ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ Γ. ΔΕΛΛΑΣΟΥΔΑΣ - Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΟΥ ΖΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

Ο Τραυματισμένος Πρίνος του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας

Σε έναν κόσμο που κυριαρχεί ο ωχαδερφισμός, η σκοπιμότητα και το ατομικό συμφέρον. Σε εποχή γενικής πτώσης, που οι πολλοί δεν δίνουν σημασία για ότι συμβαίνει γύρω τους και βαδίζουν στο πουθενά, σφυρίζοντας αδιάφορα. Υπάρχουν άνθρωποι που αποτελούν την εξαίρεση. Άνθρωποι «Φωτεινοί Φάροι», οι οποίοι με τις πράξεις τους, μας οδηγούν στον σωστό δρόμο και διδάσκουν τρόπο και στάση ζωής. Με τη δύναμη της ψυχής τους μας προτρέπουν να μην το βάζουμε κάτω αλλά να κάνουμε ακόμα ένα βήμα μπροστά. Δίδαγμα του, το χτίσιμο σχέσεων εμπιστοσύνης. Δημιουργία δεσμών συνεργατικότητας με αντοχή στον χρόνο με κύριο χαρακτηριστικό τον «ζήλο» την «φιλοπατρία». Την «διαφάνεια» και την «ειλικρίνεια».

Μια τέτοια περίπτωση, «παράδειγμα», αποτελεί ο σεβαστός Φίλος της Χίου κ Λαυρέντιος Γ. Δελλασούδας, Ομότιμος καθηγητής του (ΕΚΠΑ).  Φίλος μου και φυσικά φίλος του μαχητή της ιστορίας και του πολιτισμού του Μυροβόλου νησιού μας καπετάν Δημήτρη Διον. Μελαχροινούδη.

Απογοητευμένος από τους χωρίς αποτέλεσμα αγώνες μου (για τα «Μνημεία Φύσης» της Χίου. Με τον συνοδοιπόρο μου, Μελαχροινούδη να παρακαλά δημόσια : «Στην Καλλιμασιά της Χίου υπάρχει μια ελιά με την ονομασία Λιβεράνι. Μέχρι σήμερα, παρά τις εκκλήσεις έγινε κατορθωτό να μπει μια πινακίδα με λάθος γραμμένο το όνομα της. Μήπως μπορεί κανείς να βοηθήσει ώστε να μην χρησιμέψει ως καυσόξυλα». Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, ο σεβαστός Πανεπιστημιακός Δάσκαλος, με την «παρέμβαση» του προς την Χιώτισσα υπουργό πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη, μας δείχνει τον δρόμο του αδιάκοπου αγώνα έως της επιτεύξεως του  σκοπού .                                                                   

Αποδεικνύει, πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι με ενδιαφέροντα, που ζουν το όνειρο και πλάθουν σχέδια.                                                                                                  

Ευχαριστώ για την υπομονή σας

Σας καταθέτω την επιστολή ως έχει.

Μιχάλης Γ. Καριάμης

·                    *                              *                              *

 

 «Αξιότιμη κυρία υπουργέ,

Θεωρώντας ότι το σήμερα είναι συνέχεια του χθες, εκτιμώ ότι σε κάθε περίπτωση θα ήταν χρήσιμο να μην διαγράφεται το χθες αλλά αντιθέτως να ‘’διασώζεται’’ με κάθε δυνατό τρόπο. Διότι η  μη διαγραφή του, ενεργητικά ή παθητικά, αποτελεί υποχρέωση όλων ανεξαιρέτως, δηλαδή όχι μόνο των  επροσωπούντων αρμόδιους θεσμούς ειδικώς αλλά και κάθε προσώπου γενικώς.  Έτσι, αφενός μεν αποδίδουμε τα οφειλόμενα (κατ’ αρχάς σεβασμό/αναγνώριση με διατήρησή του και στη συνέχεια βελτίωση και παράδοσή του στο αύριο [βλ.σχετ.: http://scholar.uoa.gr/sites/default/files/lavdellas/files/perivallontikh_syneidhsh_pdf-2.pdf) και αφετέρου δεν θεωρούμε τα πάντα ως ακολουθητέο νεωτερισμό προς αντικατάσταση του παλαιού.

Στο πλαίσιο αυτό - και κατά το μέτρο της προσωπικής άποψης ενός ανθρώπου υπηρετούντος την Ανθρωπαγωγική και μη επηρεαζόμενου από την δύναμη των ‘’στατιστικά’’ ισχυρών επιταγών (αν και υπηρετώ και την Στατιστική)- έρχομαι να σας καταθέσω την ‘’θλίψη’' ενός πρώην καπετάνιου Χιώτη και νυν πολιτισμικά ενεργού παράγοντα της Χιακής πνευματικής ζωής, του Μιχάλη Καριάμη. Ο καπετάν Μιχάλης έχοντας απομακρύνει το βλέμμα του οπό τους θαλάσσιους φάρους, οι οποίοι συνέβαλαν ώστε να πλέει ασφαλώς  προς τον προορισμό του το πλοίο που κυβερνούσε, το έχει πλέον στρέψει επίμονα σε νέες πηγές φωτός, ανεξάρτητα από την ισχύ τής έντασής του. Μία από τις πηγές αυτές είναι και η πολυετής προσπάθεια  για  την διάσωση του εναπομένοντος  κορμού τού πρίνου τού Αγίου Ιωάννη της Κυδιάντας.

