ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓ. ΑNΔΡΙΑΝΑΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
ΣΆΒΒΑΤΟ, 4 ΙΟΥΝΊΟΥ 2011
Πριν λίγες ημέρες, βρέθηκα να κρατώ στα χέρια μου ένα ακόμα βιβλίο, αφιερωμένο σε μένα και τη σύζυγο μου από τον Ψαριανό Ευπατρίδη και οικογενειακό φίλο κ.Δημήτρη Γ. Ανδριάνα. Ήθελα πολύ να γράψω δυο λόγια και να παρουσιάσω το τελευταίο πόνημα του «Μεγάλου Ψαριανού», δυστυχώς για εμένα, με πρόλαβε όπως πάντα ο εκλεκτός συμπατριώτης μας κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος. Το ίδιο έπαθα και με το βιβλίο του Σεβαστού «Δάσκαλου» κ.Γιώργου Χειλά. Να είναι καλά ο κ. Παπαδόπουλος, χάρη σε αυτόν οι Χιώτες της Αττικής, πληροφορούμαστε πάρα πολλά πράγματα και του οφείλουμε ένα Μεγάλο «Ευχαριστώ» Δε θα σταθώ στο: «1ΟΟ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΡΟΥ ΨΑΡΩΝ 1909 - 2009», με το οποίο πλούτισε την Ψαριανή ιστοριογνωσία. Μέσα από τις 260 σελίδες αυτού του βιβλίου, ο κάθε αναγνώστης, μπορεί να νοιώσει τις σεισμικών διαστάσεων δονήσεις που εκπέμπει η αγωνία του συγγραφέα στο να μην αφήσει τίποτα που αφορά τον Ιερό του Βράχο, τα πάσης φύσεως κτίσματα του και τους ανθρώπους του , ασχολίαστο. Αγωνιώδης και λεπτομερέστατη η έρευνα του. Θέλει να καλύψει και να παρουσιάσει το καθετί και τον καθένα, όσο ποιο αναλυτικά του είναι δυνατό. Πολλές φορές, στη προσπάθεια του να φέρει στο φως πράγματα και γεγονότα, υπερβαίνει τα εσκαμμένα.
Εδώ και αρκετές δεκαετίες, κάθε συνάντηση μας ήταν μια ευκαιρία εκ μέρους του«κατάθεσης ψυχής» για τα προβλήματα του νησιού του και τις προσφερόμενες λύσεις τους. Και δεν ήταν τυχαίες ή σπάνιες μας τρεις τέσσερες φορές την εβδομάδα , στο γραφείο του Σεβαστού μας κ. Νίκου Σ. Χαλκιά. Μαζί μας πάντα και ο καπετάνΚώστας Μ. Φράγκος. Ρίχτε μια ματιά στο προαναφερόμενο βιβλίο και θα καταλάβετε το πάθος και το μεράκι του ανθρώπου για τον γενέθλιο τόπο του. Ανήσυχο και φιλόκαλο πνεύμα δεν μπορούσε να απέχει από πολιτιστικές ενασχολήσεις . Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Συλλόγου«ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΨΑΡΙΑΝΩΝ». Ενεργό μέλος της Ο.Χ.Σ.Α Μέλος πολλών επιτροπών Χιακού ενδιαφέροντος και όχι μόνο. Τα άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά, αριθμούν μερικές χιλιάδες. Ξόδεψε για την ιδέα και την προβολή του δοξασμένου νησιού του κάμποσα εκατομμύρια δραχμές. Έρευνα για τα πλοία των Ψαρών. Μικρο - ναυπηγήσεις σκαφών και μακετών. Έξοδα συγγραφής και έκδοσης μελετών. Ώρες πολλές από τη μια υπηρεσία στην άλλη για λύση κάποιου τρέχοντος ή λιμνάζοντος θέματος της ξεχασμένης γης. Η ανοχή της Δέσποινας της ζωής του, επέτρεψε στον παθιασμένο ερευνητή να μετατρέψει την οικογενειακή του εστία σε μια απέραντη βιβλιοθήκη και χώρο στοίβαξης εγγράφων. Τα τελευταία χρόνια, τον βασανίζει το : Που θα παραδώσει το τεράστιο ιστορικό αρχείο του. Κάποιες ερευνητικές προσπάθειες και η αντιμετώπιση τόσο του ίδιου, όσο και του παραδοθέντος αρχείου του (τμήμα) τον απογοήτευσαν και τον γέμισαν θλίψη και αγωνία για την τύχη αυτού του πολύτιμου θησαυρού, τον οποίο απόκτησε με κόπους και τεράστια έξοδα. Εγώ ο ίδιος παρέδωσα, σε δημόσιο ίδρυμα, ένα ασήκωτο κιβώτιο, καταγεγραμμένων σε λίστα, ιστορικών εγγράφων και μετά από ένα χρόνο, όταν αυτός ο ίδιος επισκέφτηκε τον σχετικό χώρο, το κιβώτιο με την σχετική λίστα και την απόδειξη παραλαβής ήταν στο αυτό σημείο