ΜΑΝΤΖΙΚΈΡΤ : Η ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ ΠΡΟΔΟΣΊΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Μαντζικέρτ 1071

Προ ολίγων ημερών, άκουγα από τα ΜΜΕ τον τούρκο νέο οθωμανό σουλτάνο να ξεδιπλώνει τα σχέδια και τα μεγαλοϊδεατικά  του οράματα , θέτοντας χρονοδιάγραμμα σύμφωνα με το οποίο    

                                                                   

1 -  Το 2023, (100 χρόνια από τη σύσταση του κράτους τους ) η τουρκία θα είναι μια από της δέκα (10), ισχυρότερες χώρες του κόσμου σε κάθε επίπεδο.                                                                                                 

2 - Το   2053, (600 χρόνια από την άλωση της Πόλης) θα πρέπει να έχουν θέση ως μια από της πέντε, ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου. Να συμμετέχουν ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε και η πολεμική βιομηχανία της, να είναι μια από τις πρώτες πέντε εξαγωγικές δυνάμεις παγκοσμίως.                                                                                                         

3 – Το 2071 ( χίλια χρόνια από τη μάχη του Μαντζικέρτ) να είναι μια από τις δυο υπερδυνάμεις του κόσμου….

Μαντζικέρτ - Η Ημέρα της Μεγάλης Προδοσίας

Φιλόδοξα και υπερβολικά τα οράματα του . Άραγε τα πιστεύει; Κοροϊδεύει τον εαυτό του ή θέλει να παρασύρει τα στίφη στο παραλήρημα του; Ίδωμεν …!

Ο δικός μου σκοπός δεν είναι να σχολιάσω ή να εκτιμήσω τα λόγια του. Απλά,  πονώ, σαν πατριώτης για όσα συμβαίνουν και τα όσα ακούω εις βάρος μας από έναν σύγχρονο «γενίτσαρο»! Γιατί περί αυτού πρόκειται! Το μίσος του «εξωμότη», τυφλώνει σχεδόν όλους, εις βάρος του πραγματικού του γένους.  Οι περισσότεροι τούρκοι του σήμερα, γνωρίζουν ότι το «πάλε ποτέ», ήταν Έλληνες ή Βαλκάνιοι Χριστιανοί που με τη βία ή τη θέληση τους  από φόβο ή λόγω συμφερόντων αλλαξοπίστησαν. Ας μην παραβλέπουμε το ποσοστό των «κρυπτοχριστιανών» που ο αριθμός τους παραμένει λόγω καταστάσεων άγνωστος !     

                       

Σημερινός σκοπός μου είναι να κάνω αναφορά στην Μεγαλύτερη Προδοσία της Μακρόχρονης ιστορίας μας. Στον πόνο που νοιώθω βλέποντας τα άγια χώματα του γένους μας και τα ιερά μας, να είναι στα χέρια του προαιώνιου εχθρού μας. Πονάω και ντρέπομαι γιατί η ευθύνη της απώλειας, βαραίνει εμάς και μόνο εμάς! Παραδώσαμε τον επί της γης παράδεισο στην πιο άχρηστη φυλή  του κόσμου… Από εκεί καταλαβαίνεις το πόσο άχρηστοι, στο πέρασμα του χρόνου, αποδειχθήκαμε και εμείς!  

