ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ (Αυτοί που έφυγαν)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Αλησμόνητε Γιατρέ και φίλε Αντώνη

Τη δύσκολη τούτη ώρα του οριστικού αποχωρισμού, στέκομαι απέναντι σου και δεν πιστεύω αυτό που ζω.                                                               

Αυτόν τον αναπάντεχο χαμό που βιώνουμε όλοι μας.

Δέξου από την ταπεινότητα μου το ύστατο χαίρε, που σου αποτείνω εκ μέρους αναρίθμητων φίλων, συντοπιτών μας από το Μυροβόλο νησί τους οποίους ευλαβικά  υπηρέτησες.

Αδύνατη και ανούσια η γραφίδα μου. Ο πόνος όλων μας, με εμποδίζουν και με κάνουν άτολμο να προσπαθήσω να αναδείξω τη χαρισματική προσωπικότητα σου. Αποτελεί όμως ελάχιστη απότιση φόρου τιμής για εσένα και την πλούσια δωρεά σου.                                                                                              

Για την προσφορά σου στα νησιά της Χίου, των Ψαρών, της Αιγνούσσας μα και ιδιαίτερα στα χωριά της Λαγκάδας και της Συκιάδας, της Βολισσού και των Καρυών.

Γιατρέ,                                                                                                     

υπήρξες άνθρωπος προικισμένος με του κόσμου τα χαρίσματα. Άνθρωπος ξεχωριστός, με αποτυπωμένη τη σφραγίδα της δωρεάς του Κυρίου μέσα στο είναι σου.

Φίλε Αντώνη,                                                                                                    Έκανες πράξη σε όλη σου τη ζωή, τον Όρκο του Ιπποκράτη και δεν ξέκλεινες ποτέ, από αυτόν, ούτε στο ελάχιστον και έχαιρες  ξέχωρης υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους. Σε διέκρινε ευφυΐα, ευθυκρισία, απλότητα, καλοσύνη αγάπη και τιμιότητα απέναντι στο συνάνθρωπο και ξεχώριζες.

Καλό σου Ταξίδι

Υπήρξες πραγματικός Λειτουργός και ανάργυρος πράγμα σπάνιο στους καιρούς που ζούμε. Η Μεγάλη σου καρδιά  χωρούσε όλο τον κόσμο. Τεράστια η υπομονή σου.                       

Με ένα πλατύ χαμόγελο υποδεχόσουν κάθε γεροντική παραξενιά και απορία. Στην παιδική και άδολη ψυχή σου δεν βλάστισε ποτέ κάτι το ταπεινό.

Επιστήμονας καλός και έντιμος, με κώδικα επικοινωνίας πανανθρώπινο απέναντι στους ασθενείς σου. Απέναντι στα  καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα τους. Το Λαμπρό πνεύμα η ικανότητα και η επιστημονική σου κατάρτιση έκαναν να ξεχωρίζεις.

Κοινωνός «Ανθρωπιστικών Αρχών», διακρίθηκες σαν γιατρός και άνθρωπος. Έτυχες «Καθολικής Αποδοχής» από τους ανθρώπους των μικρών χωριών μα και ολόκληρου του νησιού μας. Όλοι με αγάπη και σεβασμό, είχαν έχουν και θα έχουν να πουν ένα καλό λόγο για το πέρασμα σου από τον τόπο τους. Ένα θα σας πω… το ξέσπασμα σε λυγμούς και την απόγνωση του ενενηντάχρονου Μεγάλου Ψαριανού Δημήτρη Αντριάνα στο άκουσμα του άδικου χαμού σου.

Παντού, από όπου και αν πέρασες άφησες το «βαθύ αποτύπωμα» της ποιοτικής επαγγελματικής επάρκειας και της ανθρωπιστικής προσφοράς σου.

Αντώνη μας, 

απολάμβανες την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου. Της λατρευτής σου Συζύγου. Της φιλόστοργης Μητέρας σου, των πεθερικών σου. Των αδελφών και του ανιψιού σου.    Όλων των δικών σου και των αναρίθμητων φίλων σου. Έπλεες σε πελάγη οικογενειακής ευτυχίας και επαγγελματικής καταξίωσης. Όλοι νιώθαμε, κοντά σου, ασφάλεια και ξεχωριστή περηφάνια για τον «γιατρό μας».Τον «δικό μας άνθρωπο». 

Δυστυχώς όμως …

Καλό ταξείδι

Κακιά ώρα και βάσκανη μοίρα ζήλεψαν την τόση ευτυχίας σας με την Ντέπη. Φθοροποιές δυνάμεις του κακού, φρύαξαν βλέποντας αχώριστες και ευτυχισμένες δυο ψυχούλες να βαδίζουν χαρούμενες το «πέρασμα του χρόνου»

Ανελέητα χτυπήματα, κούρασαν, λύγισαν και τελικά υπέταξαν το ταλαιπωρημένο σου σώμα. Άνιση η μάχη.                 

Δυστυχώς την έχασες… !

Έμεινε όμως αντάμα η γεμάτη αγάπη ψυχή σου και η καλή σου φήμη σαν υποθήκη και λαμπερός φάρος να οδηγεί τα βήματα μας στο «ίσιο δρόμο». Τον «καλό»!                                                                               

Στο δρόμο της Αρετής της Τιμής και της Αξιοπρέπειας.

Αντώνη μας – Γιατρέ μας – Δικέ μας Άνθρωπε,                       

Παρέμεινες γενναίος μειλίχιος και αξιοπρεπής ως την ύστατη στιγμή, έφυγες για τους παραδείσιους και άγιους ουράνιους θόλους που άνοιξαν για να αφήσουν την ψυχή σου να πετάξει και να φτερουγίζει ελεύθερη !

Αγαπημένε μας Αντώνη,

Η διαδρομή σου στη ζωή ήταν γεμάτη φως. Ο βίος σου θα είναι για εμάς «κιβωτός αρετής». Το κενό που αφήνεις σε όλους μας,  μα πρώτα από όλους στους αγαπημένους σου τεράστιο. Δυστυχώς, γνωρίζουμε πολύ καλά τι χάσαμε!                                                

Χάσαμε ένα χαρισματικό – υπέροχο  άνθρωπο. Αυτή τη στιγμή τρομαγμένοι μετράμε την τεράστια απουσία σου από δίπλα μας. 

Από την απρόβλεπτη καθημερινότητα μας. 

Συντετριμμένοι οι Χιώτες της Αττικής Γης. Αντάμα με αυτούς που ζουν στα Μυροβόλα νησιά, απευθύνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου οικογένεια.

Καλέ μου Άνθρωπε,  υπήρξαμε τυχεροί που σε απαντήσαμε στο δρόμο της ζωής μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη.Δυστυχώς με το χαμό σου η Λαγκάδα η Χίος η Ελλάδα μας και ο κόσμος όλος έγινε φτωχότερος.

Καλό σου ταξίδι στην αγκαλιά του Πλάστη και Δημιουργού μας.

Ας είναι ελαφρύ και μοσχοβόλο το χώμα που θα σκεπάσει το σεπτό σκήνωμα σου.

Σε ευχαριστούμε για όλα.

Ελπίζω και θέλω να πιστεύω πως όσα ζούμε αυτή τη στιγμή  είναι ένα κακό όνειρο.

Μιχάλης Γ. Καριάμης