που τα είχα αφήσει ……. ! Άνθρωπος ταπεινός, γεμάτος σεμνότητα και πηγαία ευγένεια που δεν κρύβεται για τι ακτινοβολεί και αστράφτει. Η φωνή του σιγανή και ήρεμη αλλά γεμάτη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Ο Εαυτός του Πράος και ο λόγος του γλυκύς. Στα τόσα χρόνια της γνωριμίας μας δεν θυμάμαι ποτέ υπερφίαλη κουβέντα, τάση επίδειξης, αμετροέπεια. Χωλή ρήση ή κακία εις βάρος ανθρώπου. Μόνο όταν ξεχείλιζε η απελπισία, ψιθυριστά, του ξέφευγε το παράπονο. Όχι για την αντιμετώπιση του εαυτού του αλλά πάντα για κάποιον άλλον. Και πάλι σοκαρισμένος από το στιγμιαίο ξέσπασμα η διορθωτική επωδός: Ξέχασε το Μιχάλη, έτσι είναι η ζωή. Κρατώ στα χέρια μου και ξεφυλλίζω συνεπαρμένος το βιβλίο του. Θαυμάζω τα λόγια του, Τις Πράξεις και τις αγωνίες του, τις αμέτρητες ιστορικής σημασίας φωτογραφίες του. Τον τελευταίο καιρό τον απασχολεί η έκδοση ενός χαρακτηρισμένου ως «αντιεμπορικό», πολυτελούς λευκώματος , με 300 ανδριάντες διαπρεπών Ψαριανών οι οποίες κοσμούν πόλεις της υφηλίου. Τα χρήματα για την έκδοση πάρα πολλά, μα δεν το βάζει κάτω. Μαικήνες και χορηγοί δεν υπάρχουν πια! Η οικονομική κρίση που περνάμε, εξαφάνισε κάθε σκέψη για τέτοιες πράξεις. Ο πολιτισμός όπως και η κοινωνική πρόνοια είναι «σπανίζον φρούτο» στις ημέρες μας. Παρόλα αυτά δεν το βάζει κάτω. Μονολογεί «Θα κάνω ένα κόπο ακόμα Μιχάλη, για τον τόπο μου» Εύχομαι να μην είναι ο τελευταίος Έλληνας Ευπατρίδης.
Θα κλείσω το μηδαμινό αφιέρωμα μου για τον Μεγάλο Ψαριανό, με δυο αράδες, γραμμένες από τον αξέχαστο Δημήτρη Α. Μαγγανά: «….με επιχειρήματα ακλόνητα, γνώσεις , πρωτοτυπία , έμπνευση και αδάμαστη μαχητικότητα υπερασπίζονταν τα προβλήματα των ψαρών. Και κατόπιν συνεχώς μέχρι και σήμερα με εμπεριστατωμένα δημοσιεύματα του, κατορθώνει να συνδυάζει την υπεράσπιση κάθε δυνατότητας βελτίωσης της ζωής της Πατρίδας του με το λαμπρό ιστοριογράφο της. Δεν παραλείπει ευκαιρία, επέτειο, γεγονός, που να μην τα εξιστορεί, αναλύει, με τεκμηριωμένη μελέτη, πολύ αξιόλογες ερευνητικές λεπτομέρειες και υπενθυμίσεις . Τέλειος γνώστης κάθε ιστορικής πτυχής, ανθρώπων, ηρωικών μορφών, από γενεά σε γενεά, γεγονότων και τοποθεσιών πλουτίζει τον αναγνώστη με το δέσιμο, τη συμμετοχή ανάμεσα σε πρόσωπα και πράγματα που αναφέρονται σ’ αυτά. Οι έρευνες του, η αναζήτηση κάθε Ψαριανού επεκτείνονται σ’ όλες τις Ελληνικές πηγές όπου κι αν υπάρχουν και ο οξύτατος νους, οι αυταπόδεικτες ικανότητες του θαυμάσιου αυτού ερευνητή και συγγραφέα, κατορθώνουν να ανακαλύψουν. Δεν αρκείται σε απλή εξιστόρηση. Κρίνει και αποκαθιστά.» Αυτός είναι με λίγα λόγια ο Μεγάλος Ψαριανός μας. Ο τόσο ταπεινός και απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας . Ο άνθρωπος , που βαδίζει δίπλα σου απαρατήρητος χωρίς να γνωρίζεις την τόσο σημαντική και μεγάλη προσφορά του για την πατρίδα του. Κάθε φορά που τον συναντώ, τον καμαρώνω για τις πράξεις και τις σκέψεις του. Σαν αποχωριζόμαστε, χωρίς να το θέλω, κάθε φορά η ίδια σκέψη τριγυρνά στο μυαλό μου «Αυτή η ολόμαυρη ράχη, εξακολουθεί να γεννά ακόμα και σήμερα Βαρβάκηδες και Κανάριδες…… ο Θεός ας τον έχει καλά. Τον χρειαζόμαστε σαν πρότυπο. Σαν τον Φάρο των Ψαρών να μας οδηγεί στον ίσιο δρόμο.» Πόσο τυχερή θα ήταν η πατρίδα μας αν κάθε τόπος της περιελάμβανε και έναν Δημήτρη Γ. Ανδριάνα !
Ταπεινά
Μιχάλης Γ. ΚΑΡΙΑΜΗΣ
Συνταξ. Πλοίαρχος Ε. Ν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου