ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

                                              -                          

ΣΆΒΒΑΤΟ, 10 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2012

Για πολλοστή φορά, ανέβηκα στο κατάστρωμα του s/s «ΕΛΛΑΣ ΛΙΜΠΕΡΤΥ» σαν ταπεινός προσκυνητής αυτών των ευλογημένων πλοίων. Των ιστορικών αυτών πλοίων αλλά και όσων συναδέλφων άθλησαν και μούσκεψαν της λαμαρίνες τους με ιδρώτα, δάκρυα και αίμα για την κάμουν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ, ηγέτιδα και κυρίαρχο στον παγκόσμιο χώρο. Αυτή τη φορά τιμούσαμε την ιστορία και τους αγώνες μας, μέλη του Ναυτικού Συλλόγου Κορυδαλλού «ΝΑΥ.ΣΥ.ΚΟ».

Κοσμούσαν με την παρουσία τους την συναδελφική παρέα, οι καπετάνΣταύρος Καραπιπέρης. Πλοιοκτήτης, πρόεδρος κοινοπραξίας ρυμουλκών ναυαγοσωστικών και Ευεργέτης και ο καπετάν Δημήτρης Καραπιπέρης, αντιπρόεδρος της ΠΕΣΠΕΝ Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Πλοιάρχων Ε.Ν (ΠΕΣΠΕΝ). Διάχυτη η συγκίνηση. Χωρίς να το θέλουμε στα πρόσωπα όλων μας διάφοροι μορφασμοί και «τικ» πρόδιδαν τα αισθήματα μας. Κάπου – κάπου, η φωνή κάποιου ράγιζε και κοιτώντας τον κατάματα, έβλεπες ένα δάκρυ καυτό να κιλά. Στην διάρκεια της ξενάγησης μας από τον καπετάν Βαγγέλη Κούζιλο, τον ρώτησα διερευνητικά, αν το πλοίο θρύλος της εμπορικής ναυτιλίας των Ελλήνων είναι σε θέση να πλεύση στη Χίο και σε άλλους ναυτότοπους πχ. Στη Σύρο και την Άνδρο. Με βεβαίωσε ότι έχει αυτή την δυνατότητα. Φυσικά, μόνο ρυμουλκούμενο. Μεταφέροντας τη σκέψη του εκλεκτού Χιώτη φίλου κ. Σταύρου Μιχαηλίδη, Υποναύαρχου (ε.α.) Λ.Σ. και νυν διευθυντή του ιδρύματος «Μαρία Τσάκος - Διεθνές Κέντρο Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης», να καταπλεύσει στη Χίο, όσο υπάρχουν ακόμα ζωντανοί ναυτικοί, οι οποίοι υπηρέτησαν σε Λίμπερτυς. Ως γνωστόν, το πλοίο μουσείο «ΕΛΛΑΣ ΛΥΜΠΕΡΤΥ», είναι ένα από τα 2710 ομοίου τύπου πλοία της ελευθερίας που ναυπηγήθηκαν σε χρόνο ρεκόρ, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Αμερική. Στο άκουσμα της σκέψης του κ.Μιχαηλίδη, οι κκ Δημήτρης και Σταύρος Καραπιπέρης, χαμογέλασαν με νόημα. Συνεχίζοντας δε τη συζήτηση με τα μέλη του «ΝΑΥ.ΣΥ.ΚΟ» διαβεβαίωσαν ότι, την αυτή σκέψη και επιθυμία έχουν διατυπώσει και καταθέσει, σε ανείπωτο χρόνο και οι ίδιοι με τον πρόεδρο των ρυμουλκών να είναι πρόθυμος να συμμετάσχει στο εγχείρημα της. 

Δυστυχώς, αυτές τις εποχές και τα όνειρα είναι δύσκολα. Όμορφες οι σκέψεις και τα όνειρα αλλά η κινητήριος δύναμη, το χρήμα είναι δυσεύρετο. Η επιθυμία θα γίνει πραγματικότητα μόνο με τη βοήθεια της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών ή από κάποιο αντίστοιχο φορέα. Πιστεύω ότι θα είναι ένα«ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ», προς τους ανθρώπους οι οποίοι με το μόχθο , πολλές φορές και τη ζωή τους, τους έκαναν κυρίαρχους των θαλασσών του κόσμου. 

Κύριοι, τα περιθώρια χρόνου μειώνονται επικίνδυνα. Αν το εγχείρημα δεν γίνει φέτος το καλοκαίρι, άντε το μεθεπόμενο, θα είναι πια πολύ αργά για τους λίγους εναπομείναντες εν ζωή απόμαχους ναυτικούς που θήτευσαν σε Λίμπερτυς. 

Δεν αναφέρω και δε ζητώ συμβολή της πολιτείας στο όνειρο. Συγχωρέστε με, θα μοιάζει σαν κακόγουστο ανέκδοτο. Σκεφθείτε το προτού είναι πολύ αργά. 

Μιχάλης Γ. Καριάμης 

Πλοίαρχος Ε.Ν. 

Πρόεδρος «ΝΑΥ.ΣΥ.ΚΟ»