ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΣΠΗΛΑΙΩΤΙΣΣΑ

Ιερά Εικόνα Παναγίας Μεγαλοσπηλαιώτισσας ή Χρυσοχέρα και ... Δεξιοκρατούσα  

Στην πρόσφατη εκδρομή του «ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ», της 6ης Μαΐου 2018, στην Ιερή Μονή «Μεγάλου Σπηλαίου» Καλαβρύτων -  « Αγίας Λαύρας » - Πλανιταίρο, είχαμε την μοναδική ευκαιρία να θαυμάσουμε πέρα από τις ομορφιές της Ελληνικής φύσης. με του Σπάρτους ανθισμένους και την ξεχωριστή μυρωδιά τους να ευωδιάζει την ατμόσφαιρα. Τα νέφη χαμηλά να κάνουν από ψηλά να βλέπεις τις βουνοκορφές σαν νησιά απλωμένα στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο μας. Η μια ευχάριστη έκπληξη διαδέχονταν την άλλη. Θαυμάσαμε τα έργα του Μέγα Δημιουργού μα και τα έργα των ανθρώπων. Νοιώσαμε Εθνική έπαρση ακολουθώντας τα βήματα της ιστορίας στο Μέγα Σπήλαιο στην Αγία Λαύρα. Το κορμί ρίγησε στον Λόφο Θυσίας και Μαρτυρίου των Καλαυρίτων. Εκεί που τα  Ναζιστικά κτήνη των Γερμανών έδειξαν το πως η τεχνολογία και ο πλούτος δεν μετατρέπουν το θηρίο σε άνθρωπο.... παραμένει ''κτήνος'' ...! Αυτά για να μην ξεχνάμε ποιοι μας κουνούν το δάχτυλο σήμερα.

Προσωπικά ... ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ !

Καλάβρυτα 2018

Οι γερμανοί τον Δεκέμβριο του 1943. ως αντίποινα, εκτέλεσαν 143 άτομα στα χωριά Ρωγοί - Κερπινή - Άνω και Κάτω ΖΑΧΛΩΡΟΎ. 
Στα δε μαρτυρικά Καλάβρυτα όλο τον ανδρικό πληθυσμό από ηλικίας δεκατεσσάρων ετών και άνω. Περίπου πεντακόσια άτομα. Σήμερα, στο κενοτάφιο  του Λόφου Θυσίας υπάρχει ανά εκτελεσθέν άτομα μια άσβηστη καντήλα. Στον ίδιο χώρο με τα καντήλια υπάρχουν αναρτημένες πλακέτες με τα ονόματα των εκτελεσθέντων, για να θυμίζουν στους νεότερους πως πάντα η λευτεριά χτίζεται με τις ζωές τα κορμιά και το αίμα των Ελλήνων. 
Αιωνία η μνήμη των ηρώων μας. 

Κάθε καντήλι και ένας εκτελεσμένος 

Θα μπορούσα να γράφω ώρες και ημέρες για όσα είδαν τα μάτια μου. Θα σταθώ στην Ι. Μ. Μεγάλου Σπηλαίου και ειδικά στο πολύτιμο κειμήλιο της, την Ξακουστή εικόνα που φιλοτέχνησε με περίσσια μαεστρία ο Έλληνας γιατρός, ζωγράφος και ευαγγελιστής. Απερίγραπτο το δέος και οι δονήσεις συναισθημάτων που ένοιωσα. Κλείνω τα μάτια μου θέλοντας να συνεχίσω να ζω το ... όνειρο.

Η Θαυματουργή  Εικόνα της «Παναγίας της Μεγαλοσπηλαιώτισσας». Είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Μια από τις τρεις ( 3 ) που σώζονται ως σήμερα. Μαρτυρίες για  τη γνησιότητας της εικόνας υπάρχουν αυτοκρατορικά  χρυσόβουλλα των Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου (1261 - 1282), Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1282 - 1328) και Ιωάννου ΣΤ’ του Καντακουζηνού. Επίσης  πάρα πολλές μαρτυρίες  εκκλησιαστικών συγγραφέων, όπως  οι : Θεοφάνης Ταυρομανίας  - Ιωάννης Δαμασκηνός -  Νικηφόρος Κάλλιστος – ο Ραμεώτης -  Συμεών ο Μεταφραστής και αρκετοί άλλοι.

Σύμφωνα παράδοση, ο ευαγγελιστής Λουκάς, όταν ήρθε στη Αχαΐα έφερε μαζί του την Ιερή Εικόνα. Λένε πως είναι ευλογημένη από την ίδια την Παναγία.  Την οποία αργότερα δώρισε στους πρώτους χριστιανούς. Την εποχή των διωγμών, την έκρυψαν εδώ. Η Εικόνα παρέμεινε στο Σπήλαιο μέχρι που ανακαλύφθηκε από την Αγία Ευφροσύνη. Είναι ανάγλυφη, πάχους τριών πόντων και πλασμένη από κερί, μαστίχα και άλλες ύλες. Ζωγραφισμένη  πάνω σε μια τετράγωνη λινή οθόνη, που είναι στεγανά κολλημένη επάνω σε σανίδα «Ξύλον ζωής».  Φέρει εσθήτα, ήταν  χρωματισμένη και έχει χρυσά διαγράμματα, για αυτό  αναφέρεται και με το όνομα Χρυσοσπηλαιώτισσα. Από τις πυρκαγιές έχει αμαυρωθεί. Το σώμα της Παναγίας είναι στραμμένο στα δεξιά, με γερμένο το κεφάλι προς τον Χριστό. Τον κρατά στο δεξί τη χέρι «Δεξιοκρατούσα», ο νεαρός Ιησούς με το δεξί του χέρι, κρατάει το Ευαγγέλιο. Δεξιά και αριστερά από την  εικόνα υπάρχουν  άγγελοι. Στις τέσσερις γωνιές της Εικόνας δεξιά υπάρχουν εξαπτέρυγα Σεραφείμ και αριστερά πολυόμματα Χερουβείμ. Η εικόνα λέγεται και Χρυσοχέρα, «ως χείρα χρυσήν έχουσα»

Το εσωτερικού του καθολικού 

Η Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων, κτίστηκε το 362 μ. Χ, από τους Θεσσαλονικείς μοναχούς Θεόδωρο και Συμεών, θεωρείται σαν το παλαιότερο του Ελληνικού χώρου.   Η Μονή καταστράφηκε πάνω από  τέσσερις φορές από πυρκαγιές, τα έτη  840 – 1400 - 1640 και το 1934. Πέραν όλων των άλλων, θα πρέπει, κυρίως αυτές τις άσχημες ημέρες που ζούμε από τις συνεχείς οχλήσεις των εξ ανατολών γειτόνων μας ότι  το 1827, κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ, την 21 Ιουνίου οι υπό τις διαταγές του  : Σαμή Εφέντης και Σεχνετζίπ Εφέντης, ζήτησαν από τουςμοναχούς να τους παραδώσουν το Μοναστήρι απαιτώντας :«Ηγούμενε θέλει στοχασθής τούτο το κίνημα των Ρωμαίων δεν θέλει έυγη σε κεφάλι, λοιπόν σαν φρόνιμος όπου είσαι στοχάσου βαθιά πως δεν ευρίσκεις καλό τέλος και θα είσαι νικημένος». Για να λάβουν την επόμενη ημέρα την λεβέντικη  ιστορική απάντηση του Έλληνα ηγούμενου Δαμασκηνού : «… δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον διότι είμεθα ωρκισμένοι εις την πίστιν μας, ή να ελευθερωθούμεν ή να αποθάνωμεν πολεμούντες, και κατά το αϊνί μας δεν γίνεται να χαλάση ο ιερός όρκος της Πατρίδος μας. … αν έλθεις εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης, δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής… θα είναι εντροπή σου και τότε οι Έλληνες θα εγκαρδιωθούν και θα σε κυνηγούν πανταχού. …».  Κατόπιν αυτής της αγέρωχης στάσης ο στρατός του Ιμπραήμ αναγκάσθηκε να αποσυρθεί μετά από μάχη που έγινε την  24 Ιουνίου, χάρη στη γενναία άμυνα του Φωτάκου και των  Πετμεζαίων. Οι άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοι μας γερμανοί, τον Δεκέμβριο του 1943, λεηλάτησαν την Ιερή Μονή, εκτέλεσαν δεκαέξι  άτομα, μοναχούς,  επισκέπτες, υποτακτικούς . Πυρπόλησαν  όσα κελιά είχαν γλυτώσει από τη φωτιά του 1934. Τέλος δε στη θέση «Ψηλός Σταυρός», εκτέλεσαν άλλους εννέα  μοναχούς.

 Αυτά για να μην ξεχνάμε !

Ένας Δράκος φύλαγε το σπήλαιο που βρέθηκε η εικόνα 

Ο ένας εκ των τεσσάρων ευαγγελιστών, ο Λουκάς,  ήταν Έλληνας γιατρός του 1ου αιώνα μ.Χ. Δεν είναι γνωστή με ακρίβεια η ζωή του. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό,  συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων μαρτύρων της Εκκλησίας. Σύμφωνα με τον Νικηφόρο Κάλλιστο, ο Λουκάς υπέστη μαρτυρικό θάνατο. Σε ηλικία 80 ετών, τον κρέμασαν  την Έφεσο σε μία ελιά. Σύμφωνα όμως με τον Ιερώνυμο πέθανε στην Ελλάδα σε ηλικία 84 ετών, στην Θήβα. Είναι συγγραφέας του ομώνυμου Ευαγγελίου και των Πράξεων των Αποστόλων.

Μιχ. Καριάμης