε.Ν 

O Πρίνος του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας