ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ

Δείγμα Νεοελληνικής Κατάντιας

Είχα κάμποσα χρόνια να περάσω από την Πατησίων. Η Αθήνα και οι απάνθρωποι ρυθμοί που επιβάλλει σε όσους ζουν και κινούνται εκεί κουράζουν και με απωθούν. O λόγος που υποβλήθηκα σε αυτόν τον κόπο; Η προτροπή δυο καλών και συνάμα τυχερώνσυμπατριωτών μας, του κ. Στ. Κάρμαντζη και του κ. Δημήτρη Μελαχροινούδη, να επισκεφθώ ένα συγκεκριμένο χώρο.

Τους αποκαλώ "καλούς", γιατί όλοι γνωρίζετε την αγάπη και την προσφορά τους για τη Χίο μας. "Τυχερούς", γιατί ζουν μόνιμαστην "Άγια μάνα γη" της Μυροβόλου νήσου. Μακριά από την πρωτεύουσα του Νεοελληνικού κράτους - και όμως σε αντίθεση με όλους εμάς που ζούμε εδώ- , εντόπισαν την "κατάντια", γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτό που συμβαίνει στο "κλεινό άστυ" γύρω από το χώρο της προτομής του Κώστα Περρίκου.

Δεν τολμώ να τον κατονομάσω Καλλιμασιώτη ή Χιώτη ήρωα, γιατί με τη θυσία του ανήκει στο μεγάλο "Πάνθεο" των Ελλήνων Ηρώων. Δεν πιστεύω να υπάρχει συμπατριώτης μας ο οποίος αγνοεί το όνομά του. Για την περίπτωση κατά την οποία υπάρχει έστω και ένας, αναφέρω ότι ήταν απότακτος υποσμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας, αρχηγός της Αντιστασιακής Οργάνωσης Π. Ε. Α. Ν (Πατριωτική Ένωση Αγωνιζομένων Νέων).

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, το μεσημέρι, μαζί με συναγωνιστές του, ανατίναξαν τα επί της οδού Γλάδστωνος και Πατησίων γραφεία της προδοτικής ναζιστικής οργάνωσης Ε.Σ.Π.Ο. Ήταν μια από τις σπουδαιότερες αντιστασιακές ενέργειες οι οποίες έγιναν στην Αθήνα εναντίον του κατακτητή. Συνελήφθη, κατόπιν προδοσίας, από τους Γερμανούς. Στις 4 Φεβρουαρίου 1943 οι  βάρβαροι κατακτητές  εκτέλεσαν τον Πρωτοπόρο οραματιστή της Ενωμένης Ευρώπης. 

Η πατρίδα, για να τον τιμήσει, το 1987, έστησε προτομή του στα Χαυτεία. Το αυτό έπραξε το 1992 και η γενέτειρα του Καλλιμασιά.Ο Φ. Γερμανός έκανε πρόταση να στηθεί προτομή του στην είσοδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις Βρυξέλλες. Για να μη μακρηγορώ απαριθμώντας τιμές μνήμης και προτάσεις, θα αναφερθώ στην απαράδεκτη κατάσταση, η οποία επικρατεί στον περιβάλλοντα χώρο αλλά και στο ίδιο το μνημείο.

Δεν κάνω λόγο για την αισθητική χροιά της αναρτημένης επί της Πατησίων τιμητικής πλάκας. Τα πτηνά δεν γνωρίζουν την ιερότητά της ώστε να μη λερώνουν. Οι άνθρωποι όμως; Το λιγότερο απ’ όλα; Ένα απαράδεκτο "Α", σήμα κατατεθέν των αναρχικών. Λέγω το λιγότερο απ’ όλα, διότι αυτή τη στιγμή να το καθαρίσεις, σε ένα λεπτό θα το ξαναγράψουν! Όλος ο πεζόδρομος και τα πέριξ του ανδριάντα έχουν κατακλυσθεί από διαφόρων σχημάτων και χρωμάτων ομπρέλες, καρέκλες, τραπεζάκια παρακειμένων μαγαζιών και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο καθένας.

Δείγμα Νεοελληνικής αισθητικής παρέμβασης στο μνημείο της Π.Ε.Α.Ν

Είχα την καλή τύχη, όταν έφθασα εκεί, η ομπρέλα από την αριστερή πλευρά της προτομής να είναι κλειστή, έτσι κατάφερα να απαθανατίσω την "τραγωδία"! Αλήθεια αξίζει ο κάθε ήρωας αυτής της απαράδεκτης συμπεριφοράς; Αναρωτήθηκα για πολλοστή  φορά, "αλήθεια, αυτή η πατρίδα μας αρμόζει;". Δεν γνωρίζω εάν όσοι εμπλέκονται στη διαμόρφωση αυτής της απαράδεκτης και αντιαισθητικής κατάστασης έχουν την άδεια του Δήμου για χρήση του χώρου!

Εάν ναι, ρωτώ με ποιο δικαίωμα ο κάθε δήμος της πατρίδας μας εκχωρεί στον καθένα πεζοδρόμια και πεζόδρομους; Αυτό είναι πρέπον; Είναι ηθικό; Σ’ όλη την Ελλάδα, αυτοκίνητα, τραπεζάκια και ό,τι άλλο φανταστείς εκτίθενται προς άγρα πελατών, εκεί που πρέπει να βαδίζει και να κινείται με ασφάλεια ο πεζός. Τώρα, εάν κάποιος από εμάς παρκάρει έστω και στιγμιαία στο πεζοδρόμιο, ορθά είναι παράνομος και εισπράττει κλήση! Χώρα των θαυμάτων. Δυο μέτρα και δύο σταθμά!

Αρχή του χρόνου και κουράζω με τη γκρίνια μου. Αλήθεια στην πρωτεύουσα του νησιού μας, πέρα από τον δρομίσκο με το όνομα του Κ. Περρίκου, υπάρχει κάτι που να θυμίζει τη θυσία του; Τον κ. Στ. Κάρμαντζη δεν τον γνωρίζω. Δεν έχουμε ανταλλάξει ούτε στοιχειώδη καλημέρα. Στην εποχή της "αφιλίας" και της "αγνωμοσύνης" ο Δημ. Μελαχροινούδης με τιμά με την φιλία του. Και στους δυο όμως είμαι ευγνώμων, γιατί σήμερα έκρουσαν μια σκουριασμένη "χορδή" της ευαισθησίας μου και την έκαναν να ηχήσει.

Θέλω όμως δημόσια να ζητήσω και από τους δυο συγνώμη για το ότι δεν έπεσε αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, όπως και τόσες άλλες, στην αντίληψή μου. Για μια ακόμα φορά, "ομολογώ", ότι για όλα όσα συμβαίνουν σε αυτό τον Άγιο Τόπο φταίω "μόνο εγώ". "Εγώ", γιατί μένω έρμαιο στους σκοπούς τους. 

"Εγώ", γιατί τους αφήνω να με κοροϊδεύουν. 

"Εγώ", γιατί τους ανέχομαι. "Εγώ" γιατί τους ψηφίζω!

Η ασημαντότητά μου παρακαλεί κάθε ευαίσθητο  συμπατριώτη  μας, ο οποίος έχει τη δύναμη να βοηθήσει για να εξαλείψουμε αυτή την απαράδεκτη ασχήμια, και να λάβει το μνημείο τη θέση, το σκοπό και την αξία που του αρμόζει.

                                               Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

     

                  

                                           

                                     

ΜΙΧ. Γ. ΚΑΡΙΑΜΗΣ