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις Θερμοπύλες, τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα. Ούτε φυσικά τα έπη του Μεγαλέξανδρου,  των Βυζαντινών, του ΄21 ή του 1940. Αμέτρητες χιλιάδες άνθρωποι, έδωσαν τη ζωή και τα όνειρα τους για την Πατρίδα και το Γένος των Ελλήνων. Και όμως από λίγους ανίκανους, σήμερα μας περιζώνουν γείτονες αντίπαλοι, κουνώντας μας απειλητικά  το δάχτυλο εκτοξεύοντας απρέπειες, φοβέρες  και ύβρεις με μοναδικό σκοπό τον τρόμο. Οργίζομαι, γιατί μείναμε από λάθος επιλογές χωρίς φίλους. Οργίζομαι γιατί ενώ οι εχθροί μας, έχτιζαν στρατούς και πολεμικές βιομηχανίες, εμείς φροντίζαμε, τον εύκολο και χωρίς κόπο πλουτισμό μέσω προμηθειών εξοπλισμού. Με πάσης φύσεως σκάνδαλα  πτωχεύσαμε τον λαό μας και ρημάξαμε την πατρίδα μας. Κλονίσθηκε  η πίστη μας για την «Μάνα Πατρίδα»  η οποία φαντάζει μάνα (ρόγα - βυζί) για λίγους… Μητριά για εμάς τους πολλούς!

Για το καλό και την αφύπνιση  του τόπου μας, θα πρέπει να στιγματίζουμε τα λάθη, τα πάθη και τις «μαύρες σελίδες» της υπέρλαμπρης ιστορία μας. Ιστορία Σταθμό για όλη την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή για να μην πω για όλο τον σύγχρονο κόσμο.

οι προκλήσεις των ημερών

Το σκοτάδι της νύκτας διαδέχεται το φως του ήλιου. Αντάμα στους Λεωνίδα, Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή, Κίμωνα, Πύρρο, Αλέξανδρο, Βουλγαροκτόνο,  Λέων Γ΄ Ίσαυρο,   Φωκάς, Τσιμισκή, Κ. Παλαιολόγο, Κολοκοτρώνη, Κανάρη, Διάκο, Καραϊσκάκη, Μπότσαρη, Κουντουριώτη, Δαβάκη, Ιατρίδη, Λάσκο, Τούμπα και τόσους άλλους που ο αριθμός τους δεν είναι δυνατόν να υπολογισθεί!

Δυστυχώς , Εφιάλτες  και Κερκόπορτες  θα μας κάνουν να υποφέρουμε όσο θα ζούμε. Όσο θα έχουμε την λογική και «σώας τας φρένας μας».

Πλησίον της λίμνης «Βαν», την αποφράδα ημέρα της 26 Αυγούστου του 1071, στο «Μαντζικέρτ» της Μεσαιωνικής Μεγάλης Αρμενίας, ο Καππαδόκης αυτοκράτορας Ρωμανός Δ΄Διογένης, ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε σε μάχη με τους Σελτζούκους τούρκους, στα βάθη της Μικράς Ασίας.  

Αυτή η απρόσμενη ήττα, σήμανε την «αρχή του τέλους» της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ήταν η αρχή της παρουσίας των ασιατών νομάδων και η εγκατάσταση τους, στα προαιώνια εδάφη του Ελληνισμού. Κατ αρχάς στην Μικρά Ασία, τον Πόντο. Στις προαιώνιες Ιερές Εστίες μας, στην Βαλκανική και την Μέση Ανατολή.

Η πολυσύνθετη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (Ρωμανία ή Βυζάντιο) περιελάμβανε μωσαϊκό ανθρώπων - γλωσσών – κρατών και θρησκειών.  Τα Βαλκάνια, τμήμα της Ιταλικής χερσονήσου, την Μικρά Ασία, Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία, Τυνησία, Κριμαία και μικρό τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου, ήταν το εύρος της.

Από την δυναστείας του Ηρακλείου (575 – 641 μ. Χ), άρχισε να «εξελληνίζεται» σαν η Αυτοκρατορία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Ανατολής . Μετά την άλωση της Πόλης από του Φράγκους, το 1204 και μετά, (ως το 1453) αρχίζει να θεωρείται σαν «Ελληνική  Βυζαντινή  Αυτοκρατορία».

Τίποτα δεν είναι τυχαίο από όσα συμβαίνουν στην ζωή. Κύρια αιτία της ήττας πέρα από τα όποια λάθη τακτικής του Ρωμανού, ήταν η κόντρα του με τις κυρίαρχες φεουδαρχικές οικογένειες της Μικράς Ασίας. Υπονόμευαν την υπόσταση του, ακόμα και μπροστά στην θανάσιμη απειλή των Σελτζούκων.   

ΡΩΜΑΝΟΣ Δ'  ΔΙΟΓΕΝΗΣ

Ο Ρωμανός, διακεκριμένος στρατηγός, στην προσπάθεια του να ενισχύσει και να αναδιοργανώσει τον στρατό, θέλησε να επιβάλει δικαιότερη φορολογία, βασικά υπέρ των φτωχών. Υπήρχε έντονη απροθυμία των φεουδαρχών να συμμετέχουν στους φόρους. Σκοπός τους η αποδυνάμωση της κεντρικής εξουσίας και παράλληλα να έχουν ιδιωτικούς στρατούς . Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να χαθούν εμπορικοί οδοί και επαρχίες. Ειδικά στην Αρμενία οι κάτοικοι της οποίας κυρίως επάνδρωναν τα στρατιωτικά σώματα. Ένα ακόμα μεγάλο σφάλμα του Ρωμανού, ήταν η άσχημη σχέση με τους αυλικούς και την αριστοκρατία. Δυστυχώς, δεν φρόντισε να εκδιώξει τα παράσιτα της εξουσίας που πριόνιζαν τις βάσεις του κράτους και του θρόνου, αφού τότε δεν υπήρχε Εθνική υπόσταση.

Εμφύλιος σπαραγμός χαρακτηρίζει τα μέσα του 11^ου αιώνα. Κομμάτιασμα σε τοπικά φέουδα και ανταγωνισμοί με ζητούμενο την άνοδο στο θρόνο. Σφαγή και αλληλοεξόντωση της κυρίαρχης τάξης είχαν σαν αποτέλεσμα την παντελή εξασθένηση της αυτοκρατορίας. Από του έτους 1057 μ.Χ, έως το 1081,  πέντε διαφορετικά άτομα, ανταλλάσσονται τον θρόνο. (Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός – Κωνσταντίνος Ι΄Δούκας -  Μιχαήλ  Ζ΄ Δούκας – Ρωμανός Δ΄Διογένης – Νικηφόρος Γ΄Βοτανειάτης).                             

 Οι ελεύθεροι αγρότες, μετατράπηκαν σε δουλοπάροικους.  

Χρόνοι ολέθριοι. Χρόνοι συμφοράς. Η αποψίλωση  του ανθρώπινου δυναμικού, ανάγκασε τους αυτοκράτορες να χρησιμοποιούν μισθοφόρους, Άγγλους,  Αλανούς, Γεωργιανούς, Γότθους,  Φράγκους, Αρμένιους, Νορμανδούς, Βούλγαρους, Κουμάνους, Πετσενέγκους και φυλές τούρκων (Ούζοι , Χαζάροι, Τουρκομάνοι ).  

Τα Άνθη της Ανατολής

Από αρχαιοτάτων χρόνων, η ευρύτερη Ανατολή, είχε ταυτιστεί με κάθε τι το Ελληνικό. Αίμα - Γένος – Γλώσσα – Ονόματα – Φιλοσοφία – Τρόπο ζωής. Η τότε εκκλησία, έκανε το σφάλμα να ταυτίσει τον Έλληνα με την ειδωλολατρία. «Είμαι Χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην» (Γενάδειος Σχολάριος). Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα το αξιόμαχο νεανικό τμήμα του πληθυσμού να φορά το μοναχικό ένδυμα και να εξαφανίζεται στα μοναστήρια, αντί να προΐσταται  στις επάλξεις της τιμής, για την προάσπιση της πατρίδας.

Παρ΄ όλα αυτά τα προβλήματα ο Μαρτυρικός Βασιλιάς , έσπευσε να υπερασπιστεί τον ανατολικό ζωτικό χώρο της αυτοκρατορίας.

Δυστυχώς συνέβησαν τα απίστευτα.

Διαίρεσε τις δυνάμεις του σε δυο τμήματα. Τις καλύτερες δυνάμεις του υπό τον Ιωσήφ Ταρχανειώτη, τις έστειλε να καταλάβουν την πόλη «Χλιάτ», 50 χιλιόμετρα μακριά του. Ο Ιωσήφ όμως, πήγε ακόμα μακρύτερα  στην «Μελιτηνή», 150 χιλιόμετρα μακριά του.

Δεν είχε σωστή ενημέρωση για τις κινήσεις και τις δυνάμεις του αντιπάλου του. Αντίθετα ο Σελτζούκος  Άλπ Αρσλάν, γνώριζε τα πάντα, μέσω των … καλοθελητών .

Τοποθέτησε τον Ανδρόνικο Δούκα, γιο του  μεγάλου αντιπάλου του επί κεφαλής της οπισθοφυλακής .

Δεν εφαρμόστηκαν  ποτέ οι αλάνθαστες Βυζαντινές ταχτικές εμπλοκής με ατάκτους, έτσι αποδεκατίστηκαν  σε ενέδρες.

Στην κρίσιμη φάση της μάχης, οι αριστοκράτες των μετόπισθεν έπαιξαν τον ρόλο της «πέμπτης φάλαγγας» . Έτρεχαν απ΄ άκρου σε άκρως του πεδίου της μάχης διαλαλώντας ότι ο Ρωμανός σκοτώθηκε και ο στρατός οπισθοχωρούσε. Σκόρπισαν πανικό και φόβο. Από παντού ακούγονταν οι προδοτικές προτροπές «ο Σώζων εαυτόν … σωθήτω» ...!!!

Απόρησε ο Αλπ Αρλσάν βλέποντας έκπληκτος τον επελαύνοντα στρατό, ξαφνικά να τρέπεται σε άτακτη φυγή ενώ ο αυτοκράτορας με τους γενναίους πιστούς του Καππαδόκες , Βαρράγκους και Αρμένιους να συνεχίζει την επίθεση, παρά του ότι ήταν βαριά τραυματισμένος στο στήθος και στο χέρι. Κυριολεκτικά οι πιστοί του έπεσαν όλοι μέχρι και τον τελευταίο.  Έτσι ο βασιλιάς, πιάστηκε αιχμάλωτος στα χέρια τους!

Αυτό με λίγα λόγια είναι το χρονικό της «Μεγάλης Προδοσίας».   

Η ... απαράδεκτη  προσβολή 

Ακούω πολλούς να ζητούν απάντηση στο εάν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν Ελληνική ή Ρωμαϊκή. Μέσα σε αυτούς ήμουν και εγώ. Βασανιζόμουν, στοχαζόμουν και διαμόρφωσα τη γνώμη μου η οποία φυσικά δεν υποχρεώνει κανένα να την πιστέψει και να γίνει κήρυκας της. Σέβομαι την άποψη καθενός. Άλλωστε Δημοκρατία και Ελευθερία λόγου έχουμε. 

Στην «καθ’  ημάς Ανατολή», οι Λατίνοι, πάντοτε ήταν μισητοί. Φρόντιζαν και φροντίζουν, ακόμα και σήμερα, για τον αφανισμό μας,  με κάθε τρόπο και μέσον. Οι Δυτικοί, ιστορικοί, ποτέ, δεν αναφέρουν  το παραμικρό για το Βυζάντιο. Τον Ανατολικό προμαχώνα της Ευρώπης.  Ανθέλληνες και κομπλεξικοί ρατσιστές, χωρίς ντροπή διαλαλούν ότι η ιστορία της Ευρώπης, ξεκινά με τον … Καρλομάγνο ! Τι άλλο από σκοταδισμό, άγνοια και μισαλλοδοξία  προσφέρει; Και ποιοι τα διαδίδουν αυτά;  Φυσικά όλοι αυτοί που ξεχνούν ότι και μόνο το όνομα της ηπείρου μας πηγάζει από την Ελλάδα. Παραπάνω από τις μισές λέξεις των γλωσσών τους, έχουν ελληνικές ρίζες. Υποκριτές και ασεβείς μια ζωή, ξεχνούν ότι τα γράμματα τις γλώσσας τους (Λατινικά),  δεν είναι τίποτα άλλο από το Ελληνικό αλφάβητο της Χαλκίδας, το οποίο έμαθαν και αντέγραψαν όταν ήλθαν σε επαφή με τους κατοίκους της Ελληνικής αποικίας της Κύμης ! Η πόλη της Κύμης ήταν στην κάτω Ιταλία, στην περιοχή της Καμπανίας. Βορειοδυτικά της Νάπολης. Έτσι  για να μην ξεχνιόμαστε !

Μάνα Παναγιά , παρηγοριά και ελπίδα του κόσμου όλου

Δεν έδωσαν ποτέ συγχώρηση στην Ελληνικότητα του. Αντίθετα οι τούρκοι, την θεωρούν ατόφια Ελληνική αυτοκρατορία. Όπως και την Κωνσταντινούπολη.  Το ότι πονώ και πονάτε για το Βυζάντιο και την Πόλη, αποδείχνει με τον απλούστερο τρόπο πως είμαστε άρρητα δεμένοι με την ιστορία και την υπόσταση της Ανατολικής Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας. Αυτές τις ημέρες, βιώνουμε την καθημερινή ιταμή πρόκληση. Βλέπουμε και ακούμε τον χότζα να διαβάζει το κοράνι, παράνομα, μέσα στην Άγια Σοφιά. Ακούμε για τις καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας. Απειλούν με κάθε τρόπο την ύπαρξη μας ενώ «Άσπονδοι φίλοι και τάχατες σύμμαχοι δεν βλέπουν ούτε ακούνε τίποτα από τα τεκταινόμενα και σφυρίζουν αδιάφορα»! Η Θλίψη και ο πόνος μας για την «Άλωση» και όσα συμβαίνουν σήμερα στην ευρύτερη περιοχή μας, ομολογεί την μόνη αλήθεια. Δική μας ήταν η Πόλη ο χώρος και οι εστίες μας. Εμείς τις χάσαμε. Εμείς πονάμε. Ο Δικός μας θρήνος ακούγεται και τρώει τα σωθικά μας. Οι δικές μας πληγές αιμορραγούν. Δικός μας και ο αβάσταχτος πόνος .... Άραγε λέει τίποτα αυτό ; 

Σπεύδω να συμπληρώσω ότι  «Πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα ναι»

Μιχαήλ Γ.Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν.

Υγ : Το 1117, ο Αλέξιος Α΄Κομνηνός, στη μάχη του «Φιλομηλίου» νίκησε τους Σελτζούκους τούρκους του Σουλτάνου Μαλίκ Σαχ. 

ο Πάσχων Χριστός

Υγ 2 : Γνωρίζω ότι ο άνθρωπος ήλθε στον κόσμο για να υπηρετήσει τα «έργα τα καλά» να κάνει οικογένεια. Να ζήσει. Να δημιουργήσει. Να διασκεδάσει. Να πάρει και να δώσει χαρά. Δεν ήρθε για να πολεμάει και να σκοτώνει. Παρ’  όλα αυτά αισθάνομαι σιγουριά και ικανοποίηση ακούγοντας τον πρ. υπουργό Εθνικής Άμυνας Ναύαρχο Ε. Αποστολάκη να δηλώνει σταράτα : «Επιμένω, αν ανέβουν τούρκοι σε νησίδα θα πρέπει να ισοπεδωθεί – Απαράδεκτο να λέμε παραβιάσεις ρουτίνας»

Υγ 3 : Η ιστορική αλήθεια και τα λάθη μας, βοηθούν στο να παραδειγματισθούμε και να γίνουμε καλύτεροι. Να μας γίνει μάθημα και να μην ξαναπέσουμε στο ίδιο ολίσθημα

Όλα για την Πατρίδα