ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ '' ΤΑΣΣΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ''

Οι σκέψεις και η φιλοσοφία του αείμνηστου τέως Προέδρου της Μαρτυρικής Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, καθοδηγούν πάντοτε τη σκέψη μου και ελπίζω τη συνείδηση  όλων των Ελλήνων. 

Κόντρα στα κελεύσματα και τις πιέσεις των ισχυρών του κόσμου, σαν γνήσιος πατριώτης αγωνιστής, διεκδίκησε με σθένος και επιμονή τα δίκαια του κυπριακού Ελληνισμού. Διατήρησε, με σθένος, έως και σήμερα, την κρατική οντότητα και υπόσταση της ηρωικής Μεγαλονήσου. 

Ας τον έχουν «πρότυπο» οι Ελλαδίτες πολιτικοί άνδρες και ας ακολουθούν πιστά και με θάρρος τα βήματα του. Ας μην  ξεχνούν πως τις πράξεις τους,  πράξεις, που θα στιγματίζουν αιώνια τον Ελληνισμό, θα τις κρίνει η ιστορία. Ας προσέχουν λοιπόν τι πράττουν... !

Και όμως ο «Μεγάλος» αυτός άντρας, ένοιωσε την αγνωμοσύνη του λαού του, για να αποδειχθεί η γνήσια Ελληνικότητα τους… !!!


Ο ... ΤΑΣΣΟΣ  ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ , εύχομαι ολόψυχα μα μην είναι ο «Τελευταίος των Ελλήνων, γιατί ...τότε χαθήκαμε από προσώπου γης ... !!!!» 


Στην Ιερή του Μνήμη 

Πηγή Φωτογραφίας : Speeches made to the Parliamentary Σε δραματικές και κρίσιμες ημέρες για τον απανταχού Ελληνισμό. Μέσα στην καθολική απερισκεψία, την ανευθυνότητα, την οργή και στο γενικό μπάχαλο, το γένος μας δέχτηκε ένα καίριο πλήγμα. Έφυγε για πάντα από κοντά μας ο προ- τελευταίος των «Ελλήνων»! Ο άνθρωπος ηγέτης, που με τη στάση του έδωσε διδάγματα πολιτικής και εθνικής αξιοπρέπειας. Χάσαμε τον «Μεγάλο» ηγέτη και ας ήταν πρόεδρος μερικών χιλιάδων μαρτυρικών ανθρώπων. Πρόεδρος ενός διαιρεμένου νησιού, κάπου ξεχασμένου, στην ανατολική εσχατιά της Ευρώπης.   Χάσαμε για πάντα τον φωτοδότη δάσκαλο της περηφάνιας. Φωτοδότης, γιατί με τη σθεναρή του στάση και το «ΟΧΙ» του απέναντι στον θρασύ «κοσμοκράτορα», σκόρπησε το μαύρο σκοτάδι της υποταγής. Δάσκαλος περηφάνιας, γιατί έκανε εμένα, το απόλυτο μηδέν να αισθανθώ υπερήφανος για αυτόν και για ό,τι εκπροσωπούσε. Με δίδαξε να δρω χωρίς φόβο αλλά με λόγο και έργα να ζητώ από όλους το δίκιο και τα δικαιώματά μου. Με δίδαξε σαν στάση ζωής, να μένω πιστός στις αρχές και τις ιδέες μου. Να διεκδικώ και να απαιτώ με το όνομά μου και με ακάλυπτο πρόσωπο. Και όλα αυτά, με τις ισχνές δυνάμεις μου, χωρίς φόβο, και χωρίς αβανταδόρους. Με δίδαξε να μην κάνω πίσω, έστω και αν το μέγεθος, η φήμη και η δύναμη τού αντίπαλου προκαλούν τρόμο, μόνον με τη σκέψη, ότι θα βρεθώ στην αντίπερα όχθη. Με δίδαξε να μην πιστεύω σε «βαρύγδουπα» αλλά «κενά» και άνευ περιεχομένου ονόματα, τα οποία, βάσει του κληρονομικού δικαίου κατέχουν κάποιοι και «απολαμβάνουν» πάσης φύσεως καρπούς. Τιμές και δόξες. Άραγε… πόσες «φούσκες» αυτής της συνομοταξίας αποφασίζουν για τις τύχες των παιδιών του λαού μας; Εγώ ο ταπεινός, το απόλυτο τίποτα, απέναντι σ’ αυτούς, αισθάνθηκα πολλές φορές αδικημένος και αναρωτήθηκα «Αν δεν είχαν αυτό το όποιο βαρύ όνομα… θα ήταν ικανοί να διατελέσουν διαχειριστές πολυκατοικίας;» Αυτή τη στενάχωρη ώρα, φεύγει και αφήνει πίσω του υποθήκες αξιοπρέπειας και υπευθυνότητας. Αν τολμήσεις να κάνεις κάποια σύγκριση με τα δρώμενα των ημερών, τότε θα διαπιστώσεις το ανυπολόγιστου μεγέθους έλλειμμα. Δυστυχώς, μιλάμε για ανόμοια μεγέθη, τα οποία, δεν μπορούν να συγκριθούν! Τι να συγκρίνεις και με ποιους…; Την ώρα του λεβέντικου «ΟΧΙ» του, στο κατάπτυστο σχέδιο Κόφι Ανάν , το δεύτερο ιστορικό «ΟΧΙ» του Ελληνισμού, κάποιοι έχαναν τη φωνή τους και κάποιοι άλλοι (προ)καλούσαν τους αδελφούς Κύπριους να πούνε «ΝΑΙ», και η πατρίδα τους, από διεθνές αναγνωρισμένο κράτος να μετατραπεί σε μια ασήμαντη διαιρεμένη κοινότητα! Θεέ και Κύριε… βοήθα μας τους δυστυχείς! Με αυτές τις σκέψεις, σε στάση προσοχής με σκυμμένο κεφάλι, ψιθυρίζω με πόνο, το στερνό αντίο εγώ, ο παντελώς ασήμαντος, ταπεινά, στον προ-τελευταίο των Ελλήνων. Τον κύπριο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο! …………………………… Ελπίζω πως η καλή τύχη της Ελλάδας φυλάει για τη μελλοντική κρίσιμη ώρα τον «Τελευταίο των Ελλήνων», αλλιώς χαθήκαμε ! Μιχάλης Γ. Καριάμης Συνταξ. Πλοίαρχος Ε.Ν