Συγκεκριμένα, ο καπετάν Μιχάλης προ 10ετίας περίπου  έγραφε  για την Χίο:  ‘’Το νησί μας έχει την καλή τύχη, πέρα από τον ακρωτηριασμένο πρίνο του Αγίου Ιωάννη της Κυδιάντας, (περίμετρος 5,85μ), να είναι ζωοδότης της ελιάς «Λιβεράνι» στην Καλλιμασιά  (περίμετρος 12,5 μ) και του «Δρυ του Ορφανίδη» στα Σκλαβιά (περίμετρος 8,20μ).  Αυτή την Ιερή Δωρεά της Φύσης προς την Μυροβόλο μας Γη, σε αγαστή συνεργασία με τον καπετάν Δημήτρη Μελαχροινούδη και τον Εκδότη του Περιοδικού «Δάφνη» Βαγγέλη Ρουφάκη, που από τις σελίδες της έχει πολλές φορές ασχοληθεί (ειδικά στα τεύχη 14 και 19), εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούμε να την προστατεύσουμε χαρακτηρίζοντάς την «Μνημεία της Φύσης»’’ (βλ. 24 Μαρτίου 2013,  https://parembasikariami.blogspot.com/2013/03/blog-post_24.html ).

Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν  τα χρόνια και,  ενώ οι σχετικές προσπάθειες είχαν βρει πολλούς υποστηρικτές και είχαν ξεκινήσει οι απαραίτητες ενέργειες διάσωσης και ανάδειξης του φυσικού μνημείου που δυστυχώς  ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, τελικά επήλθε το μοιραίο (βλ. 7 Αυγούστου, ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ 2020, https://parembasikariami.blogspot.com/2020/08/blog-post.html?spref=tw).

Μετά τα παραπάνω θα σας παρακαλούσα, εφόσον το κρίνετε σκόπιμο,  να εξετάσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες τού Υπουργείου τού οποίου ηγείσθε  την δυνατότητα διασφάλισης της  ταυτότητας του χώρου που βρίσκονται τα υπολείμματα του δένδρου και της ανάδειξής του σύμφωνα ή κατ’ αναλογία προς τα γενικότερα ισχύοντα για τα Διατηρητέα Μνημεία τής Φύσης. 

Κυρία Υπουργέ, με αφορμή το παραπάνω ζήτημα παρακαλώ να μου επιτρέψτε να αναφερθώ σε παλαιότερη γενικότερη πρότασή μου προς το ΙΚΥ και τον π. υπουργό Παιδείας για την παροχή υποτροφιών εκπόνησης βραχυχρόνιων μελετών  (μεταπτυχιακών και  μεταδιδακτορικών) για την αντιμετώπιση μιας σειράς καθημερινών προβλημάτων.

Πρόκειται για μία  πρόταση, η οποία μπορεί να ισχύσει και στην περίπτωση του Υπουργείου Πολιτισμού, για την εκπόνηση μελετών αντιμετώπισης ζητημάτων, όπως π.χ. αυτό για το οποίο υποβάλλεται η παρούσα αίτηση -παράκληση.

Εκτιμώ ότι ζητήματα όπως το προαναφερθέν θα μπορούσαν να προλαμβάνονται με υποτροφίες εκπόνησης σχετικών μελετών για την ελαχιστοποίηση του  κόστους και του χρόνου εκτέλεσης, παρακολούθησης και ολοκλήρωσης των σχετικών έργων είτε με αξιοποίηση της προσφοράς εθελοντικών οργανώσεων είτε στο πλαίσιο της  πρακτικής άσκησης των φοιτητών και με βασικό ζητούμενο την δημιουργία ασφαλιστικών δικλείδων για την βεβαία περάτωση κάθε έργου.

Κατ’ ανάλογο τρόπο θα μπορούσαν να υπάρξουν μελέτες   για ετοιμόρροπα κτήρια είτε ιστορικά (π.χ. κατοικία κ. Παλαμά στην Πλάκα) είτε μη ιστορικά και παράλληλα  επικίνδυνα σε κάθε περίπτωση. Στη δεύτερη περίπτωση θα μπορούσε π.χ. να στερεώνεται η πρόσοψη του κτηρίου και γενικότερα να διασφαλίζεται η μη πρόκληση ατυχημάτων ή/και ζημιών στα γειτονικά κτήρια με χορηγίες ιδιωτών. Τα ονόματα των χορηγών θα χαράσσονται σε εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα, ενώ οι επιθυμούντες  θα μπορούν και να χρησιμοποιούν  μέρος τής πρόσοψης τού κτηρίου για την προβολή των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων ή των προϊόντων τους κατά συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται κάθε αναγκαία απαίτηση αισθητικής, ασφάλειας κ.ά.

Είμαι στη διάθεσή σας σε κάθε περίπτωση.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση 

Ομότιμος καθηγητής Λαυρέντιος Γ. Δελλασούδας*

π. Ειδικός Γραμματέας Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ
π. Πρόεδρος τμήματος Φ.Π.Ψ. Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ
π. Πρόεδρος μελών ΔΕΠ Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ»