Κάθε φορά που βλέπω στο
γραφείο της εφημερίδας τον ευγενικό συμπατριώτη Βαγγέλη Ρουφάκη, να φέρνει ο ίδιος το νέο τεύχος της «Δάφνης»,
του περιοδικού που εκδίδει με έδρα τον Δαφνώνα, λες και βλέπω τον εαυτό μου!
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται μεράκι, καημός, ή «προσφορά αγάπης στον τόπο που μας
γέννησε», όπως γράφει κάτω από το λογότυπό της, στο εξώφυλλο, η «Δάφνη». Ξέρω,
όμως, ότι είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής δύναμης, που καμιά απογοήτευση και
καμιά επίγεια εξουσία δεν είναι εύκολο να τιθασεύσουν. Να περιορίσουν δηλαδή
την ανάγκη σου, να εκφράζεσαι ελεύθερα και δημόσια για όλα εκείνα που αγαπάς
και σε πληγώνουν. Γιατί πραγματική αγάπη χωρίς πληγές δεν υπάρχει...
Όπως ο κύριος Βαγγέλης,
λοιπόν, έτσι και ο γράφων ξεκίνησε τη «Γνώμη της Χίου» ακολουθώντας όλα τα
στάδια: από το γράψιμο και τη σελιδοποίηση έως τη διεκπεραίωση και την
χέρι-χέρι διανομή! Έτσι, μπορεί να καθυστερήσω –λόγω ασχολιών- το διάβασμα της
«Δάφνης» αλλά ποτέ δεν θα το ξεχάσω. Γιατί ξέρω, ότι το μικρό και, σχετικώς με
τα σημερινά πολυτελή έντυπα, φτωχικό αυτό περιοδικό κρύβει πραγματικούς
θησαυρούς για τον αναγνώστη.
Το μόνο του πρόβλημα,
ότι δεν πουλιέται, χαρίζεται. Έτσι, είμαστε «λίγοι και εκλεκτοί» όσοι έχουμε
την ευκαιρία να το διαβάζουμε...
Σ’ αυτό το τεύχος (αρ.
22 - Απριλίου 2010), εκτός από το σημείωμα του εκδότη, ξεχωρίσαμε τρία
καταπληκτικά κείμενα, αφιερωμένα στον εορτασμό των αγίων Παθών και της
Ανάστασης. Ακόμη κι αν δεν πιστεύει κανείς, τα κείμενα αυτά μπορεί να τον
μαγεύσουν με τις μυρωδιές, τα χρώματα και τα ανθρώπινα συναισθήματα, που
αναδίδουν! Στο πρώτο, «Ο Χριστός...
ξανασταυρώθηκε» ο καπετάν Μιχάλης
Καριάμης γράφει για το εγκαταλελειμμένο χωριό της Κυδιάντας και τις
εκδηλώσεις που γίνονται εκεί κάθε Μεγάλη Παρασκευή! Το δεύτερο, «Στον Κάμπο της Άνοιξης», είναι γραμμένο
από τον αείμνηστο λάτρη του Κάμπου και της Χίου γενικότερα, Πέτρο Ι. Μαρτάκη και αναφέρεται στη
Μεγάλη Εβδομάδα στον Κάμπο, «τον με
θυμιανούσικη πέτρα λειτουργημένο»! Το τρίτο, «Πασχαλινή ανταρσία», του ομογενή δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιάννη Μιχαλάκη, εξιστορεί την ανταρσία
στην οποία οδήγησε η νοσταλγία, τρεις Έλληνες σερβιτόρους στη Νέα Υόρκη, τη
βραδιά της Ανάστασης!
Ευχαριστούμε, αγαπητέ κ.
Ρουφάκη, γιατί με το περιοδικό σας,
κάθε φορά, δείχνετε ότι, παρά τις αντιξοότητες, δεν «το βάζετε κάτω»! Να
είσαστε καλά!
Ο Γνωμότυπος
Η ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ, Φ.
840/08.04.20101
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου